Αυτό ήταν «Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΣΟΥΖΥ ΒΟΝΓΚ» του ΠΟΛ ΟΣΜΠΟΡΝ, για να υπάρχει ο βασικός ρολος και γυρω από τον Παπαμιχαήλ και να μην είναι ο παρτενέρ της Αλίκης, και το ανέβασαν κι ήταν και πολυδάπανο. Δράμα, η ιστορία ενός Αμερικανού δημοσιογράφου στο Χονγκ Κονγκ, καθ’ οδόν προς Κορέα, που γνωρίζει μια εκδιδόμενη Κινεζούλα και την ερωτεύεται.

Εστησαν το Χονγκ Κονγκ επι σκηνές, έφερε σκηνοθέτη ΠΕΡΙΩΠΗΣ, τον ΠΕΛΟ ΚΑΤΣΕΛΗ, το κοινό όμως απογοητεύτηκε ακόμα περισσότερο από ό,τι στο «Καίσαρ και Κλεοπάτρα»,, ούτε που το ένοιαζε αν είχε καλό ρόλο ο Παπαμιχαήλ , το κοινό το ένοιαζε που η Αλίκη δεν ήταν μόνο μελαχρινή, ήταν και..Κινέζα, σχιστομάτα.. Ελεος..Και τότε κατέφυγε στον ΝΑΥΑΓΟΣΩΣΤΗ. Για μια ακόμα φορά. Κι ο ναυαγοσώστης της Αλίκης είχε ονοματεπώνυμο: ΑΛΕΚΟΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΣ. Ο οποίος ήξερες να μετατρέπει σε χρυσάφι αυτό που έπιανε ,αν και δεν του έλειψαν και κάποιες αποτυχίες, κυρίως από έργα που γράφτηκαν βιαστικά για να προλάβουν τις παραγγελίες των θιάσων ναυαγών, Στην Αλίκη πάντως δεν έπαιζε κάτι τέτοιο διότι, κι αυτός την αγαπούσε πολύ αλλά έκαναν σαν δυο μωρά, τρωγόντουσαν. Κι η διαφορά με τον Χατζιδάκι είναι πως ο Σακελλάριος ήξερε και να την τσιγκλάει.

Προφανώς, όμως, το έχουσι γνώσιν οι φύλακες, εδώ είχε ισχύσει. Και το έργο το καινούργιο ,ο Σακελλαριος δεν το έγραψε βιαστικά, όπως τότε με τα «Χτυποκάρδια στο θρανίο» που αντικατέστησαν το «Καίσαρ και Κλεοπάτρα» , εξού κι επειδή δεν προλάβαινε είχε καταφύγει σε έτοιμο ουγγαρέζικο κι απλώς το διασκεύασε. Εδώ μάλλον έγραφε παράλληλα με τις πρόβες της «Σούζυ Βονγκ».. Για το … «σε περίπτωση που…»

Και μετά το ναυαγιο, του δίνει το σύνθημα και τι να πει εδώ ο Παπαμιχαήλ; Ποιος ήταν η δυναμη και ποιος έφερνε το κοινό στο θέατρο;

Κι ο Σακελλάριος της έχει μεγάλη περιποίηση. Τι έξυπνος άνθρωπος, πως οσφραινόταν το τι γίνεται γύρω του, ε, ήταν και δημοσιογράφος και χρονογράφος εξου κι επιθεωρησιογράφος κι αντιλαμβανόταν την επικαιρότητα αλλά και το τι γυρεύει ο κόσμος από τους αγαπημένους πρωταγωνιστές του. Η πείρα με τον Λογοθετίδη τον είχε διδάξει πολλά.

Κι επειδή τότε στην Ελλάδα γινόταν της απόλυτης τρελής πολιτικά και φύσαγε αερας κεντροααριστερός , κάνει την τολμηρή κίνηση κι η Αλίκη το δέχεται φυσικό – η εξυπναδα τν δυο ανθρώπων έκανε συναγωνισμό, όχι ανταγωνισμό-της γράφει κωμωδία με τίτλο «Η ΚΟΡΗ ΜΟΥ Η ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΡΙΑ». Το «ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΡΙΑ» ήταν το αιχμηρό αλλά ο μπάρμπα-Αλέκος είχε πέσει μέσα. Με τη γνώση του πάνω στο είδος που λέγεται κωμωδία και στα όρια της σάτιρας  και πότε το πολιτικό γεγονός γίνεται σκώμμα  και πότε κήρυγμα και πως πρέπει να ξερεις να χειρίζεσαι τα είδη.. Και τα ήξερε ο μάστορας και της γράφει κωμωδία επικαιροποιημένη μεν, που αντέχει κανονικά  όμως μεχρι σήμερα διότι επικαιρικό ήταν το πλαίσιο, τα αρχέτυπα ηταν διαρκή, διαχρονικά.

Θα είναι λοιπόν κόρη εργοστασιάρχη, που έρχεται από τις σπουδές της στο Λονδίνο, όπου  είχε μπλέξει με τα κινήματα Ειρήνης των φοιτητών, κι έρχεται να αναλάβει το εργοστάσιο αλλά με τις βαλίτσες φέρνει και τις ιδέες. Και βέβαια, ένα από αυτά είναι κι η συμμετοχή στην Πορεία της Ειρήνης που , εκεί θα γίνει επεισόδιο χωρίς να ξέρει ότι αυτος με τον οποίο πλακώθηκε και βρέθηκαν στο ίδιο κελί είναι εργάτης του πατέρα της, συνδικαλιστής, αγαπητός στους εργάτες, σε διαρκή ΄κόντρα με το καρφί της Εργοδοσίας. Κοιτάτε τι ωραια που τα πλέκει ο μπαρμπα-Αλέκος ώστε να περάσει το πολιτικό μέσα από τους κανόνες της κωμωδίας για την Αλίκη, και τι εμπόδια θα βάλει ως το χαπυ-εντ κι ο τίτλος και τα συστατικά φέρνουν ξανά τις ουρές στο «Ρεξ». Κι η επιτυχία θα είναι τέτοια ώστε για το καλοκαίρι όχι απλώς αποφασίζουν να τη συνεχίσουν αλλά εξασφαλίζουν και το Θέατρο του Εθνικού Κηπου που το είχε ο θρυλικός ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΠΟΥΡΝΕΛΗΣ κι ανέβαζε θεαματικές επιθεωρήσεις. Ο Μπουρνέλης φυσικά και δεν λέει ΄όχι με το απερίγραπτο αζημίωτο, μεταφέρει τη δράση του στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας και το «Η κόρη μου η σοσιαλίστρια» συνεχίζεται και το καλοκαίρι, όπου τώρα λόγω μεγαλης χωρητικότητας και υπαίθρου, ενισχύουν με κομπάρσους τη σκηνή στην Πορεία της Ειρήνης που βάζει και τις βάσεις για το πως θα την αποδώσουν και κινηματογραφικά.

Διότι , οι «ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ-ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ», η εταιρία με την οποία συνεργαζόταν η Αλίκη εκείνη την περίοδο, το «έκλεισε» από τον χειμώνα. Με το που είδαν τις ουρές. Κι αυτό το καταλαβαίνει κανείς από το γεγονός ότι στο φιλμ οι σκηνές από την Πορεία της Ειρήνης στο Μαραθώνα, είναι τραβηγμένες από πριν. Και δεν είναι υπό τύπον επικαίρων αλλά με συνεργείο κινηματογραφικό, με φωτογραφία απόδοσης υψηλής, σημαίνει πως έστειλαν συνεργείο με επικεφαλής τον διευθυντή Φωτογραφίας ΔΗΜΟ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΥ και τους συνεργάτες και τράβηξαν σκηνές. Πριν μεταφερθεί η παράσταση στον Εθνικό Κήπο διότι η Πορεία Ειρήνης γινόταν Μάιο. Πριν ξεκινήσουν οι καλοκαιρινές παραστάσεις.  Και στη συνέχεια, ο μέγας ΝΤΙΝΟΣ ΚΑΤΣΟΥΡΙΔΗΣ, που υπογράφει το ΜΟΝΤΑΖ και το κάνει με κέφι διότι δεν θα ήταν υποχρεωμένος να είναι σε επαφή με την Αλίκη με την οποία σκοτώνονταν, κάνει μια εκπληκτική δουλειά παντρέματος των σκηνών της Πορείας Ειρήνης, μαζί με τις συγκεντρωτικές σκηνές των κομπάρσων που είναι γύρω από την Αλίκη και τον Δημήτρη στις σκηνές τους κι ο Κατσουρίδης το κάνει να φαίνεται μέρος ενός όλου.

Για τον κινηματογραφικό εμπλουτισμό του εγχειρήματος φωνάζουν και τον ΛΑΜΠΡΟ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑ για κινηματογραφικό μπαμπά (στο θέατρο τον έπαιζε ο Γιάννης Βογιατζής- ο Κωνσταντάρας είχε δικό του θίασο) αλλά δεν μένουν ούτε εκει: Διότι ο Σακελλάριος ως συγγραφέας που σκηνοθετούσε σκεφτόταν παραλλήλως κι ως στιχουργός, μια κι είχε ΚΙ ΑΥΤΟ(!!!!!!) ΤΟ ΤΑΛΕΝΤΟ. Ο Σακελλάριος έχει συμβάλλει πάρα πολύ στο τραγουδιστικό κομμάτι της καριέρας της Αλίκης και με τον Χατζιδάκι που ήταν αδελφικοί φιλοι (κρίμα που στο τέλος της ζωής τους τα χαλάσανε) παρέδιδε εμπνευσμένους στίχους  ως μέρος του σεναρίου και το συνέχισε και με τους άλλους συνθέτες, όταν κάποια στιγμή ο Χατζιδάκις τα παράτησε  και τους σύστησε τον Ξαρχάκο ενώ ο ίδιος έφυγε για το εξωτερικό. Ο Σακελλάριος έκανε και με τον Ξαρχακο, σουξέ πολλά, όπως είχε κάνει και με τον Χατζιδάκι, έκανε και με τον Πλέσσα ξεκινώντας από το ναυαγοσωστικό του θεατρικού «Χτυποκάρδια…»,όπως έκανε  και με τον Καπνίση , εκτός Αλίκης και με τον Σπανό κι εδώ ήρθε η σειρά του ΖΑΜΠΕΤΑ, του ΓΙΩΡΓΟΥ ΖΑΜΠΕΤΑ. Κι επειδή ήταν εμπνευσμένος στιχοπλόκος και γρήγορος , οι συνθέτες απολάμβαναν να συνεργάζονται μαζί του και να βάζει στίχους στις μελωδίες τους. Διότι εκτός των άλλων ο ΣΤΙΧΟΥΡΓΟΣ Σακελλάριος έκανε και την τέλεια ρίμα, αυτός κι ο Νίκος Γκάτσος-εθεωρούντο οι στιχουργοί της εμπνευσμένης και τέλειας ρίμας. Με αυτή την πληροφορία που σας δίνω προσέξτε τα τραγούδια του, όχι μόνο σε αυτό το φιλμ,  κι είναι κάτι στο οποίο θα επανέρχομαι.

Γράφει λοιπόν κι έξη τραγούδια για την ταινία και γίνονται σουξεδάρες με κορυφαίο το «ΣΗΚΩ ΧΟΡΕΨΕ ΣΥΡΤΑΚΙ» και το «ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΟΥ» αλλά και την «ΚΥΡΙΑΚΗ» που το ρεφρέν της έχει γράψει, έχει γίνει και σύμβολο. Κυριακή, γιορτή και σχόλη/νάταν η βδομάδα όλη/κι η Δευτερα να’ταν μόνο/κανα δυο φορές το χρόνο

Βέβαια, το ωραίο τραγούδι το έχει γράψει για τον Παπαμιχαηλ, ο οποίος στα πλαίσια του ευρυτερου ανταγωνισμού με την Αλίκη είχε αρχίσει να απαιτεί τραγούδια και για αυτόν. «ΤΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ» για ευαίσθητους και μινοράκηδες είναι κορυφαίο αλλά κι ο έξυπνος Αλέκος, τη σκηνή του τραγουδιού την έχει με το φακό στραμμένο  στο πρόσωπο της Αλίκης ως αποδέκτη του όμορφου τραγουδιού.

Από κει και μετα δεν χρειάζεται πολλή σκέψη για να καταλάβει κανείς για ποιο λόγο η θεατρική επιτυχία είχε πάρει την άγουσα για το σινεμά και τα στοιχεία που της έβαζαν κι είναι αυτά που ανέφερα, προϋπέθεταν θρίαμβο.

Η Αλίκη επέστρεψε στις πρωτιές, εξυπακούεται ότι μπήκε στην πρώτη θέση, στην κορυφή της εισπρακτικής λίστας κι εστάλη εκ μέρους το μήνυμα προς τον Φίνο με τον Σακελλάριο  συμπαραστάτη της  σε όλη αυτή τη διαμάχη, ωστοσο αυτή ηταν κι η τελευταία τους συνεργασία. Ενάμιση χρόνο μετά έτρεχαν στα δικαστήρια  με την Αλίκη μηνύτρια και τον μπαρμπα-Αλέκο να καταδικαζεται (μαζί του κι ο Γιωργος Τζαβέλλας) για όσα της είχαν «σούρει» στην επιθεώρηση  «Και μη χειρότερα». Ο Μίδας της ο Σακελλάριος, της είχε......Μηδήσει. Το ιώτα είχε γίνει ητα. Αισθάνθηκε ότι την είχε προδώσει.. Η προσωπική τους σχέση διήρκεσε ως το τελος, με σκαμπανεβάσματα . Χρόνια αργότερα, η Αλίκη τον είχε ξαναπλησιάσει και του είχε πει να σκεφτεί αν υπήρχε δυνατότητα για sequel, όπου αυτή τη φορά θα το έλεγαν «Η γυναίκα μου η σοσιαλίστρια». Αν και είχαν την επαφή και σε καλή φαση, το σχέδιο δεν προχωρησε….

Σημειώνεται ένας ηθοποιός που θα ξεχωρίσει κι από αυτό το έργο θα φυγει μπροστά, ο ΧΡΟΝΗΣ ΕΞΑΡΧΑΚΟΣ στο μικρο μεν ρόλο του Ενωμοτάρχη της Χωροφυλακής αλλά τη μικρή διάρκεια θα την κάνει να μη ξεχαστεί