Το έργο στο οποίο καταλήγει ή μαλλον καταλήγουν είναι από το ρεπερτόριο του θιάσου ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ. Είναι το έργο «ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΨΕΜΑ». Του ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΡΟΥΣΣΟΥ. Το είχε ανεβάσει η θιασάρχης το καλοκαίρι του 1955 κι έκανε επιτυχία τεράστια. Ηταν πάνω στο «αξίωμα» πως έτσι και πεις ένα ψέμα ,μετά χρειάζεται να πεις άλλα δέκα για να το σκεπάσεις.
Η Κατερίνα το ξανανεβάζει το έγρο το 1961, όταν πλέον η Αλίκη έχει ξεπεταχθεί ως σταρ της οθόνης και βεντέτα της Σκηνής (για να μην ξεχνάμε και την Αννα Καλουτά που διαχώριζε τους όρους και τα μέσα) κι αυτή τη φορά η Κατερίνα του έχει δώσει τίτλο «Η σωφερίνα». Δεν προτάσσει στο νέο ανέβασμα το θέμα του έργου αλλά τον δικό της πρωταγωνιστικό ρόλο. Και κάπως έτσι χτυπούν τα κουδουνάκια της Αλίκης η οποία βρίσκεται σε διαρκή συναγερμό. Αλλωστε, η Κατερίνα στάθηκε τροφοδότης του ρεπερτορίου της, της παραχωρούσε έργα, της έδινε ακόμα και δικές της μεταφράσεις.
Το πιο ενδιαφέρον στη συγκεκριμένη επιλογή είναι πως θα το σκηνοθετήσει ο ΑΛΕΚΟΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΣ χωρίς να πρόκειται για έργο δικο του, και χωρις να το πειράξει για να το υπογράψει ως διασκευή. Ο Σακελλάριος σκηνοθετεί Ρουσσο, αυτό κάνει τη βόλτα στους κύκλους, τον έξω κόσμο δεν τον αφορά, εννοείται ότι ο Ρούσος υπογράφει και τη σεναριακή διασκευή του θεατρικού. Το ότι Σακελλάριος δέχτηκε κάτι τέτοιο δείχνει σαφως ότι οι σχέσεις με την Αλίκη σε εκείνη την περίοδο ήταν άριστες κι ότι ήθελε να την στηρίξει στην εκτός Φίνου διαδρομή της.
Κι οι «ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ /ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ», ως διανομείς των μεγαλύτερων εταιριών του Χόλυγουντ, δείχνουν ότι ξέρουν τι δωρο έχουν στα χέρια τους κι εννοώ την Αλίκη και της κάνουν μια θαυμάσια παραγωγή, ασπρόμαυρη ωστόσο αλλά σινεμασκοπ, μία ενδιαφέρουσα πρόκληση για τον ΑΡΙΣΤΕΙΔΗ ΚΑΡΥΔΗ ΦΟΥΞ και το επιτελείο του στη ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ, ο οποίος αναλαμβάνει και το ΜΟΝΤΑΖ κι είναι υποδειγματικο μοντάζ εξισσορόπησης του αστείου στα πλαίσια της κομεντί αλλά και της προβολής κι αξιοποίησης του μεγάλου θιάσου που της εξασφάλισαν οι παραγωγοί.
Οι ηθοποιοί που πλαισώνουν την Αλίκη είναι παραπάνω από αυτό που λέμε ένας κι ένας. Διότι υπάρχει ένας κανόνας κι οι πραγματικές βεντέτες τον γνωρίζουν πως όσο καλύτερο παρτενέρ έχεις τόσο περισσότερο ανεβαίνει η σκηνή σου και προβάλλεσαι κι εσύ. Οι φτηνές βεντετούλες είναι που θέλουν άγνωστους γύρω τους νομίζοντας ότι έτσι θα φαίνονται εκείνες και τελικά δεν φτουράει.
Δεν έχει πρόβλημα να παίξει με την ΜΑΡΩ ΚΟΝΤΟΥ που είναι ωραία γυναίκα και λαμπερή και θα κάνει τη φιλενάδα της, η οποία είναι κι υπεύθυνη του προβλήματος. Σαφώς κι ανεβαίνουν οι σκηνές της Αλίκης με την Μάρω Κοντού από το να έκανε την ανοησία να ζητήσει μια κατωτερη για να μην επισκιαστεί..
Στους άντρες; Τι διανομή; Σύζυγος ο ΑΛΕΞΑΝΡΑΚΗΣ, οικογενειακός φίλος που τη φλερτάρει ο ΠΑΝΤΖΑΣ, σύζυγος της φιλης-πρωταθλητής στο κέρατο ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ (αμέσως μετα ο «Αντωνάκης» θα συναντήσει την «Ελενίτσα» του- ίδια σαιζόν αλλά η «Σωφερίνα» προηγηθηκε), πρόεδρος του Δικαστηρίου ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ, νεαρός εραστής ο ΑΛΚΗΣ ΓΙΑΝΝΑΚΑΣ, μνηστή που του τον έχει τεκνό της η ΚΑΙΤΗ ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΥ, απατεώνισσα- εκβιάστρια η ΤΖΟΛΥ ΓΑΡΜΠΗ (δείτε πόσους ρόλους έχει γράψει ο Ρούσος- στη σημερινή εποχή αυτά τα έργα με τόσα πρόσωπα είναι πια ασύμφορα για τις αντοχές των θιάσων)και βέβαια ο ρόλος του μάρτυρα στη δίκη όπου ο ΑΥΛΩΝΙΤΗΣ βάζει τεράστια υπογραφή σε ρόλο της μιας σκηνής. Και ενώ δεν φτάνουν αυτά ,βάζει και τον ΧΑΤΖΗΧΡΗΣΤΟ ως special guest, ως αστυφύλακας που φέρνει την κλήτευση.
Το «πρώτο ψέμα» της «σωφερίνας» (για να παντρέψουμε τους δύο τίτλους της Κατερίνας) είναι που απέκρυψε από το σύζυγο ότι είχε δανείσει το αμάξι της στη φιλη, κάτι που ο σύζυγος της το απαγόρευε ρητώς κι ο Ρούσος βάζει να γίνεται το περιστατικό το βραδυ της επετείου του γάμου τους. Κι από και μετά τα ψέματα γίνονται χιονοστιβάδα.
Το έργο ακολουθεί τους κανονες της αστικής κωμωδίας, του γαλλικού «μπουλβάρ» των παρισινών βουλεβαρτων που ο Ρούσος τα παρακολουθούσε εξονυχιστικά και συστηματικά αλλά κι ο Σακελλάριος, ως άλλος…Δαλιανίδης, κατορθώνει και περνά απολύτως την υπογραφή του στο έργο και κερδίζει το προσωπικό στοίχημα του ως σκηνοθέτης..
Η Αλίκη ακολουθεί επίσης τους κανόνες τη αστικής κομεντί, δεν κάνει την μπεμπέκα εδώ ώστε να παρει το κοινό της συνοικίας διότι είναι χαριτωμένη από τη φύση της έτσι κι αλλιώς,, η κωμωδία έχει πατήματα για να μη νιώθει ανασφάλεια και το δικό της στοίχημα κερδίζεται κυρίως στο δεύτερο μέρος, μετά την αποφυλάκιση, όταν το ζευγάρι οδεύει στο διαζύγιο. Δεν μιλώ για τις σκηνές που θα βάλει λίγη συγκίνηση, αυτό της είναι εύκολο, μιλώ για τις σκηνές της νευρικότητας μέσα στο σπίτι όπου εδώ η Αλίκη ολοφάνερα θέλει να είναι μαθητρια της Κυρίας Κατερίνας και να πάρει τα εύσημα του είδους.
Και στο «τραγουδιστικό» μέρος του έργου , Σακελλάριος γαρ, έχουμε επίσης καινοτομία. Η Αλίκη λανσάρει ή υπηρετεί, δυο χορούς της μόδας. Την Μπόσα Νόβα (με χαριτωμένη συμπληρωματική νότα την ΚΛΕΟ ΣΚΟΥΛΟΥΔΗ ως υπηρέτρια) και το Χαλι Γκάλι (με πολύ ωραία κίνηση από τον Αλεξανδράκη). Με τον Σακελλάριο να δοκιμάζει τον εαυτό του κι ως στιχουργό σε μοντέρνους ρυθμούς- το είχε κάνει ένα χρόνο πριν και με το «χόρευε τουίστ» όπου εκεί έκαναν επίσης μια φοβερη συνεργασία με τον Χατζιδάκι που τη διασκέδασαν πολύ, στο «Χτυποκαρδια στο θρανίο» όπως είχαν κάνει και με το τσα τσα, στο «Ξυλο βγήκε απ’ τον Παράδεισο») κι εδώ για την ασφαλεια έχουν πάρει μουσικό τον ΓΕΡΑΣΙΜΟ ΛΑΒΡΑΝΟ. Ο ΛΑΒΡΑΝΟΣ,( κι ο Γεράσιμος κι ο αδελφός του ο ΝΙΚΟΣ, όπως κι ο ΚΩΣΤΑς ΚΛΑΒΑΣ) ήταν ενορχηστρωτής περιωπής, ως διευθυντής ορχήστρας σε πρωτοκλασάτα κέντρα ήξερε τα όργανα και τους ρυθμούς, είχε ενημερωση και πάνω στους χορούς και πρόσφερε στην Αλίκη αυτά τα δυο, με τη συνδρομή Σακελλάριου. Ο μπαρμπα-Αλέκος, όμως, της έχει βάλει κι ένα τραγούδι φυλακής με πανέξυπνο σεναριακό περιεχομενο που δείχνει την ορχηστρική γνώση του Λαβράνου και για το λαϊκό τραγούδι κι οι ευφυείς όλων των χωρών καταλήγουν να το δώσουν να το παίξει ο ΖΑΜΠΕΤΑΣ και να εμφανιστεί με ρόλο στο κελί του αυτόφωρου.
Δεν γίνονται τυχαία οι επιτυχίες.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ : Η «Σωφερίνα» πακετάρεται, ετοιμάζεται, η Αλίκη έχει όμως μια εκκρεμότητα οφειλής στο Φίνο, του χρωστα μια ταινία, πάει και την κάνει με το Σακελλάριο για προστάτη και τον Αλεξανδράκη για παρτενερ μαζί με άλλους γερούς (Ηλιόπουλο, Βουλγαρίδη, Μπάρκουλη), ο Φίνος για να την καλοπιάσει και να επιστρέψει της το κάνει έγχρωμο…… Κι αποφασίζουν οι δυο εταιρίες από κοινού, να βγάλουν τις ταινίες τους με την Αλίκη την ίδια εβδομάδα. Δευτερα 26 Οκτωβρίου 1964, την εβδομάδα της σχολικής αργίας της 28ης Οκτωβρίου και της παρέλασης μαθητικής στην Αθήνα και στρατιωτικής- στη Θεσσαλονίκη.
Δυο Βουγιουκλάκες, μία έγχρωμη, μία ασπρομαυρη (αλλά Σινεμασκοπ), κι οι δύο με το Σακελλάριο κι οι δυο με τον Αλεξανδράκη..Οποιος δεν το έζησε δεν μπορει να καταλάβει τι σημαινε Αλίκη. Ο Πειραιας κι η Αθηνα – που τον πρώτο τον έζησα, τη δευτερη την ειδα σε επίσκεψη (κι όπως έμαθα κι η Θεσσαλονίκη κι οι άλλες πόλεις)βρίσκονταν σε..βουγιουκλάκεια παράκρουση. Ολη η πόλη ήταν τοιχοκολλημένη αφίσες της Αλίκης. Είτε από τη μία ταινία είτε από την άλλη ΤΟ ΕΧΩ ΖΗΣΕΙ. Παιδί μικρό. ΔΕΝ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΤΑΙ.
Όμως… Το «Δόλωμα» λόγω Τρούμπας βγαίνει ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟ.
ΚΙ έτσι, την πρώτη μέρα, στις 26 Οκτωβρίου,η «Σωφερίνα» θα κάνει περισσότερα εισιτήρια. Στα τελικά, όμως, θα κερδίσει το «Δόλωμα», θα τερματίσει 2ο στον εισπρακτικό πίνακα, και ας εχει χάσει τα παιδικά εισιτήρια, η «Σωφερίνα» θα τερματίσει 4η. 5η η «Μοντερνα Σταχτοπούτα» αργότερα, δηλαδή τρεις ταινίες της Αλίκης στο top 5
Και για να κλείσω σχετικά με το τι γινόταν με τις ελληνικές ταινίες. Ενώ λοιπόν η Ελλάδα ολοκληρη εχει τοιχοκολληθεί Αλίκη, βρίσκεται χώρος και για Τρίτη ελληνική ταινία, η οποία θα καταφέρει να τερματίσει εντός εισπρακτικής δεκάδας. Είναι ο «ΕΜΙΡΗς ΚΑΙ Ο ΚΑΚΟΜΟΙΡΗΣ» της εταιρίας του Λαζαρίδη, με τον Φωτόπουλο και τον Πάντζα και την Ελένη Προκοπίου από το εργο των Γιαλαμά Πρετεντερη και θα καταταγεί 8ο.
Θα σας αποκαλύψω και το μυστικό που το ερεύνησα τότε ως παιδι προσχολικής ηλικίας-ναι!!! Ήμουν τρελό από τότε…) και το είχα τσεκάρει αργότερα με τους αρμοδίους: Ο «Εμίρης κι ο κακομοίρης», πέρα από το ότι είναι καλή κωμωδία κι είχε καλό cast, ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΙΚΑ,, σε πολλές πιάτσες παιζόταν κοντα στα σινεμά που είχαν το «Δόλωμα». Κι έτσι οι διωγμένοι με παιδιά ως «ακατάλληλο» κατέφευγαν στον «Εμίρη και τον κακομοίρη» και τη «Σωφερίνα» την άφηναν για άλλη μέρα….