Συνεχίζω: Η σύγχυση ξεκινούσε από το ότι παραλλήλιζαν την κύρια υπόθεση με την περίπτωση Μάρλον Μπράντο-Μπερνάρντο Μπερτολούτσι-Μαρία Σναϊντερ στα γυρίσματα του «τελευταίου ταγκό στο Παρίσι» όπως μαθεύτηκαν εκ των υστέρων. Εδώ κι αν υπάρχει σύγχυση. Διότι εκείνο που συνέβη με τους παραπάνω δεν έχει καμία σχέση με αυτό που περιγράφει η ιστορία μας, εδώ δεν την έστησαν σε μια κοπέλα ο σκηνοθέτης κι ο πρωταγωνιστής για να την καννιβαλίσουν , εδώ πρόκειται για κάτι άλλο.
Κι αυτό το ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ θα αναλύσουμε από εδώ διότι έχει τεράστια σημασία και διότι δίνει τον τίτλο στην ταινία τόσο μα τόσο εύστοχα. Και θα εξηγήσω παρακάτω. Πριν προχωρήσω, για να σας μπάσω στην τελική μια και μας έφαγαν οι διευκρινιστικοί πρόλογοι, ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΠΕΡΙ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ.
Μεξικάνικη παραγωγή, που δεν έχει «όψη» μεξικάνικης ταινίας μια και τα στερεότυπα έχουν ταυτίσει τα «μεξικάνικα» με ένα κόσμο κοινωνικής μιζέριας. Κι εδώ κοινωνικό θέμα έχουμε και μάλιστα σοβαρότατο, το ύφος όμως περισσότερο παραπέμπει σε ισπανική ή αργεντίνικη ταινία- λόγω στερεοτύπων πάλι, στερεοτύπων ύφους, παρά σε μεξικάνικη. Ο σκηνοθέτης -σεναριογράφος, είναι «μετακλητός» Πορτορικάνος, με μεγάλη κατάρτιση, όνομα αυτού ΧΟΡΧΕ ΚΟΥΤΣΙ και τοποθετεί την ιστορία του, στα παρασκήνια ενός κινηματογραφικού γυρίσματος. Ο πρωταγωνιστής κι η πρωταγωνίστρια έχουν μια εξαιρετική συνεργασία, δεν είναι η πρώτη φορά που παίζουν μαζί- στην υπόθεση του έργου που θα δείτε αναφέρομαι- έχουν έως και φιλία, και μάλιστα τη μέρα του συμβάντος, εκεί που θα περάσουμε από τη δέση στη σύγκρουση, του πρωταγωνιστή, καθώς πηγαίνει στο γύρισμα, του έρχεται τηλεφωνική πρόταση από Αμερική από αυτές που συμβαίνουν στη ζωή, όταν ανοίγουν από πάνω σου τα Ουράνια. Περιχαρής στο γύρισμα, ενημερώνει και την συμπρωταγωνίστρια, με υποσχέσεις, κυρίως προς τους θεατές, ότι θα τη συστήσει στους Αμερικάνους. Αυτά όλα γίνονται για να μας δείξει ο σεναριογράφος-σκηνοθέτης την προϊστορία των ηρώων και τη σχέση τους. Ώστε η ανατροπή που θα έρθει να είναι απόλυτα σοκαριστική, να κάνει το θεατή να πηδήξει από το κάθισμα του, να τον κάνει να αισθανθεί ότι καλά έκανε και πήγε σινεμά, υπήρχε λόγος. Και συμβαίνει το εξής: Στο γύρισμα, στη διάρκεια μιας ερωτικής σκηνής, χωρίς να πάρει χαμπάρι κανείς από το συνεργείο πως συνέβη κάτι, γινεται παρεξηγήση με απειλή μηνύσεων κι επερχόμενο διασυρμό: Η πρωταγωνίστρια κατηγορεί τον παρτενέρ της ότι στη διάρκεια της σκηνής, τη βίασε!! Μα πως τη βίασε; Που τον είδαν τον βιασμό; Τόσος κόσμος ήταν μαζεμένος εκεί μέσα. Από το σημείο αυτό ξεκινά μια ιστορία η οποία θα συμπαρασύρει κόσμο, θα διαλύσει ανθρώπους, σχέσεις, καριέρες, και θα θέσει κι ένα θέμα. Περί βιασμού. Μέχρι που φτάνει και από που αρχίζει. Κι είναι τόσο μελετημένο, κοινωνικά, ψυχολογικά, νομικά, ο σεναριογράφος το κατέχει μελετώντας και κατέχει και τον τρόπο να αξιοποιήσει την κλιμάκωση των πληροφοριών και τα όσα απορρέουν, να μας κόψει την ανάσα και να μας κινήσει την περιέργεια λές και βλέπαμε αστυνομικό. Κι όμως επι της ουσίας αστυνομικό βλέπαμε. Διότι όπως σε άλλα έργα υπάρχει αόρατος δολοφόνος μέχρι να αποκαλυφθεί, έτσι κι εδώ υπάρχει μη ορατός βιασμός μέχρι να οριοθετηθεί.
Κι επιτρέψτε μου, να σας αναφέρω ένα παράδειγμα προσωπικό, από Αμερική, που συνέβη στα μέσα της δεκαετιας 80 αλλά τότε δεν υπήρχε ούτε το MeToo, ούτε το φρένο κι ο έλεγχος, ωστόσο δεν επρόκειτο για κάτι τέτοιο, για έναν ασύδοτο , σεξουαλικά λιγωμένο άνθρωπο. Επρόκειτο για ένα πολύ καλό ηθοποιό, μου το διηγήθηκε ο παραγωγός του, όπου σε σκηνή παρόμοια ερωτική, του ηθοποιού του ήρθε στύση. Κανονικότατη. Ισα που πρόλαβε την εκσπερμάτωση. Η πρωταγωνίστρια διέκοψε τη σκηνή σε έξαλλη κατάσταση και μπορεί να μην υπήρχαν τα metoo τότε, υπήρχαν, όμως, οι σωματειακές διαιτησίες. Κι ο ηθοποιός έφαγε «καμπάνα» από το Σωματείο Ηθοποιών κι έφαγε κι επίπληξη αναρτημένη, ότι -προσέξτε τι θα σας πω!!!!!- ότι ΠΑΡΑΒΙΑΣΕ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΤΟΥ!! Διότι υπάρχει κανόνας που λέει ότι αν ο ηθοποιός στο γύρισμα ερωτικής σκηνής ανταποκριθεί σωματικά, είναι εκτός ρόλου, διότι αυτός ο οποίος κάνει σεξ είναι ο χαρακτήρας, κι ο ηθοποιός απλώς τον υποδύεται. Αν τυχόν φτάσει στη στύση, σημαίνει ότι εχει βγει εκτός ρόλου ή ότι δεν μπήκε και ποτέ άρα υποκρινόταν, όχι πιά με την τέχνη της υποκριτικής αλλά με τον κόλαφο της υποκρισίας. Υποκρινόταν δηλαδή ότι υποκρίνεται.
Πως σας φαίνεται; Θεωρείται «ΚΑΚΟΣ ΗΘΟΠΟΙΟΣ» εκείνος που θα ερεθιστεί σεξουαλικά στη διάρκεια γυρίσματος ερωτικής σκηνής.
Είναι πολύ βασικό στοιχείο, εξού και στηρίζει μια ολόκληρη ταινία, και της δίνει και τον τίτλο, αυτήν εδώ, όπου σήμερα τις σωματειακές διαιτησίες τις έχει αναλάβει το metoo.
Επιτρέψτε μου επίσης να σας πω ότι το έργο δεν κάνει κήρυγμα, κάπου αφήνει να υπερίπταται και το «πως το’κανες μόνο για μένα/ αλλά το ήθελες κι εσύ» κι επ’ αυτού υπάρχει δραματική και δραματουργική ανάπτυξη. Με δυνατές σκηνές, σε γράψιμο, ερμηνεία, μονταζ
Το πρωταγωνιστικό ζευγάρι, ο ΑΛΦΟΝΣΟ ΝΤΟΣΑΛ κι η ΦΙΟΝΑ ΠΑΛΟΜΟ, είναι πολύ ωραίοι, πολύ θελκτικοί, πολύ δραματικοί κι ο τρόπος ερμηνείας τους, συνεργασίας τους, χημείας τους, έχει πολύ να κάνει με την πιθανότητα του «..αλλά το ήθελες κι εσύ» αλλά μόνο ως παίξιμο, ως τρόπο προσέγγισης, ως τρόπο στησίματος χημείας, όχι ως περιεχόμενο. Να το έπαιξαν έτσι ώστε να βγει η άλλη ατμόσφαιρα.
Η εκπληκτική φωτογραφία, της απόλυτης ατμόσφαιρας που δεν θυμίζει Μεξικό αλλά είναι Μεξικό, είναι για master, ο διευθυντής φωτογραφίας ΧΟΣΕ ΚΑΣΙΓΙΑΣ πετυχαίνει μέσα από τους φωτισμούς, μια υφέρπουσα σεξουαλικότητα, από τους φωτισμούς του χώρου και κυρίως των προσώπων. Ο δε σκηνοθέτης -σεναριογράφος περιττό να σας αναφέρω ότι έχει τίτλο και στο ΜΟΝΤΑΖ. Μα είναι τόσο αδιαίρετα μεταξύ τους, το σενάριο, η σκηνοθεσία, η πνιγηρή ένταση.