Η ΝΤΟΡΙΣ ΝΤΑΙΗ παίρνει μεγαλύτερο μερτικό σε όλο αυτό το εγχείρημα, στη βάση ότι το έργο βασίζεται στο είδος των κομεντί που δόξασε η δημοφιλέστατη και πολυτάλαντη ηθοποιός-τραγουδίστρια, με τους παρτενέρ ης, όπου την πρωτοκαθεδρία κατέχει ο ΡΟΚ ΧΑΝΤΣΟΝ.
Αυτές λοιπόν οι κομεντί ανήκουν στο αισθηματικό είδος, η επιτυχία τους όμως είχε να κάνει και με το σενάριο, το πως έπλεκαν τις καταστάσεις κι από που αντλούσαν σεναριακή αφορμή .Πολλές από αυτές είχαν επισημανθεί με υποψηφιότητα για το Oscar Σεναρίου πρωτοτύπου όπως το «Γύρνα πίσω αγάπη μου» ( Lover come back), «Η ωραία κι ο εκατομμυριούχος» (That touch of mink) ενώ μία εξ αυτών, η κορυφαία της, το είχε πάρει το OSCAR του ΣΕΝΑΡΙΟΥ (Πρωτοτύπου), «ΤΑ ΑΠΟΡΡΗΤΑ ΤΗΣ ΚΡΕΒΒΑΤΟΚΑΜΑΡΑΣ» (Pillow talk). H κομεντί αυτή, αντλούσε αφορμή από ένα κοινωνικό πρόβλημα που είχε ενσκήψει στις ΗΠΑ, στις μεγαλουπόλεις τους , εκεί κατά τα μέσα και περί τα τέλη της δεκαετίας του ’50 κι αφορούσε στις νέες τηλεφωνικές γραμμές που είχαν πλέον ζήτηση αλλά δεν ήταν ασφαλή τα δίκτυα κι έτσι , οι τηλεφωνικές εταιρίες μοίραζαν γραμμές εξ.. ημισείας, στους συνδρομητές, ενώ συχνά -πυκνά οι γραμμές μπερδεύονταν….. Με βάση ένα τέτοιο πλέχτηκε ολόκληρη ιστορία η οποία ήταν και πανέξυπνη και κοινωνικά αληθινή κι έδινε αφορμή για ρομαντική κωμωδία.
Ολος αυτος ο μακρύς πρόλογος για ην …Ντόρις, έχει να κάνει με το είδος στο οποίο ανήκει το «FLY ME TO THE MOON”. Και εργάζονται πάνω του, όλες οι σημειολογίες. Ο τίττλος, που από τη μια το τραγούδι του Σινάτρα (που το έχει πει κι η Ντόρις), από την άλλη το έτος που τοποθέτησαν την ιστορία ώστε να δένει με το τραγούδι, κι έτος είναι το 1969, με το «Απόλλων 11» που, στις 20 Ιουλίου, έφτασε στο Διάστημα και ξέπλυνε την ντροπή της Αμερικής η οποία επί μια δεκαετία το πάλευε αλλά το διαστημικό πρόγραμμα δεν της έβγαινε, σε αντίθεση με τους Σοβιετικούς που είχαν φύγει μπροστά. Τελικά, οι Αμερικάνοι έφτασαν και πάτησαν κι από εκεί άλλαξε και το διαστημικό σκηνικό.
Αυτή η προετοιμασία, είναι αρκετά ενδιαφέρουσα για να φτιάξεις έργο, για την ώρα έχουν φτιαχτεί δράματα. Για κομεντί, ήθελε κάτι άλλο. Κατέφυγαν λοιπόν ευφυώς στο είδος που επέβαλαν ως ζευγάρι ο Ροκ Χαντσον με την Ντορις Νταίη, με πρότυπο «τα απόρρητα της κρεββατοκάμαρας». Και στη δομή και στη σεναριογραφία, το είδος θέτει κι έναν δεύτερο η ανθυποπαρτενέρ που σε εκείνα τα φιλμ τον κραταγε ο ΤΟΝΥ ΡΑΝΤΑΛ ή κι ο ΤΖΙΓΚ ΓΙΑΝΓΚ (πιο αραιά..) ή μια κωμική καρατερίστα, που έλαμψε στο «pillow talk» η Θέλμα Ρίτερ
Εδώ λοιπόν έχουμε μια καπάτσα διαφημίστρια, που τοποθετείται ευφυώς στη δεκαετία των ταινιών της Ντορις, η οποία θα ερωτευθεί έναν από το πρόγραμμα της ΝΑΣΑ και την προετοιμασία για τη βόλτα του φεγγαριού. Ο ανθυποπαρτενέρ θα είναι εδώ, ένας άνθρωπος του Προέδρου, ίδιος στη δομή αλλά διαφορετικός σε ρόλο, είναι ένας ανθρωπος του Προέδρου που θα τη χρησιμοποιήσει και θα την ενθαρρύνει , ακόμα και με «παραμύθια» για το διαστημικό πρόγραμμα ώστε να αποβεί χρήσιμη, κι αυτος είναι ο πάντα υπέροχος ΓΟΥΝΤΥ ΧΑΡΕΛΣΟΝ, που ξέρει να δίνει χάρη και στον αμοράλ και στον όποιας μορφής αδίστακτο.. Ενώ κωμικός καρατερίστας είναι άντρας εδώ, ένα σκηνοθέτης της συμφοράς, που τον παίζει με εξαιρετική αφαίρεση ως προς την κωμωδία, ο ΤΖΙΜ ΡΑΣ, το κωμικό ομόλογο της Θέλμα Ρίτερ στα «απόρρητα της κρεββατοκάμαρας», αρσενικού γένους, όμως.
ΚΙ ως εδώ, η κομεντί πλέκεται με τους κανόνες εκείνους. Οι οποίοι λειτουργούν σωστά, αποδίδουν καταστάσεις κι ατμόσφαιρες, η ΣΚΑΡΛΕΤ ΓΙΟΧΑΝΣΟΝ δείχνει πολύ μελετημένη κι ως εκ τούτου ικανή κι αποτελεσματική για το είδος, δεν θυμίζει την Ντόρις αλλά την υποδεικνύει, άλλωστε κοστούμια και μακιγιάζ της το υπενθυμίζουν, θέλοντας και μη. Πάντως είναι ωριμασμένη ως ηθοποιός έτσι κι αλλιώς, οπότε τα πάει καλά.. Ο ΤΣΑΝΙΝΓΚ ΤΕΙΤΟΥΜ εχει μια δυσκαμψία γενικότερα ως ηθοποιός, και στη φωνή και στην έκφραση, δείχνει να εχει πάρει και κάποιο βάρος ίσως στα γυμναστήρια κι ενώ το πρόσωπο εξ αυτού πάει να δείξει άκαμπτο, κάτι γίνεται, όμως, με το πάρε δώσε του με την παρτενέρ του και βγαίνε συντονισμένος μαζί της. Κι όχι παράταιρος. Δεν λέω πως έχει πλησιάσει τη χάρη του Ροκ Χάντσον στο είδος καθώς κι άλλων ηθοποιών, ίσως όμως να βρίσκεται σε ένα δρόμο που κάπου θα μπορούσε να τον οδηγήσει..
Κι ενώ λοιπόν γίνονται όλα αυτά, κι η κομεντί προχωρά κανονικά και συντονίζεται πλήρως με το σύμπαν του κοινωνικού ζητήματος από το οποίο αντλεί αφορμή, στο δεύτερο μέρος, κι όσο προχωράμε στη λύση, η κομεντί εκείνου του καιρού δείχνει σαν να προσπερνιέται, στη θέση της να μπαίνει η σάτιρα, κάπου το σεναριο να λοξοκοιτάζει περισσότερο προς το «Ο Πρόεδρος, ένα ροζ σκάνδαλο κι ενας πόλεμος»(wag the dog) παρά στα «Απόρρητα της κρεββατοκαμαρας» και προς το τέλος επιδιώκει εως και κοινωνική αναγνώριση.
Με βάση τώρα όλα αυτά, όσα θέλει να δει κανείς ως υπέρ κι όσα θέλει να στιγματίσει ως αρνητικά.. Ξέρετε τι λέω να επισημάνω; Τη διαφορά μεταξύ συνταγής και παράδοσης. Από τη Ντόρις Νταίη κρατά την αφορμή μα και τη δομή. Το υπόλοιπο το εκσυγχρονίζει ως προς τα ζητούμενα.. Κι επειδή ο «Απολλων 11» κι η πρώτη προσελήνωση είναι πιο σημαντικό θεμα για την Ιστορία από ό,τι οι τηλεφωνικές γραμμές που μπλέκονται και μοιραζονται εξ ημισείας στους συνδρομητές λόγω ανεπάρκειας τηλεφωνικού δικτύου, η σεναριογράφος επιλέγει άλλη τοποθέτηση. Η σεναριογράφος είναι η ΡΟΟΖ ΓΚΙΛΡΟΥ, της μεγαλης συγγραφικής και σεναριογραφικής οικογένειας των Γκιλρόυ (μαμά της είναι η ηθοποιός Ρενέ Ρούσο), επιλέγει να διαχωριστεί από την αλα παλαιά κομεντί, και να κλείσει με το κοινωνικό. Τωρα αν αυτό είναι ιδέα δική της ή των δυο συνεργατών της που συνέλαβαν την ιδέα και τον κορμό της υπόθεσης, δεν μας αφορά.
Απλά, στο αποτέλεσμα βλέπουμε προς τα που έγειρε η σεναριακή πλάστιγγα. Κι εδώ θα κριθούν άλλα πράγματα, θα βγουν διαφορετικά αποτελέσματα και ίσως ένα εξ αυτών να είναι και το ότι εμπορικά δεν σάρωσε στο ξεκίνημα. Οτι βγήκε λίγο πιο βαρύ, κατά την έκβαση, ότι δεν τηρήθηκε η ισορροπία του είδους στην πλάστιγγα, προτιμήθηκε η εξισορρόπηση με το ιστορικό-κοινωνικό ζήτημα. Αρα, η κομεντί λιγουλάκι θυσιάστηκε……. Διότι κι η πολιτική ορθότητα και το «πως τολμάτε να κοροϊδεύετε το «Απολλων 11» κι άλλα τέτοια αντικαλλιτεχνικά που μαστίζουν την εποχή μας.
Σκηνοθεσία: ΓΚΡΕΓΚ ΜΠΕΡΛΑΝΤΙ