Η «ΥΨΗΛΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ» είναι ένα δείγμα αυτού του ψυχαγωγικού σινεμά, του ‘ΜΙΑ ΤΑΙNΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΘΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ»

Τι είναι η ταινία; Μιούζικαλ. Τι «μιούζικαλ»; Βασικά, ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΩΜΩΔΙΑ είναι και μάλιστα remake. Remake τίνος; Του «Κοινωνικά Σκάνδαλα» ή «THE PHILADELPHA STORY» του 1940-41, που βασίζεται στο θεατρικό έργο του Φιλιπ Μπάρυ , το οποίο  γύρισε σε μαυροασπρη κομεντί ο ΤΖΩΡΤΖ ΚΙΟΥΚΟΡ με πρωταγωνστικό τρίο τον Κάρυ Γκραντ, την Κάθρην Χέπμπορν που το είχε παίξει και στο θεατρο κι είχε αγοράσει και τα δικαιώματα του, και τον Τζέημς Στιούαρτ που ήταν κι ο τυχερός της τριάδας, αυτος που αποκόμισε το Oscar σε κωμική ερμηνεία αφαίρεσης, στο πως είχε παίξει τις σκηνές του μεθυσμένου στους οποίους μέχρι τότε οι κωμικοί υπερέβαλλαν. Για την Ιστορία, το έργο της πρόζας το έπαιξε μεταγενεστερα στην Ελλάδα η Μιμή Ντενίση με τον Φαίδωνα Γεωργίτση και τον Μίμη Χρυσομάλλη υπό τον τίτλο «Σκάνδαλα στην Υψηλή Κοινωνία»

Δεν θα σταθώ όμως στο ασπρόμαυρο φιλμ της πρόζας,, θα έρθω στο προκείμενο , στο ότι η «Μέτρο Γκόλντουιν Μαγιερ» 16 χρονια μετά αποφασίζει να το ξαναγυρίσει αλλά σε μιούζικαλ. Κι αυτή τη φορά έγχρωμο καθότι και το είδος αλλά διότι κι οι συνθήκες έχουν αλλάξει. Και θέλουν να το κάνουν για την ΓΚΡΕΗΣ ΚΕΛΛΥ, που μόλις έχει ενσκήψει στην εταιρία , ερχόμενη από το Oscar στην «ΧΩΡΙΑΤΟΠΟΥΛΑ» που την είχε απογκλαμουροποιήσει τελείως.

Η ιδέα ήταν πανέξυπνη διότι εκτός των άλλων της έφεραν και τον παρτενέρ από την «Χωριατοπούλα», τον ΜΠΙΝΓΚ ΚΡΟΣΜΠΥ,  τραγουδιστή κορυφαίο ,και  με  μεγάλη κινηματογραφική κινηματογραφική καριέρα, όχι μόνο  σε μιούζικαλ και κωμωδίες αλλά  και σε δράματα σαν της «Χωριατοπούλας», και τον ΦΡΑΝΚ ΣΙΝΑΤΡΑ, που θεωρείτο αυτος ο οποίος είχε διαδεχθεί τον Μπινγκ Κρόσμπυ κι ήταν ήδη κι αυτος καταξιωμένος , όχι μόνο ως φωναρα αλλά πλέον κι ως ηθοποιός, σε δραματικό ρόλο και με Oscar επίσης (για το «Οσο υπαρχουν ανθρωποι») όπως οσκαρούχος ηταν κι ο Κρόσμπυ.

Η ιδεα λοιιπόν ήταν να το κανουν remake αλλά να του δώσουν και μία άλλη τροπή. Οι ερμηνευτές καθόρισαν άραγε το είδος ή το είδος τους ερμηνευτές; Είπαν λοιπόν να το κάνουν μιούζικαλ  κι ως παρτενερ της Γκρεης Κέλλυ να εχουν δυο κορυφαίους τραγουδιστές ηθοποιούς άρα το μιούζικαλ είναι έτοιμο, από την Γκρέης θέλουν το γκλαμ.

Συνεπώς το μιούζικαλ έγινε πιο πολύ τραγουδιστικό παρα χορογραφικό, κυριάρχησαν τα τραγούδια κι ηταν αυτά που ανέλαβαν τη μεγάλη υποχρέωση.  Ανέλαβε να τα γραψει ο ΚΟΛ ΠΟΡΤΕΡ (κάποια ήταν ήδη έτοιμα…)οπότε οι δυο άντρες στους οποίους βρίσκεται ανάμεσα , να αναλάβουν το μιούζικαλ δια των τραγουδιών.

Αυτά, όμως, δεν γίνονται στο πόδι. Είναι οι σπόροι που παρακάτω καρπίζουν.
Ο ΜΠΙΓΚ ΚΡΟΣΜΠΥ, που εχει επωμιστεί το ρόλο του Κάρυ Γκραντ, είναι τζαζίστας  στη συγκεκριμμένη μεταφορά. Και ζει κάπου κοντά στην έπαυλη που ζει η πρωην σύζυγος, η ζάπλουτη Γκρεης Κελλυ (η Κάθρην Χέπμπορν στο μαυροασπρο προζάτο) η οποία ετοιμάζεται να ξαναπαντρευτεί. Η φλόγα, όμως, καίει ακόμα κι ένας δημοσιογραφος κοσμικής φυλλάδας που θα έλθει μαζί με τη βοηθό του για να καλύψουν το κοσμικό γεγονός της υψηλής κοινωνίας, θα αποβεί καθοριστικός. Διότι και θα ερωτευθεί τη μέλλουσα νύφη αλλά και με τη στάση του θα την κάνει να σκεφτεί ξανά τον πρώην και να αποφασίσει να δώσει τα παπούτσια στο χέρι του νυν. Αυτος είναι ο Φρανκ Σινάτρα, για βοηθό έχουν επισης μια οσκαρουχα, την ΣΕΛΕΣΤ ΧΟΛΜ από τη «Συμφωνία Κυρίων» του Καζαν» που έρχεται κι αυτή να σπάσει κωδικό, σαν την Γκρέης, να εμφανιστεί ως supporting  σε μιούζικαλ, σε μουσική κωμωδία, με κανόνες ασφαλείας. Ας σημειωθεί ότι ο ρόλος της βοηθού και στο ασπρόμαυρο του Κιούκορ είχε υποψηφιότητα για Oscar στην ηθοποιό που την είχε παίξει, τη Ρουθ Χάσεϋ. Διότι ο ρόλος αποκτα ενδιαφέρον μια κι είναι κρυφά ερωτευμένη με το δημοσιογράφο και θα πέσει στη δίνη των δικων του μπερδεμάτων που του αρέσει λίγο και το ποτάκι κι έτσι το μπέρδεμα που πρέπει να γίνει αξιοπρεπώς προσφέρει ωραίο ρολο.

Τα τραγούδια λοιπόν έρχονται να εξυπηρετήσουν τη μιουζικαλοποίηση που λόγω εκτύλιξης σε ένα ουσιαστικά ντεκορ, το μέγαρο της Γκρεης Κέλλυ, δεν αφήνει πολλά περιθωρια ανάπτυξης χορογραφιών. Τη  αναλαμβάνουν όμως τη δουλειά της ,τα τραγουδιστικά ντουέτα. Κι ένα από αυτά, που θα έρθει να συμβάλλει στο είδος μιούζικαλ και να γίνει παρτενερ όλων και πρωταγωνιστής όσο διαρκεί η κάθε μουσικη εμφάνιση, είναι ο ΛΟΥΙΣ ΑΡΜΣΤΡΟΝΓΚ. Ο οποίος θα κάνει υπεροχα ντουετα με τον Μπινγκ Κρόσμπυ, «καλαμπούρια» με τον Σινάτρα και το ωραίο τραγούδι του Κολ Πόρτερ, το «True love» θα είναι για το ζεύγος Κρόσμπυ-Κέλλυ, στην πισίνα, εκεί που επισημοποιείται η ύπαρξη της (κάθε άλλο  παλιάς, όπως αποδεικνύεται, φλόγας. Το τραγούδι αυτό θα περάσει και στην 5άδα του  Oscar αλλά θα το χάσει από το χιτσκοκικο  “que sera sera”, του «Ο άνθρωος που γνώριζε πολλά» η απ΄την τραγουδστική νίκη της Ντορις Νταίη έναντι του Μπινγκ Κρόσμπυ. Η άλλη οσκαρικη υποψηφιότττητα της ταινίας,πλην του συγκεκριμένου τραγουδιού, ήταν για το adaptation score

Η ταινία έχει φτιαχτεί σε ένα μεγάλο πλατό, σε ένα τεράστιο ντεκόρ, με φωτεινά χρώματα, με τη φωτογραφία  του ΠΩΛ ΒΟΓΚΕΛ, σταθερού στη «Μέτρο Γκολντουιν Μαγιερ», να είναι λουσμένη στο φως για να φωτίσει  την κοσμική χαρα του γάμου και την ατμόσφαιρα του είδους ενώ εκείνη που χρειάζεται ειδική μνεία είναι η ΓΚΡΕΗΣ ΚΕΛΛΥ. Η οποία πήγε στη «Μέτρο», μετα την «Paramount», αλλά πρόφτασε να κάνει μόνο τρεις ταινίες εκεί διότι της ήρθε η πρόταση γαμου από τον Πρίγκηπα Ρενιέ. Η πλακα είναι ότι εδώ της διόταν μια επιπλέον ευκαιρια να δείξει κι άλλο από την γκαμα της, και να δοκιμάσει τις δυνάμεις της κι ως κομεντιέν, σε ένα ρόλο , με συνεργατες που να την στηρίζουν, όπως ο Κρόσμπυ κι ο Σινάτρα, κι ο Λουις Αρμστρονγκ φυσικά, που να τη δείχνουν έτοιμη και για άλλου είδους μετάβαση. Αλλά, προτίμησε το Γαμο και την Ιστορια….

Επάνω της έχει στηριχθεί όλο το «glam» της ταινίας κι η ΕΛΕΝ ΡΟΟΥΖ της έχει φτιάξει τα αριστοκρατικά ρούχα του περιβάλλοντος και θα κληθεί να της σχεδιάσει και το πριγκηπικό νυφικό.  Διότι αυτή η ταινια ληξιαρχικώς ήταν η τελευταία της

Για όλα αυτά, για τη σύλληψη, τη σύνθεση, την εκτέλεση, χρειάζεται να μνημονευθεί το όνομα του σκηνοθέτη ΤΣΑΡΛΣ ΓΟΥΟΛΤΕΡΣ, ο οποίος ήταν ο αμέσως κάτω από τον μάγο του είδους ΒΙΝΤΣΕΝΤΕ ΜΙΝΕΛΙ στα μιούζικαλ της MGM, κι ακολουθούσαν ο Στανλεϋ Ντόνεν κι ο Τζωρτζ Σύντνευ..Ο Τσαρλς Γουόλτερς ήξερε να δίνει ρυθμό κι ατμόσφαιρα μιούζικαλ ακόμα κι όταν έλειπε η χορογραφία η παραδοσιακή, γι αυτο και κατείχε σημαντική θέση στην εταιρία ως προς το είδος μαζί με τους άλλους και κάτω από το μέγα δάσκαλο Μινέλι.  Στην «ΥΨΗΛΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ» είναι εμφανή όλα αυτά και καθώς την απολαμβάνει κανείς ,μπορεί να αποκρυπτογραφήσει και μυστικά και κανόνες και πως γίνεται ένα είδος, τις διαχωριστικές διαφορές των υποδιαιρέσεων, από που ξεκινά κανείς όταν ας πούμε του έρθει ένα παράγγελμα όπως εδώ¨: «remake» αλλά σε μιούζικαλ!!!!!!!!!!!!!!!