Η ΑΝΤΟΝΕΛΑ ΛΟΥΑΛΝΤΙ μάλιστα είχε έρθει το 1978 στην Ελλάδα (ερχόταν συχνά), για να ΒΟΗΘΗΣΕΙ τους σεισμοπαθείς της Θεσσαλονίκης, τότε που σείστηκε η πόλη με τα 6, 5 Ρίχτερ. Και στις εκδηλώσεις πού έγιναν για να εξευρεθούν χρήματα για τους σεισμοπαθείς είχαν πρωτοστατήσει ως παρουσιάστριες σε μεγάλη εκδήλωση (αν θυμάμαι καλά στο ΚΑΥΤΑΤΖΌΓΛΕΙΟ), η ΖΩΗ ΛΑΣΚΑΡΗ κι η ΑΝΤΟΝΕΛΑ ΛΟΥΑΛΝΤΙ. Ως Σαλονικιές. Η Αντονέλλα για την ακρίβεια είναι γεννημένη στο Λίβανο από Σαλονικείς γονιούς και μετά βρέθηκαν στην Ιταλία που ήταν καθοριστική για τη ζωή της κόρης.
Η Αντονέλα στη δεκαετία ‘ 50 είχε πρωταγωνιστήσει σε πολλά φιλμ (κυριότερα το «ΠΑΛΤΟ» του ΑΛΜΠΕΡΤΟ ΛΑΤΟΥΑΝΤΑ με τον Ρενάτο Ράσελ και «ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΩΝ ΦΤΩΧΩΝ ΕΡΑΣΤΩΝ» του ΚΑΡΛΟ ΛΙΤΖΑΝΙ) κι είχε παίξει και με τον ΣΠΥΡΟ ΦΩΚΑ στην «VIAMARGUTA». Αυτά, για να ξέρουμε ποια είναι η «αδελφή» μας ή η «κόρη» μας πριν μιλήσουμε για τον «γαμπρό» και της στείλουμε τα συλλυπητήρια μας. Σε αυτήν και στα δύο κορίτσια τους, την Αντολίνα και τη Στέλλα.
Ο ΦΡΑΝΚΟ ΙΝΤΕΡΛΕΝΓΚΙ, υπήρξε κι αυτός σταρ στη δεκαετία του ‘ 50, χαμηλού διαμετρήματος, σχεδόν όπως κι η Αντονέλα. Μόνο που και των δύο οι ιστορίες δεν είναι όποιες κι όποιες .
Διότι ο Φράνκο δεν είχε κατά νου την ηθοποιία αλλά στο δρόμο που περπάταγε μια μέρα, παιδάκι, έτυχε να περνά ο ΒΙΤΤΟΡΙΟ ΝΤΕ ΣΙΚΑ. Κάπου στο 1946, στη μεταπολεμική Ιταλία της φτώχειας και της ανέχειας. Κι ο Ντε Σίκα, ετοίμαζε τότε τον «ΣΟΥΣΙΑ», τον μικρό τσαγκάρη του με τον οποίο απογειώθηκε ο νεορεαλισμός, έφτασε στον κολοφώνα το όνομα του σκηνοθέτη , ταρακουνήθηκε ο κινηματογραφικός κόσμος και καθιερώθηκε στην Αμερική το Οσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας για να βραβευτεί ο «ΣΙΟΥΣΙΑ». Και παρακάτω περίμεναν άλλα αριστουργήματα.
Το παιδάκι αυτό λοιπόν ήταν ο Φράνκο Ιντερλένγκι, που το άρπαξε ο Ντε Σίκα ο οποίος μάζευε ηθοποιούς από το δρόμο όσο διακονούσε την νεορεαλιστική σχολή.
Κι έτσι έγινε πρωταγωνιστής-παιδί θαύμα. Σε ένα αριστούργημα. Μόνο που συνέχισε, δεν ήταν «της μιάς φοράς» κι «άντρεψε» και πολύ γρήγορα κι έγινε ένας ωραίος άντρας οπότε το σινεμά ούτε που τον ρώτησε αν ήθελε να συνεχίσει ή όχι. Είναι αυτό που έχω ξαναγράψει ότι έτσι και σε βάλει στο μάτι η επιτυχία, μετά σε κυνηγάει. Τον πήρε ο ΜΑΡΙΟ ΣΟΛΝΤΑΤΙ για να παίξει με την ΤΖΙΝΑ ΛΟΛΟΜΠΡΙΓΚΙΤΑ στο «Η γυναίκα της επαρχίας» (Laprovinciale), τον κάλεσε ο νεαρός ΜΙΚΕΛΑΝΤΖΕΛΟ ΑΝΤΟΝΙΟΝΙ για το «Οι νικημένοι» (Ivinti), κατόπιν ο ΦΕΝΤΕΡΙΚΟ ΦΕΛΙΝΙ στους «ΒΙΤΕΛΟΝΙ» και φυσικά ο ΜΑΟΥΡΟ ΜΠΟΛΟΝΙΝΙ στο «Gliinnamorati» όπου τους απαθανάτισε ζευγάρι στα νιάτα τους και στον πρώτο έρωτα τους με την Αντονέλα Λουάλντι. Με την οποία, παντρεύτηκαν κάπου στο 1955 κι έμειναν μαζί μέχρι τις 10 Σεπτεμβρίου του 2015. Ο «Σκορπιός» με την «Καρκίνα», έλεγαν στην Ιταλία, μπήκαν ο ένας στην άλλη και δεν ξεκόλλησαν ποτέ.
Ο Φράνκο έπαιξε και σε αμερικανικές παραγωγές που γυρίστηκαν στην Ιταλία, όπως ο «ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΑ ΟΠΛΑ» με τον Ροκ Χάντσον και την Τζένιφερ Τζόουνς, έπαιξε σε «τσινετσιτάδικους» θρύλους, όπως η χριστιανική και χλαμυδάτη «ΦΑΒΙΟΛΑ» , ξαναβρέθηκε με τον Βιττόριο Ντε Σίκα, ως ηθοποιό πιά, όταν το 1959-60 συνεργάστηκαν οι δύο ΠΑΤΕΡΕΣ του ιταλικού νεορεαλισμού κατά την εκπνοή του κινήματος, ο Βιττόριο Ντε Σίκα κι ο ΡΟΜΠΕΡΤΟ ΡΟΣΕΛΙΝΙ, ο πρώτος ως πρωταγωνιστής –ηθοποιός κι ο δεύτερος ως σκηνοθέτης στο «Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΝΤΕΛΑ ΡΟΒΕΡΕ». Συμπρωταγωνιστούσε ο Φράνκο.
Συνεργάστηκε και με τον ΛΟΥΚΙΝΟ ΒΙΣΚΟΝΤΙ αλλά στο θέατρο, στο πρώτο ιταλικό ανέβασμα του έργου του ΑΡΘΟΥΡ ΜΙΛΛΕΡ «Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΑΚΟΥ»….
Και μετά, έπαιξε πολύ τηλεόραση, πολλές φορές και με την Αντονέλλα. Μέχρι πρόσφατα.
Στα 83 έφυγε.
Στο καλό «γαμπρέ» μας και σε ευχαριστούμε που αγάπησες τόσο πολύ το «κορίτσι» μας. Κι ας μη σας ξέρουν οι Ελληνες «ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ», οι εξ αίματος εκείνης κι οι εξ αγχιστείας δικοί σου.
Συμβαίνουν αυτά και στις καλύτερες οικογένειες….
