Στη δική μου αντίληψη περί κριτικής και στη δυνατότητα που μου παρέχει πρακτικά το δικό μου siteκι όχι η υπακοή στους κανόνες δεοντολογίας των εφημερίδων, μου επιτρέπεται αυτή η πολυτέλεια. Οπότε, εντελώς συνειδητά, άφησα να το δουν, να το ευχαριστηθούν και να το σχολιάσουν οι fanκι ύστερα να πω κι εγώ τον δικό μου ΚΡΙΤΙΚΟ λόγο, την αξιολόγηση της ταινίας από την κριτική μέσα από κάποιους κινηματογραφικούς κανόνες.
Διότι δεν υπήρξα fan ούτε στα πολύ πολύ νεανικά μου, ούτε στον προ 40ετίας πρώτο «Πόλεμο των άστρων» ως θεατής. Συνεπώς μόνο κριτική προσέγγιση μπορώ να κάνω ενώ υπάρχουν άλλες ταινίες της μαζικής κουλτούρας που εξελίχθηκαν σε σειρές κι εκεί εκτός από κριτικός είμαι κι άνθρωπος, είμαι θεατής, γίνομαι fan. Τέτοια παραδείγματα ο κύκλος του «Ιντιάνα Τζόουνς» κι ο «Τζέημς Μποντ».
Κι αυτό που είδα στην ταινία, ως κριτικός ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ!
Παρόλο ότι σε όλη τη διάρκεια έλεγα από μέσα μου πως είναι έργο για τους fan κι οι λοιποί μπορούμε να μείνουμε αδιάφοροι. Δεν είμαι όμως μόνο θεατής κι οφείλω ως εκ τούτου να προσέχω κάποια πράγματα πέραν του προσωπικού γούστου. Αλίμονο στον κριτικό που εγκλωβίζεται στο γούστο και χάνει το κριτήριο!
Το προηγούμενο «Star Wars», εκείνο στο οποίο κόντεψαν οι fanνα βγουν με πλακάτ στους δρόμους επειδή θα ερχόταν στην Ελλάδα με καθυστέρηση μιάς εβδομάδας, δεν το βρήκα αυτό πο φανταζόμουν. Είδα ότι πήγαιναν να κάνουν την «επιτομή» αλλά το μόνο που έβγαινε ήταν μια ογκώδης φασαρία. Κι η απάντηση από την Ακαδημία Κινηματογράφου στο Οσκαρ Οπτικών Εφφέ που προσπέρασαν τον όγκο δουλειάς για να δώσουν το αγαλματίδιο-χρίσμα σε ταινία μικρής παραγωγής που χρησιμοποιούσε τα οπτικά εφφέ ως στοιχείο εξυπηρέτησης του σεναρίου κι όχι στη μηχανική κατασκευή των όγκων (κι εννοώ το «EXMACHINA») μου είπε πολλά συμπληρωματικά.
ΣΕ τούτο εδώ, προσωπικά είδα τάση για απόλυτη ανανέωση.
Το είδα να κρατά στοιχεία από την «σειρά» και την προιστορία της αλλά να το πηγαίνει και κάπου διαφορετικά.
Το είδα να έχει «υπόθεση». Κι η απάντηση ήρθε στους τίτλους φινάλε όπου στο σενάριο το όνομα του ΤΟΝΥ ΓΚΙΛΡΟΥ έδινε εξηγήσεις.
Το είδα και στη μουσική. Ένα ανανεωμένο score το οποίο εξυπηρετούσε το είδος «περιπέτεια με υπόθεση» κι είδα στους τίτλους φινάλε το όνομα του ΜΑΙΚΛ ΤΖΑΚΙΝΟ! Αυτό κι αν ήταν υπέρβαση διότι τα «StarWars» είναι συνυφασμένα με το πασίγνωστο θέμα του ΤΖΩΝ ΓΟΥΙΛΙΑΜΣ κι αυτή τη φορά ο μέγας συνθέτης έμενε εκτός. Μόνο στη μέση περίπου, αν υπολόγισα σωστά το χρόνο των τίτλων φινάλε, άκουσα το διάσημο μουσικό θέμα και προσεκτικά παρατήρησα ότι και στους τίτλους αποδιδόταν το συνολικό νέο score στον Τζακίνο και με ειδική ένδειξη διαβάζαμε πως το originalscore είναι του Τζων Γουίλιαμς στη στιγμή που έπεφτε για υπενθύμιση των καταβολών.
Κι είδα, στα πλαίσια πάντα του είδους και της καταβολής ,φυσικά, «Star Wars», τα πρόσωπα να γίνονται χαρακτήρες. Χαρακτήρες του είδους. Δεν μιλάμε για Τσέχωφ κι ούτε θέλαμε κάτι τέτοιο ούτε εγώ ήθελα κάτι τέτοιο.
Όμως παρακολουθούσα μια υπόθεση κι όχι μια σωρεία οπτικών εφφέ. Θα έλεγα μάλιστα ότι στο πρώτο μέρος τα οπτκά εφφέ ήταν έως και περιορισμένα. Με ακρίβεια δόσης και πολύ λίγα, ίσα – ίσα να κεντρίζουν την εξέλιξη της ιστορίας.
Στο δεύτερο μέρος που είναι πιά να γίνει η μάχη, εκεί το βρήκα να λειτουργεί με κανόνες πολεμικού φιλμ, και τα εφφέ, που τώρα θα έπεφταν και θα έπρεπε να πέσουν, απανωτά, έρχονταν για να εξυπηρετήσουν την υπόθεση.
Όλα αυτά μου επικοινώνησαν τάση ανανέωσης. Πέρασμα σε νέα εποχή.
Από αυτή την άποψη λοιπόν με έβαλε στο παιχνίδι να παρακολουθήσω τις νέες σηματοδοτήσεις. Fan δεν έγινα, ούτε και θα γίνω διότι με ενδιαφέρει το είδος. Όμως κάθε τι που ανανεώνει ένα υπάρχον, σου κινεί το ενδιαφέρον, όπως και να το κάνουμε.
Κι οι ηθοποιοί που είδα, σε αυτή την ταινία ήταν ηθοποιοί κι έπαιζαν. Στο ακριβώς προηγούμενο δεν είχα καταδεχτεί καν να ασχοληθώ με αυτά τα καινούργια ονόματα των fan, δεν ξεχώριζα τίποτα και κανέναν. Κάποιοι fan μάλιστα με «έλεγξαν» ότι δεν είχα γράψει τίποτα για τις ερμηνείες. Για ποιες ερμηνείες ρε παιδιά; Για να υπάρχει ερμηνεία πρέπει να υπάρχει και ρόλος. Σε οποιοδήποτε είδος.
Εδώ τις είδα τις ερμηνείες. Εδώ, στα πλαίσια του είδους, κι αυτό το τονίζω, οι ηθοποιοί έπαιζαν ρόλους. Κι η ΦΕΛΙΣΙΤΥ ΤΖΟΟΥΝΣ έπαιζε ρόλο, ήταν μιά ηθοποιός μέσα σε όλο αυτό. Κι ο ΝΤΙΕΓΟ ΛΟΥΝΑ ήταν ηθοποιός εδώ, στα πλαίσια!!Κι οι υπόλοιποι. Δεν μιλώ για ΜΑΝΤΣ ΜΙΚΕΛΣΕΝ και για το «βάρος» του. Θα μιλήσω όμως για το ρόλο του σε σχέση με άλλους ανάλογης αξίας ηθοποιούς που πέρασαν από προηγούμενα και δεν είχαν τίποτα να κάνουν (πλην Αλεκ Γκίνες φυσικά), δεν είχαν τίποτα να παίξουν.
Και δεν έφταναν αυτά, βλέπω στο τέλος και ψηφιοποιημένους τον ΠΗΤΕΡ ΚΑΣΙΓΚ αλλά και την ΚΑΡΙ ΦΙΣΕΡ- την τελευταία να ψηφιοποιείται σε ανύποπτο χρόνο, εποχή που δεν προέβλεπε κανείς την επερχόμενη τραγωδία. Αρα, σκέφτηκα, έχουν κατά νου πολλά σε αυτή την ανανεωτική διάθεση. Δεν θέλησα να βγάλω βιαστικά συπεράσματα για την ψηφιοποίηση διότι οι κριτικοί , κακά τα ψέματα, κατηγορούνται ως συντηρητικοί κι αντιδραστικοί πολλές φορές, νομίζοντας ότι είναι προοδευτικοί επειδή ελέγχουν. Οι κριτικοί ως επί το πλείστον «τρομάζουν» απέναντι σε κάθε τι καινούργιο ειδικά όσον αφορά στην τεχνολογία (εκτός αν έχει πέσει γραμμή) κι ανακαλύπτουν κάτι μετά από χρόνια όταν είναι πρόθυμοι να αντιδράσουν απέναντι σε ένα νέο καινούργιο. Διότι δεν δημιουργούν. Ερχονται εκ των υστέρων να ελέγξουν αυτό που εμπνεύστηκε ο καλλιτέχνης πριν εκείνοι καν το υποπτευθούν. Ας δούμε τι έχουν κατά νου με αυτές τις ψηφιοποιήσεις και μετά ας μιλήσουμε. Αλλωστε, την τεχνολογία δεν μπορεί να την κατανικήσει κανένας ούτε την εξέλιξη γενικώς.
Αλλα ούτε αυτό έφτανε για συνειδητοποίηση της νέας εποχής του «Star Wars». Χρειαζόταν κι άλλη «ένδειξη», συμπαντική αυτή τη φορά. Γύρισα σπίτι μετά το σινεμά, έβαλα την τηλεόραση και πληροφορήθηκα ότι η Κάρι Φίσερ είχε υποκύψει στο μοιραίο. Ούτε προφητική να ήταν η ψηφιοποίηση της. Τι θα κάνει το «Star Wars» χωρίς την ΛΕΙΑ; Ο,τι έκανε και χωρίς τους άλλους. Ειδικά στην Φίσερ έχει απόλυτο άλλοθι, έως και…. καλλιτεχνικό αφού την είχε ψηφιοποιήσει από όταν ήταν υγιέστατη….
Τέλος- Αρχή-Και…. βλέπουμε!