Και να σκεφτεί κανείς, εσείς οι συστηματικοί αναγνώστες θα το θυμόσαστε, ότι με το τέλος του 3ου επεισοδίου, όταν είδα να ακολουθεί σταθερή αφηγηματική οδό και να βγάζει τα πολλά flash-back από τη μέση και να «καταψύχει» τον Τζέφρι Ρας μέχρι να τον βρούμε στην ηλικιακή ώρα του ως Αϊνστάιν μιάς κάποιας ηλικίας, είχα εκφράσει την αμφιβολία για το αν υπήρχε λόγος να συνεχίσω την κριτική ή να αφεθώ ως θεατής και μόνο, στην παρακολούθηση.
Τα γεγονότα με ξεπέρασαν και μου έδωσαν την απάντηση. Στην αφηγηματική ροή, κάθε επεισόδιο ξεκινά με την εισήγηση ενός νέου στοιχείου είτε επιστημονικού είτε οικογενειακού και σε αυτά τα πλαίσια το 6ο επεισόδιο, που μας οδηγεί στο οριστικό χωρισμό του Αϊνστάιν από την Μιλέβα, μας φωτίζει περισσότερο το κομμάτι εκείνο του Αϊνστάιν που αφορά στη σχέση του με τις γυναίκες. Κι αυτό το κομμάτι αποδεικνύεται καθοριστικό, τουλάχιστον έτσι όπως θέλει να τα δραματοποιήσει το σενάριο.
Κι ο σεναριακός τρόπος με τον οποίο γίνεται αυτή η διερεύνηση, αξίζει άλλον ένα έπαινο στους πολλούς τελικά που απονέμω στο σενάριο, αφορμής δοθείσης από κάθε επεισόδιο. Στο 6ο επεισόδιο, όλο αυτό που θέλει να καταδείξει για τη σχέση του Αϊνστάιν με τις γυναίκες, δεν το κάνει τόσο μέσω του Αϊνστάιν σε πρώτο πλάνο όσο μέσω των ίδιων των γυναικών. Μέσα από αυτές ξετυλίγονται πράγματα και καταστάσεις, μέσα από την εξέλιξη των δικών τους ιστοριών δίπλα του, αφηνόμαστε οι θεατές να βγάλουμε τα δικά μας συμπεράσματα.
Κι έχει ανατραπεί κι εκείνο που είχα διατυπώσει ως επιφύλαξη, το έτερον σκέλος εκείνου, η κατάργηση των flash-back. Επανέρχονται όποτε είναι αναγκαία αλλά σε καθεστώς περιορισμένης χρήσης και μάλιστα με τρομερή σύνδεση μεταξύ τους, όπου εδώ το δόγμα «η λογική του μοντάζ κατά τη συγγραφή του σεναρίου» είναι για μάθηση, για μελέτη. Εβλεπα, ας πούμε στο 6ο επεισόδιο τις σκηνές του Αινστάιν με τους δύο γιούς του πιτσιρικάδες, όταν τους μάθαινε να πετούν αετό , που δείχνει ότι προσπαθούσε να κερδίσει μια σχέση μαζί τους στον πολυάσχολο χρόνο του, όπως επίσης και τη σκηνή του αποχαιρετισμού στο σταθμό του τραίνου, την άκρως δραματική κι απείρως κινηματογραφική (αχ! Αυτά τα τραίνα… τι σχεσάρα είναι αυτή που έχουν με το σινεμά- διότι περι σινεμά πρόκειται!...), όταν η Μιλέβα πιά τον αφήνει οριστικά και παίρνει τα παιδιά για να πάνε στην Ελβετία… Και θυμήθηκα την εισαγωγική σκηνή του 5ου επεισοδίου, με τον γιό στην μετεφηβεία, έγκλειστο στο ψυχιατρείο, να βγάζει φρουδικό ζήτημα και να έχουμε μάθει από το 5ο επεισόδιο τον ολέθριο ρόλο της Μιλέβα στη σχέση του Αϊνστάιν με τον γιό του. Και στο 6ο επεισόδιο κατανοούμε πλήρως ότι επρόκειτο για πράξη εκδίκησης, όχι και τόσο καθαρή.
Όμως τι τράβηξε κι αυτή η Μιλέβα. Και τώρα που δεν την χρειάζεται διότι έχει βλέψεις για Ακαδημίες και Νόμπελ ο μεγαλοφυής Αλμπερτ, την παρατάει, δεν την αντέχει πιά, διότι έχει εμφανιστεί η εξαδέλφη Ελσα, η οποία ανήκει στην καλή κοινωνία της Γερμανίας, έχει σχέσεις με όλα τα κατεστημένα και τα κυκλώματα, τον φέρνει σε επαφή με τους Κρουπ, τη δυναστεία του χάλυβα…
Δηλαδή ο Αϊνστάιν, με άλλα λόγια, εδώ που τα λέμε, τις γυναίκες τις χρησιμοποιούσε. Είδαμε την αρραβωνιαστικιά που τον είχε ερωτευθεί κάργα πως την άφησε εκτεθειμένη όταν ερωτεύτηκε το μυαλό της Μιλέβα κι αφού της δεύτερης της πήρε τις ιδέες που εμπλούτισαν τις δικές του, την παράτησε διότι ερωτεύθηκε την εξαδέλφη Ελσα, η οποία ήταν στα μέσα και στα έξω με την επιστημονική κοινότητα-κι όχι μόνο.
Και θυμόμαστε δι αυτού του τρόπου και το περιστατικό του 1ου επεισοδίου, σε μεσόκοπη ηλικία, όπου η Ελσα, που την απατά με τη γραμματέα του, τον ενημερώνει για το τηλεφώνημα της Μιλέβα, εκείνος βαριέται, εκείνη τον πιέζει υπέρ της πρώην αντιζήλου της. Γύρευε στα ενδιάμεσα τι πρόκειται να ζήσει κι αυτή.
Μα τι μελετημένα σενάρια είναι αυτά
Οπου στο 6ο επεισόδιο, για να επανέλθουμε και να αποφύγω κι εγώ τα πολλά flash-back, βλέπουμε η κάθε γυναίκα τι θυσίασε προκειμένου να είναι μαζί του, βλέπουμε και τη Μιλέβα ως ένα πλάσμα του Θεού που δεν θα μείνει απροστάτευτο να δέχεται το ενδιαφέρον ενός άλλου άντρα κι όμως να το αποκρούει (σίγουρα θα μάθουμε παρακάτω περισσότερα..) την ίδια στιγμή που έχει «φάει» την απόλυτη προδοσία κι από την άλλη βλέπουμε και τις διεκδικήσεις της Ελσα, απέναντι στον Αϊνστάιν, που τα ήθελε στη ζωή όλα βολικά και ρόδινα, σαν να ήταν αυτός το κέντρο του Σύμπαντος κι οι γύρω του να μην είχαν τις δικές τους ανάγκες.
Το τρομερό με το σενάριο είναι πως και τα θέματα των δύο γυναικών τα δένει με επεισόδια πολιτικά, επιστημονικά και ιστορικά που εμπλουτίζουν με σασπένς και παράλληλη πλοκή την ιστορία και κάνουν την παρακολούθηση όχι απλώς απολαυστική αλλά ΑΝΑΓΚΑΙΑ.
Κι έχει ξεσπάσει ο Α’ Παγκόσμιος και συλλαμβάνουν τους αστρονόμους συνεργάτες του ,που πήγαν στην Κριμαία για να μελετήσουν τη θεωρία του ,οι Ρώσοι καθώς ο Κάιζερ μόλις έχει κηρύξει τον πόλεμο και στη Ρωσία.
Δεν παίζεται το σήριαλ.
Κι οι ηθοποιοί, αποδεικνύουν σε κάθε περίσταση, ότι είναι ηθοποιάρες σε αυτό που ανέλαβαν.