Ε, ναι, η ατομική βόμβα είναι όχι απλώς σημαντικό κομμάτι στη ζωή του Αϊνστάιν αλλά και της ίδια της Ιστορίας και της Ανθρωπότητας- συνεπώς το κρατάς για κορύφωση, για κλιμάκωση.
ΚΙ εδώ, το έχουν στο 9ο επεισόδιο ως διαρκή εξέλιξη , ως υφέρπουσα εξέλιξη, αφού πλέον έχουμε μεταφερθεί στις ΗΠΑ, στην εκεί εγκατάσταση του κορυφαίου επιστήμονα, στο Νιού Τζέρσεϋ και στο Πρίνστον. Με μια εκπληκτικά γραμμένη σκηνή, όταν εγκρίνεται η ταλαιπωρημένη βίζα για είσοδο στις ΗΠΑ από τον Χούβερ όπου η εκπληκτική σκηνή είναι κι αυτή μια κορύφωση για να δείξει χαρακτήρες κι ανώτερα ιδανικά. Μιλώ για τη σκηνή ανάμεσα στον γραμματέα της Πρεσβείας που έχει θαυμάσει τον Αϊνστάιν κι έχει λυπηθεί για την πρώτη απόρριψη της βίζας από τον Χούβερ του FBI κι η σύζυγος Ελσα καταφεύγει στα μεγάλα μέσα και στις γνωριμίες, ενεργοποιεί μέχρι και τους «N.Y.Times» κι η βίζα εγκρίνεται. Όμως υπό προϋποθέσεις. Ζητείται και μια δήλωση νομιμοφροσύνης από τον επιστήμονα. Αυτός την αρνείται. Ο γραμματέας της Πρεσβείας προχωρεί στην έκδοση παίρνοντας ρίσκο πλέον για τον εαυτό του, να είναι αυτός που θα πληρώσει την οργή του Χούβερ με την ίδια τη θέση του, τη δουλειά του, την καριέρα του, το ψωμί του. Κι όταν τις εγκρίνει τις βίζες, έρχεται ο Αϊνστάιν, του αρπάζει το χαρτί από τα χέρια κι ενώ κρατεί τις βίζες, υπογράφει τη δήλωση νομιμοφροσύνης. Κάτι σαν ηρωική απάντηση δική του στην ηρωική πράξη του γραμματέα. Σαν να του έδωσε ο γραμματέας ένα έμμεσο μάθημα ηρωισμού και γενναιοφροσύνης. Και βέβαια το πώς ΕΡΜΗΝΕΥΕΙ ο ΤΖΕΦΡΥ ΡΑΣ. Υπόκλιση.
Με συντάραξε αυτή η σκηνή!!!!! Εχω «θέμα» με τις ηρωικές πράξεις και με τους γενναίους ανθρώπους…
Πάμε παρακάτω…
Όμως στις ΗΠΑ, μαζί με όλα τα άλλα , έχει να νοιαστεί και τους συν- επιστήμονες ομόθρησκους Εβραίους τους οποίους προσπαθεί να φέρει στις ΗΠΑ μια κι η κατάσταση στη Γερμανία του Χίτλερ έχει πλέον εκτραπεί.
Κι αρχίζουν κι οι προσωπικές απώλειες. Αποχαιρετά πρόσωπα της ζωής του, με κορυφαίο την Ελσα, όπου μέσα από αυτές τις απώλειες αποκαλύπτονται στοιχεία του χαρακτήρα του κι τον ολοκληρώνουν τόσο ως Ανθρωπο αλλά κι ως δραματικό ήρωα.
Και συγχρόνως , οι Γερμανοί, με μια θαυμάσια καλογραμμένη και καλοδοσμένη παράλληλη πλοκή , ετοιμάζονται για την απόκτηση της ατομικής βόμβας με τους «ενταγμένους» στον σκοπό επιστήμονες. Μονο που ο Αϊνστάιν είναι στις ΗΠΑ. Κι ετοιμάζονται κι οι ΗΠΑ. Γράφει και γράμμα στον Ρούζβελτ. Κι ετοιμάζεται παράλληλα κι ο Ψυχρός Πόλεμος πριν εκδηλωθούν προς τα έξω τα σημάδια του. Κι οι Σοβιετικοί ενδιαφέρονται κι αυτοί για την βόμβα. Κι ως αιώνιος γκομενιάρης, ακόμα κι όταν ψυχορραγεί η Ελσα, διατηρεί σχέση με τη γραμματέα του. Η οποία είναι Ρωσίδα. Και μπαίνει και κατασκοπικό παιχνίδι στην ιστορία τους, με ανθρώπινα συναισθήματα, προδοσίες και πληγές.
Κι όταν έρχεται η ώρα της ρίψης της ατομικής βόμβας από τους Αμερικάνους στην άγνωστη ως εκείνη τη στιγμή πόλη Χιροσίμα της Ιαπωνίας, ο Αϊνστάιν μεταμορφώνεται σε τραγικό πρόσωπο, στη συνειδητοποίηση του τι έγινε με συμμέτοχο και τον ίδιο, ένα πρόσωπο που ως τραγικότητα συγκρίνεται μόνο με του ΑΛΕΚ ΓΚΙΝΕΣ στη «ΓΕΦΥΡΑ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ ΚΒΑΙ», στο σημάδεμα από τη Μοίρα!!!
Περιεκτικό επεισόδιο όσο δεν λέγεται, σε μαγεύει και σε διεγείρει κατά την παρακολούθηση και σου αφήνει σκέψεις και για μετά. Τέλεια εκτελεσμένο από όλες τις απόψεις, οι ηθοποιοί ως τον τελευταίο περαστικό είναι ένα θαύμα του casting, είναι πολύ ωραίο και το «κλείσιμο» της ΕΜΙΛΥ ΓΟΥΟΤΣΟΝ κι είναι θαύμα υψηλής ηθοποιίας ο μεγάλος ΤΖΕΦΡΥ ΡΑΣ.
Πλησιάζουμε στο τέλος κι αρχίζει και μας κακοφαίνεται…