Κι αυτός ο καλός σκηνοθέτης, ο ΝΤΕΝΙ ΒΙΛΝΕΒ, είναι που κάνει τη διαφορά παρόλο ότι το έργο δεν μπορεί να κρύψει και κάποιες ελαττωματικότητες του οι οποίες μπορεί να οδηγήσουν μερικούς θεατές στη σύγχυση και στην εξ αυτής ανία.
Αυτό που ισχύει τα τελευταία χρόνια και συζητήθηκε κι επισήμως στην ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ των μελών της ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ τώρα στο Βρότσλαβ, που το είχα γράψει και στις ανταποκρίσεις μου, ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΘΗΚΕ για μια ακόμα φορά.
Με τις υποψηφιότητες των Σωματείων περνάμε επίσημα στο τι ξεχωρίζει μέσα από το τι επιλέγεται από τους επιμέρους κλάδους.
Υπάρχουν κάποια έργα που από την πρώτη στιγμή, από την πρώτη εικόνα, επικοινωνούν είτε στον απλό θεατή είτε στον επαγγελματία κριτικό, ένα αίσθημα από το οποίο πιάνεται και με αυτό παρακολουθεί ολόκληρη την ταινία. Το αίσθημα αυτό μπορεί να είναι θετικό , μπορεί να είναι κι αρνητικό. Στην «ΟΔΥΣΣΕΙΑ» επικράτησε το δεύτερο σε εμένα προσωπικά από το ξεκίνημα σχεδόν της ταινίας.
Λέω για τους p.r κι όχι για τους «Ξένους Ανταποκριτές» διότι οι τελευταίοι υπό ποία ιδιότητα απονέμουν βραβεία στον κινηματογράφο κι εισηγούνται υποψηφιότητες;
Εχει τόσες κατηγορίες … Πάντως, ενδιαφέρον δείχνει το γεγονός πως βραβεύτηκε ο «ΑΝΤΙΡΡΗΣΙΑΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ» αλλά βραβεύτηκαν κι άλλες αφού σχεδόν κάθε είδος μετατρέπεται και σε κατηγορία. Οπότε, ρίξτε μια ματιά κι απομνημονεύστε ονόματα
Αν είχε κερδίσει στα Ευρωπαικά Βραβεία με το «ΕΓΩ, Ο ΝΤΑΝΙΕΛ ΜΠΛΕΗΚ» θα είχε κάνει μεγάλη αίσθηση ο ΚΕΝ ΛΟΟΥΤΣ διότι θα επαναλάμβανε ΑΠΟ ΣΚΗΝΗΣ αυτά που είπε το μεσημέρι της ίδιας μέρας στη ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ των μελών της Ακαδημίας. Και θα είχε γίνει μέγας ντόρος.
Δεν ξεκινώ από το ότι σάρωσε το «ΤΟΝΙ ΕΡΝΤΜΑΝ», είναι ήδη γνωστό, άρα δεν αποτελεί είδηση. Για τους νικητές θα τα αναλύσω πιό κάτω ώστε έτσι oι φίλοi αναγνώστες να σχηματίσουν μια καλύτερη γνώμη και μια βαθύτερη ουσία για το πώς αξιoλογείται κινηματογραφικά ο κινηματογράφος κι αυτό μόνο μέσα από τις Ακαδημίες «διδάσκεται»
Αυτό είναι το «σλόγκαν» των φετινών ΕΥΡΩΠΑΙΚΩΝ ΒΡΑΒΕΙΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ και μας ανακοινώθηκε μόλις τώρα, στο «welcome reception», στo«καλωσόρισμα» που μας έκαναν οι φετινοί διοργανωτές, οι Πολωνοί, εδώ στο ΒΡΟΤΣΛΑΒ, την πρωτεύουσα της Κάτω Σιλεσίας, που είναι κι η ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΕΥΣΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ για το 2016.
Είχε ένα ΜΥΣΤΗΡΙΟ ο ΠΕΤΡΟΣ ΦΥΣΣΟΥΝ. Ηταν πάντα στο ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ και ταυτοχρόνως έδινε την εντύπωση του διαρκώς «αποτραβηγμένου».