Κάθε φορά που βλέπω μια ταινία του ΚΛΙΝΤ ΗΣΤΓΟΥΝΤ βγαίνω από το σινεμά είτε συνεπαρμένος είτε καταγοητευμένος. Κι αυτό, ενώ την ίδια στιγμή, μπορώ να διακρίνω αν η ταινία είναι και «μεγάλη» ή όχι. Διότι φυσικά, όλα τα δάκτυλα ίδια δεν είναι , αλλά μέσα σε όλα του τα άλλα, ο Κλιντ, ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΑΙ ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ ΚΛΙΝΤ ,έρχεται να μας αποδείξει κι αυτό: Ότι προυπόθεση για να βγεις «τρελαμένος» από το σινεμά, από μια ταινία, δεν είναι το αν η ταινία αυτή είναι «μεγάλη» ή «αριστούργημα» ή διάφορα τέτοια των κριτικών (τους οποίους ο Κλιντ έχει «γραμμένους») αλλά από τη ΣΙΝΕΜΑΔΙΛΑ που εκπέμπει το δημιούργημα. Εκεί είναι το μυστικό για να κατακτάς τον θεατή, να τον κάνεις να βγαίνει γοητευμένος από την αίθουσα είτε η ταινία σου ήταν μία οσκαρικών προδιαγραφών, είτε ένα «εργάκι» για να περάσει η ώρα. Ο Κλιντ καταφέρνει και σε βγάζει από την αίθουσα με το ίδιο συναίσθημα, είτε πρόκειται για την πρώτη περίπτωση είτε για τη δεύτερη είτε για όλες τις ενδιάμεσες.
Το ΣΩΜΑΤΕΙΟ των ΠΑΡΑΓΩΓΩΝ, από τα καθοριστικά για την οσκαρική έκβαση, αποφάσισε: «1917»
Αν προσέξουμε ότι οι ΤΕΣΣΕΡΙΣ από τις ΠΕΝΤΕ «ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ» έρχονται από την πεντάδα του Οσκαρ Σκηνοθεσίας, μπορεί κανείς να καταλάβει όχι απλώς το μέγεθος της συμβολής της ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ στη δημιουργία μιας ταινίας (αυτό θα ήταν σαν να παραβιάζαμε ανοιχτές πόρτες- είναι ηλίου φαεινότερο) αλλά ότι στη φετινή «κούρσα», μέσα από το βραβείο Φωτογραφίας θα «παιχθούν» και σκηνοθεσίες. Από το να πάνε πακέτο τα δύο Οσκαρ αυτά, δηλαδή της Φωτογραφίας με τη Σκηνοθεσία στην ίδια ταινία, όσο και με το να πάνε χώρια όπου σε αυτή την περίπτωση η Φωτογραφία που δεν θα συνοδεύεται κι από το Οσκαρ σκηνοθεσίας, θα είναι σαν να πήρε.. μισή σκηνοθεσία, σαν να βραβεύτηκε έμμεσα κι ο σκηνοθέτης αυτού του φιλμ, που δεν του δόθηκε όμως προσωπικά και το βραβείο της ειδικότητας του.
Δεν είναι που η ΚΟΡΕΑΤΙΚΗ ταινία του ΜΠΟΝΓΚ ΤΖΟΥΝ ΧΟ κατάφερε και μπήκε είτε στις «μεγάλες» κατηγορίες των ΟΣΚΑΡ, δεν είναι που η ΝΟΤΙΟΣ ΚΟΡΕΑ με αυτή τα ταινία γράφει ΙΣΤΟΡΙΑ, αφού μετά τον «Χρυσό Φοίνικα» του Φεστιβάλ Κανών, γίνεται κι η πρώτη ταινία της χώρας αυτής που μπαίνει στο ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΟ (βλ ΔΙΕΘΝΕΣ) ΟΣΚΑΡ, δεν είναι που δεν περιορίστηκε μόνο στην υποψηφιότητα της ΞΕΝΌΓΛΩΣΣΗΣ… Χτες Παρασκευή έγραψε ΚΙ ΑΛΛΗ ΣΕΛΙΔΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ: Ως η ΠΡΩΤΗ ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΗ που παίρνει βραβείο από το Σωματείο των ΜΟΝΤΕΡ.
ΤΕΣΣΕΡΑ από τα ΠΕΝΤΕ φετινά σενάρια της κατηγορίας ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΣΕΝΑΡΙΟ έχουν «δώσει» και την καλύτερη ταινία. Αρα είναι σενάρια ιδιαίτερης αξίας στα οποία στηρίχτηκε ολόκληρο φιλμ. Αρα, από εκεί θα ξεκινήσει ο έλεγχος της αξιολόγησης συν το γεγονός ότι ΣΕ ΟΛΑ είναι ανακατεμένος κι ο σκηνοθέτης του φιλμ, είτε μόνος του είτε σε συνεργασία με κάποιον άλλον. Συνεπώς, στην περίπτωση των πρωτότυπων σεναρίων, το σκηνοθετικό με το σεναριακό έχουν γίνει κάπως ένα κι αυτό θα προσδιορίσει και το βραβείο της Σκηνοθεσίας καθώς και την έννοια «Σκηνοθεσία» τη στιγμή που μέσα από το σενάριο αλλά και μέσα στο σενάριο ξεκινούν τα πάντα.
Η φετινή επιλογή για το συγκεκριμένο βραβείο χρήζει ιδιαίτερης προσοχής από τον μελετητή της Τέχνης του Κινηματογράφου, στον κλάδο που λέγεται «Μακιγιάζ» και στον οποίο έχουν προστεθεί κι οι «Κομμώσεις» και πάει ως ενιαίο βραβείο.
Ηταν η υποβολή της ΡΩΣΙΑΣ για το Ξενόγλωσσο Οσκαρ, μπήκε στη «short list», δεν πέρασε στην πεντάδα, το είχαμε και στα Ευρωπαϊκά όπου κι εκεί δεν έκανε τίποτε πλην μιας επισήμανσης για την πρωταγωνίστρια, την ΒΙΚΤΟΡΙΑ ΜΙΡΟΣΝΙΤΣΕΝΚΟ.
Αποφάσισα , το φετινό οσκαρικό αφιέρωμα- παράδοση του PANTIMO.GR, να το ξεκινήσω από αυτή την κατηγορία, ως το «καινούργιο» της φετινής κούρσας.
Ξεκινώ με αυτή την «Πρώτη Ματιά» κι επικεντρώνω στον «JOKER» επειδή, η ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΤΩΝ 9.000 (περίπου) ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΣΤΩΝ είναι αυτή που κάνει τις κινηματογραφικές αποτιμήσεις της χρονιάς κι όχι Κριτικοί και Λοιποί Συγγενείς. Με τις Ενώσεις των Κριτικών κι επειδή την ταινία ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΩΝ (βλ «Guardian» κλπ) την παρουσίαζαν ως «controversial», ως «αμφιλεγόμενη», πέρναγε η «αγωνία» ότι θα μείνει απέξω, «θα την τιμωρήσουν» κι όλες τις γνωστές αηδίες που διαβάζουμε κάθε χρόνο.
Αυτή είναι μόνο η ΛΙΣΤΑ και την δημοσιεύω χωριστά .