Αυτό που προτάσσω ως τίτλο της κριτικής ειναι κατά τον υποφαινόμενο το μεγαλο ατού της ταινίας
Διάβασα πολλές αναφορές σχετικά με την ταινία, το θέμα της, την καταγωγή της. Προσωπικά, ένα έχω στο νου μου, στο οποίο δεν έγινε αναφορά και ίσως δικαιολογημένα από τη μεριά που το έπιασαν. Η δική μου αναφορά και δυστυχώς μέτρο αντιπαραβολής (όχι σύγκρισης, με τη στενή έννοια), είναι το «Ο θάνατος σου πάει πολύ» του Ρομπερτ Ζεμέκις
Μόνο που εκεί το τέλος ήταν αίσιο. Και πρόσφατα , 26 «εκθέματα»- πολιτιστικοί θησαυροί , επεστράφησαν στη χώρα της Δυτικής Αφρικής, ύστερα από την τελική απόφαση της Γαλλίας να τα δώσει πίσω, η οποία ήταν ο δεύτερος αποικιοκράτης που «κατάπινε» την αφρικανική χώρα, είχε προηγηθεί ο βρετανικός…
Είναι άραγε μια σκέτη «διαμαρτυρία» ο μονόλογος «18/9» που είδαμε σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο στο «Ιδρυμα Κακογιάννης»; Όχι, ειναι κάτι πολύ παραπάνω. Κι από διαμαρτυρία κι από πολιτική παρέμβαση είναι πολύ παραπάνω επειδή περιλαμβάνει όλα αυτά μαζί και πάει και παραπέρα. Ναι, είναι μια κραυγή γύρω από τη δολοφονία του ΠΑΥΛΟΥ ΦΥΣΣΑ και την άνοδο της «Χρυσής Αυγής» με τα γνωστα επακόλουθα
Ναι, έχει βγει κακή φήμη για τον καινούργιο «Joker»,θεωρώ, όμως, ότι έχει να κάνει και με τη «γωνία λήψης» από το που έχει τοποθετήσει κάποιος την κάμερα.
Κανονικά, την ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΒΛΑΧΟΥ θα έπρεπε να συστήσω η να προβάλλω στον τίτλο που είναι Ελληνίδα και κάνει καριέρα στην ΑΓΓΛΙΑ ως BILLIE VEE (ΜΠΙΛΥ ΒΙ), η οποία δεν είναι μόνο η πρωταγωνίστρια του φιλμ αλλά κι η συγγραφέας του σεναρίου. Και το σενάριο της κατάφερε και βρήκε στην Αγγλία χρηματοδότηση, εγκρίθηκε κι η ίδια για τον πρωταγωνιστικό ρόλο και το φιλμ υλοποιήθηκε.
Γερμανικό αστυνομικό, περιπέτεια ως βάση, νυχτερινό, ατμοσφαιρικό και σκοτεινό, εκείνο το στοιχείο που, στη δική μου αντίληψη το κάνει να ξεχωρίζει, είναι ο υφέρπων ρομαντισμός του.
Ηδη η ΓΑΛΛΙΑ, το περιέλαβε , και στη συνέχεια το πρόκρινε, στην «βραχεία λίστα» για το Διεθνές Oscar του 2025, από όπου θα κάνουν την τελική επιλογή και τις μέρες που ακολούθησαν ήρθε κι η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΑΚΑΔΗΜΙΑ και το ενέταξε στους (προ) ημιτελικούς της.
Όλα αυτά, επειδή είχαμε καιρό να δούμε «ΔΙΚΑΣΤΙΚΉ» ή και… «ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑΚΗ» ταινία που να μας αρπάζει από το λαιμό και να μας κεντά συναισθήματα μεταξύ αδικίας και δικαίωσης
Ταινία αξιοσημείωτης ψυχαγωγικής αξίας είναι η «ΥΨΗΛΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ» και να καλωσορίσω επι τη ευκαιρία την πρωτοβουλία αυτή του Ηλία Φραγκούλη και τη νεοσύστατη εταιρία «REPERTORY» που συγκροτήθηκε για να ξαναφέρει στα θερινά σινεμά μια χαμένη λάμψη: Το κλασικό Χόλυγουντ που κάποτε πρωτοστάτησε.