Αφορά στη συνεύρεση επί Σκηνής της ΛΥΔΙΑΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ και της ΚΑΙΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ. Δύο ηθοποιών διαφορετικής ιδιοσυγκρασίας και είδους.
Αδικαιολόγητη η έχθρητα με την οποία αντιμετωπίστηκε από κάποιους η ταινία του ΝΤΕΗΒΙΝΤ ΦΙΝΤΣΕΡ. Μάλλον με το Νετφλιξ έχει να κάνει και με το «τζάμπα» που δεν εκτιμά κανείς κι ας νομίζει τζάμπα τη μηνιαία συνδρομή..
Ενας σκηνοθέτης του κινηματογράφου, που έχει γίνει δεκτός ως καθηγητής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, φεύγει σιδηροδρομικώς για την ορκωμοσία του. Ο γιός του ο μεγάλος προβάλει αντιρρήσεις στο να τον συνοδεύσει στο ταξίδι, η σύζυγος είναι ηθοποιός και δεν μπορεί να απουσιάσει από την Αθήνα, ο μικρός γιός είναι πολύ μικρός. Και μέσα στο ταξί που τον πηγαίνει στο τραίνο ,και μας δείχνει πολύ ωραία και τη διαδρομή του πως πάμε στο σταθμό Λαρίσσης από το κέντρο της Αθήνας, κι από εκεί αντιλαμβανόμαστε ότι θα φύγει με τραίνο, αντί να πετάξει το δεύτερο εισιτήριο που περίσσεψε, κάνει μια δεύτερη σκέψη. Και σταματά έξω από ένα σπίτι καθοδον προς τον σταθμό.
«ΠΟΙΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ».. Την είπε προσδιοριστικά για το έργο του ΤΑΚΗ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ, του ρομαντικού, μοναχικού , κινηματογραφικού οραματιστή της Θεσσαλονίκης, ο φίλος του και συνεργάτης του ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΡΟΥΧΟΣ. Ο οποίος προλόγισε, κατά κάποιο τρόπο ,την ταινία του σκηνοθέτη «ΡΟΜΑΝΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ», μαζί με έναν άλλο συνάδελφο και φίλο και συνεργάτη του σκηνοθέτη, τον ΜΑΡΚΟ ΧΟΛΕΒΑ
Αν κι είδα ένα θαυμάσιο έργο, το απόσταγμα πάνω μου έγραψε τη λέξη «ΗΘΟΠΟΙΟΣ». Δυο ηθοποιοί της νεότερης γενιάς, ο ένας νεότατος, ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΠΟΥΡΑΝΗΣ, ο άλλος λίγο μεγαλύτερος αλλά πολύ νέος κι αυτός, ο ΘΑΝΟΣ ΛΕΚΚΑΣ, συναντιούνται στη Σκηνή και παίζουν με ένα τρόπο ο οποίος δείχνει σαν η πείρα τους να ήταν πολυετής, σαν να είχαν φάει το θέατρο με το κουτάλι, σαν να είχαν ξετινάξει τα ρεπερτόρια. Και να είχαν αποκτήσει από την πολυετή τριβή τόση πείρα ώστε να κάνουν μεταξύ τους αυτό το παιχνίδι, αυτό το ερμηνευτικό παιχνίδι, το οποίο δίνει στο κείμενο τη ζωή που του πρέπει. Εντυπωσιάστηκα
Μάχη θα γίνει κι ήδη ξεκίνησε. Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΑΚΑΔΗΜΙΑ τάχθηκε υπέρ του ‘ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΜΙΑΣ ΠΤΩΣΗΣ» και κατά του «ΣΤΗ ΦΩΤΙΑ» που το απέκλεισε από όλες τις υποψηφιότητες των μεγάλων κατηγοριών ενώ η αρμόδια επιτροπή στη Γαλλία είχε επιλέξει το δευτερο να εκπροσωπήσει τη χωρα στα Oscar
To έργο του ΤΕΝΕΣΗ ΓΟΥΙΛΙΑΜΣ, από τα πιο ποιητικά του και τα πιο ανατριχιαστικά του, τουλάχιστον για τον καιρό που γράφτηκε και πρωτοανεβάστηκε. Εκεί στο 1958, το 1959 ήρθε στην Ελλάδα, το έφερε ο ΚΑΡΟΛΟΣ ΚΟΥΝ.
Ο χαρακτηρισμός «Γουέστερν» κι ο προσδιορισμός «Δανέζικο» να διαβαστούν σοβαρά, δεν είναι καθόλου ειρωνική η χρήση τους, έχει να κάνει με αυτό για το οποίο έχω μιλήσει πάρα πολλές φορές και θα το επαναλαμβάνω: Εχει να κάνει με το επίπεδο κινηματογραφικών σπουδών στη Δανία.
Εξού και δεν δόθηκε δημοσιότητα τέτοιου τύπου , ότι το φιλμ αυτό είναι Ελληνα σκηνοθέτη, εκείνου που είχε κάνει τα «ΜΗΛΑ» . Κι ότι σε επόμενο βήμα είχε ανοίξει στην κυριολεξία ΔΙΕΘΝΗ φτερά, κι είχε κάνει ταινία με πρωταγωνιστές δυό δυνατά ονόματα του σύγχρονου σινεμά της ανεξάρτητης παραγωγής, δύο ονόματα που στην προηγούμενη διετία είχαν προταθεί για ΟΣΚΑΡ: Ο ΡΙΖ ΑΧΜΕΝΤ, υποψήφιος Α’ ρόλου στο «Ηχος από μέταλλο» και η ΤΖΕΣΙ ΜΠΕΚΛΕΙ, υποψήφια β ρολου στο «Η χαμένη κορη»
Στην ΚΩΜΩΔΙΑ, για να μπορέσει να λειτουργήσει επί Σκηνής, το παν είναι ο ΡΥΘΜΟΣ. Πρέπει να είναι όλα κουρδισμένα στην εντέλεια, να μην υπάρχει διαρροή από πουθενά, έτσι και κάτι ξεφύγει κινδυνεύει να γίνει σαν πατημένη ντομάτα. Δεν θέλει πολλά. Ενας ηθοποιός να ξεγλιστρήσει, αρκεί.