Το καλοκαίρι ενεργοποιεί κι ο PANTIMO.GR την Β’ Προβολή του για κάποια έργα που «χάθηκαν» στη λαίλαπα της πληθώρας και τα οποία έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον από τη «σωρεία» των θερινών. Ένα από αυτά είναι το «ΟΝΕΙΡΑ ΓΛΥΚΑ», που ως , σχεδόν, αυτολεξεί μετάφραση αφαιρεί από τη δυναμική της ταινίας.

Αυτό είναι blockbuster! Περιπέτεια-παραμύθι από εκείνα που φτιάχνουν μνήμες στα παιδιά και τα φέρνουν κοντά στο σινεμά από την παιδική τους ηλικία. Μετά, μεγαλώνοντας, μπορούν να ανακαλύψουν και τα άλλα. Όμως στην τρυφερή ηλικία όπου η ΜΑΓΕΙΑ έρχεται να παίξει τον δικό της καθοριστικό ρόλο, έργα σαν το «WONDERWOMAN» έχουν επιτελέσει το σκοπό τους.

….ή ..ΣΟΥΜΑ για να μπούμε δυναμικά στα τρία επεισόδια που απομένουν και στον επίλογο.

Δεν το ευνόησαν οι συστάσεις από πηγές μη αξιόπιστες, το «στένεψαν» και τα δελτία Τύπου που πρόβαλαν ως υπόθεση το «μια γυναίκα που πάσχει από καρκίνο» και ποιος είχε όρεξη και για άλλο ένα τέτοιο, «καρκινοπαθές» και βραζιλιάνικο . Μόνο που η ταινία δεν είναι γύρω από την αρρώστια της ηρωίδας- απλώς η πεισματάρα ηρωίδα τυχαίνει να έχει και πρόβλημα υγείας το οποίο της έχει δώσει δύναμη.

Την αγάπη των Ιταλών για το «Ρόμποκοπ» και για το σινεμά του Βερχόφεν εν γένει και πολλών ακόμη που εδώ κάτι «κριτικόπαιδες» εννοούν να σνομπάρουν, τη γνωρίζω πολύ καλά. Μην ξεχνάμε και του Φατίχ Ακίν στη Γερμανία την αγάπη και την εκτίμηση για τον Βερχόφεν και την αναφορά του , κατά την τελευταία του ταινία, στους «κραγμένους» από τους  και καλά κριτικούς «Στρατιώτες του Σύμπαντος».  Το «ΜΕ ΛΕΝΕ ΤΖΙΓΚ» δεν είναι μόνο η ΕΥΧΑΡΙΣΤΗ έκπληξη της εβδομάδας μα είναι γενικώς η ΕΚΠΛΗΞΗ της εβδομάδας, την ίδια ώρα που πετιούνται στα μούτρα των θεατών διάφορα άλλα , ακατονόμαστα και μη. Το φιλμ έρχεται να αποδείξει και να υπενθυμίσει πως στην ΙΤΑΛΙΑ υπάρχει σινεμά που είναι ζωντανό, απλώς  το αγνοούν εκείνοι που γράφουν οι οποίοι έχουν κολλήσει στο παρελθόν και αδυνατούν να καταλάβουν τις νέες αναζητήσεις, τα νέα ζητούμενα αλλά και τα νέα δεδομένα.

Όταν λέμε «ταινία ΓΟΥΣΤΟΥ» εννοούμε τα έργα εκείνα που κρίνονται από τη διασκεδαστικότητα τους κι από το αν έγιναν δεκτά ή όχι από τον θεατή στη διάρκεια της παρακολούθησης. Διότι, αν ξεκινήσεις με το να «κρίνεις» αυτά τα έργα κι όχι να τους αφεθείς τότε το αποτέλεσμα μπορεί να είναι κι αμφίβολο. Εξού και το σωστότερο ερώτημα σε αυτές τις περιπτώσεις δεν είναι το «Ηταν καλό;» αλλά το «Σου άρεσε;»

Οι εκπλήξεις δεν σταματούν από επεισόδιο σε επεισόδιο. Εκπλήξεις για τον θεατή , ώστε να του ανανεώνεται διαρκώς το ενδιαφέρον, εκπλήξεις και για τον κριτικό που εκτός από θεατής που απολαμβάνει, θέλει να παρακολουθήσει τα πράγματα κι από μια απόσταση ώστε να.. ακτινοσκοπήσει.

Αφού έκανε «καριέρα» καθ’ όλη τη διάρκεια της χειμερινής σαιζόν στο…. «downloading», μοιράζοντας έτσι και τις εντυπώσεις, ως είθισται στο κατέβασμα των torrents όπου οι μισοί τρέχουν κι επαινούν κι οι άλλοι μισοί αναθεματίζουν κάτι που ως κοινός παρονομαστής δηλώνεται ως «τούκα προ», τώρα βγαίνει και στις οθόνες. Καθώς καλοκαίριασε.

Μετά την ψυχρολουσία του Νο 4, που κυριολεκτικά δεν βλεπόταν, τούτο το Νο 5 σαφώς κι υπερέχει αλλά φαίνεται και για κάτι παραπάνω από όσο στην πραγματικότητα διαθέτει.

Κι έτσι, σήμερα που το βλέπω να ξαναβγαίνει στη μεγάλη οθόνη, ανεξαρτήτως κόπιας ή γλωσσικής βερσιόν (αν κυκλοφορεί δηλαδή στα ιταλικά ή στα αγγλικά) του οφείλω δύο λόγια αγάπης παντοτινής.