Οποιος αγάπησε την «πατέντα» των ταινιών «ΜΠΟΡΝ», δηλαδή οι περισσότεροι εξ ημών, θα πάει και θα τη δει και θα την απολαύσει, ακριβώς επειδή ξεκινά με αυτή την πρόθεση και με αυτή τη διάθεση. Θα διαπιστώσει, όμως, ότι μείναμε σταθμευμένοι στην «πατέντα» κι ότι η 4η (για τον Ντέιμον) ή 5η (για τον «Μπορν») ταινία δεν πήγε παραπέρα το ταξίδι της.
Το «ΜΗΝ ΕΙΣΑΙ ΚΑΚΟΣ», όπως μεταφράζεται στα ελληνικά ο τίτλος, του ΚΛΑΟΥΝΤΙΟ ΚΑΛΙΓΚΑΡΙ είναι μια άλλη κατηγορία ιταλικού σινεμά, διαφορετική από το «PERFETTI SCONOSCIUTI», είναι το λεγόμενο «ΦΕΣΤΙΒΑΛΙΚΟ». Ένα «Φεστιβαλικό, όμως, κάπως ιδιαίτερο, κι όχι στενά «auter-ίστικο», που αν το δούμε «σκέτο» ως ταινία μπορεί και να μη μας πει τόσα πολλά, αν όμως λάβουμε υπόψη μας μερικές συνοδευτικές πληροφορίες τότε μπορεί και να το δούμε με άλλο μάτι. Διαλέγετε και παίρνετε. Θα προσπαθήσω να σας τα περιγράψω όσο πιο αντικειμενικά μπορώ.
Όχι, όμως, από οποιονδήποτε Γάλλο, καλό ή κακό, μα από τον ΠΩΛ ΒΕΡΧΟΦΕΝ. Ο οποίος αποφάσισε να στραφεί και προς τη Γαλλία, δεν ξέρουμε για ποιους λόγους, πάντως τον ωφέλησε. Το «ELLE» μας τον επαναφέρει όπως τον γνωρίσαμε κι όπως τον αγαπήσαμε όσοι τον αγαπάμε.
Ωρα ήταν να πεθυμήσω να δω κι ένα blockbuster. Προτίμησα το «Μούτρο» από το «Ομάδα αυτοκτονίας» φερειπείν, κυρίως λόγω ΤΖΕΙΣΟΝ ΣΤΕΙΘΑΜ από τον οποίο και θα αρχίσω διότι γι αυτόν πήγα και δεν έκλαψα τα λεφτά μου. Αν και το φιλμ μου άρεσε κατά 70 ο/ο, με βοήθησε όμως και σε κάποιες διαπιστώσεις, που έτσι κι αλλιώς μου είναι γνωστές.
Ξεκινάμε λίγο νωρίτερα φέτος την παρουσίαση από το PANTIMO.GR ΕΥΡΩΠΑΙΚΩΝ ταινιών που προκρίθηκαν για να διεκδικήσουν θέση στις πεντάδες (καμιά φορά κι εξάδες…) της ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ για τα βραβεία του ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ. Ξεκινώ από αυτή την ιταλική ταινία για την οποία ήθελα να γράψω καιρό επειδή έχω κάποια πράγματα να πω αλλά και κάποια «ντεσού» που θα μας την αφήσουν…. απρόβλητη στην Ελλάδα.
Κι ο ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ του εγχειρήματος που αναδεικνύει την ταινία κι αναδεικνύεται από αυτήν, ονομάζεται ΒΙΤΤΟΡΙΟ ΣΤΟΡΑΡΟ. Ναι, ο βραβευμένος με τρία ΟΣΚΑΡ Ιταλός διευθυντής φωτογραφίας κι ένας εκ των μεγαλυτέρων όχι μόνο από τους εν ζωή αλλά κι από το σύνολο της 7ης Τέχνης, από καταβολής της.
Πραγματικό δώρο ήταν για μας η επανέκδοση του «ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ» που έδωσε την ευκαιρία στους θεατές αφενός να δουν κάτι κλασικό γαλλικό κι άγνωστο στο κοινό των ημερών κι αφετέρου σε μένα προσωπικά, να κάνω κάποιες σκέψεις.
«Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ» έχει όλα τα ….. «προσόντα» για να μπει στο μάτι των κριτικών και να διασυρθεί. Κυρίως το εξής ένα: Πως υπογράφεται από τον ΒΕΡΝΕΡ ΧΕΡΤΖΟΚ που ήταν κατεξοχήν ευνοούμενος αυτών των κλικών, αυτής της θεωρίας.
Το «ΚΟΡΙΤΣΙΑ Ο ΜΠΑΡΚΟΥΛΗΣ..», αυτή τη φορά απέκτησε τόνο διαφορετικό, απόλυτα δραματικό. Συνοδεύτηκε από το ρήμα «έφυγε…!»
Το «MARCELINO PAN Y VINO», που κυκλοφόρησε τις μέρες του Δεκαπενταύγουστου ως επανάληψη, είναι έργο με δική του ξεχωριστή σημασία. Το ξανάδα και γέμισα συναισθήματα, όπως όταν το είχα πρωτοδεί, με πολλά περισσότερα, τώρα που το ξαναείδα μεγάλος. Τα συναισθήματα ήταν ως επί το πλείστον κινηματογραφικά- εννοείται!