Πολλά έχουμε ακούσει και διαβάσει για το περίφημο μοσχοβίτικο «μετρό». Όταν, όμως, φτάνεις εκεί σε περιμένουν και κάποιες εκπλήξεις. Κι αποκαλύψεις. Όχι μόνο για το ίδιο το μετρό αλλά και για τους ανθρώπους. Στο συνωστισμό, στη μάζα, τελικά είναι που καθρεφτίζεται, που εκφράζεται, που εκδηλώνεται η ΟΜΑΔΙΚΗ ΨΥΧΗ.

Το θέατρο «Μπολσόι» όπως γράφεται, ή «Μπαλσόι» όπως προφέρεται ΜΟΝΟ από τους Ρώσους, είναι αναπόσπαστο κομμάτι της Μόσχας. Είναι κι αυτό ένα από τα μυριάδες στα οποία καλείσαι να διεισδύσεις για να νιώσεις το μέρος που επισκέφτηκες. Αν δεν τα κάνεις, επανερχόμαστε στο ότι η Μόσχα δεν έχει πρώτο επίπεδο.

Η Κόκκινη Πλατεία με  το Κρεμλίνο είναι εκεί που συναντάς στο ακέραιο την ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΑΣΩΝ ΤΩΝ ΡΩΣΙΩΝ. Εκεί όπου συνυπάρχουν οι Τσάροι με την Οκτωβριανή Επανάσταση κι η Ορθοδοξία με τον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο. Και κοινός παρονομαστής η Μεγάλη Τέχνη.

Στο ξενοδοχείο μας περίμεναν εκπλήξεις. Η πρώτη είχε να κάνει με τη συμπεριφορά, η δεύτερη με την αγάπη προς τους Ελληνες, η τρίτη, όμως δεν ήταν καθόλου ευχάριστη για τους καπνιστές- και όχι μόνο, συμπληρώνω εγώ.