Και τι εννοώ με τη λέξη «ΠΟΙΗΣΗ»; Για την οποία πολύς κι αυθαίρετος λόγος έχει γίνει……
Ο ΚΩΣΤΑΣ ΦΕΡΡΗΣ σε αυτή την ταινία παραθέτει κάποια πολύ σοβαρά μαθήματα, με το πως γεννιέται αυτή η ποίηση και από κει και μετά με το πως μπορεί να γίνει αντιληπτή από τον θεατή.
Πριν από πολλά χρόνια, πάνε 30 περίπου, ο ΦΡΑΝΣΙΣ ΦΟΡΝΤ ΚΟΠΟΛΑ, σε μία συνάντηση μας, μου είχε παραδώσει ένα φοβερό μάθημα, πάνω στο πως γίνονται τα έργα Κι από που ξεκινάμε. Το παράδειγμα του Κόπολα αφορούσε, με αφορμή ένα μπουκάλι νερό «Evian» που βρισκόταν στο τραπέζι μας, στο πως θα φτιάχναμε ας πούμε την ιστορία του κυρίου Εβιάν..Αν την κάναμε ταινία. Από που θα αρχιζαμε; Από τον ίδιο. Ποιός είναι; Γιατί ασχολούμαστε μαζί του; Τι παραγει; Ποια η σχέση του με αυτό που παράγει; Τι τον οδήγησε στην παραγωγή, ποια η διαδρομή του στο προϊον για να γίνει ισχυρός, ποιοι οι ανταγωνιστές, ποιο το θέμα του περιβάλλοντος αφου εμπορεύεται δημόσιο αγαθό.. Με βάση αυτό, θα φτιάχναμε την πρώτη ύλη, μέσα από την επεξεργασία της θα προχωρούσαμε στους χαρακτήρες, θα βρίσκαμε και την ανάλογη αισθητική, που να συνάδει με το προϊον του κεντρικού ήρωα, θα τον εξετάζαμε μέσα από τα γεγονότα ψυχολογικά, στο τι πιστεύει κλπ, κλπ, κλπ…, στη ζωή του και στις σχέσεις του και πως όλα αυτά είναι υπό την επήρεια του κεντρικού του θέματος.
Σημειωτέον ότι στις «4 αντίπαλες» περιλαμβανόταν και «ΤΟ ΜΑΧΑΙΡΙ ΣΤΟ ΝΕΡΟ», του νεαρού ΡΟΜΑΝ ΠΟΛΑΝΣΚΙ, που ήταν κι η πρώτη υποψηφιότητα Ανατολικής Χώρας (Πολωνία).
Την ταινία την ξεχωρίζω, συνέχισε ο Φελίνι ο οποίος ήταν εκεί για το «ΟΚΤΩΜΙΣΗ» και θεωρείτο το φαβορί, για δυο λόγους που μου έκαναν πολύ μεγάλη εντύπωση.
Η κωμωδία αυτή της «Καραγιάννης_-Καρατζόπουλος» με τον ΚΩΣΤΑ ΒΟΥΤΣΑ και την ΜΑΡΩ ΚΟΝΤΟΥ, δεν είναι έργο για το οποίο θα έγραφα κριτική στα καλά καθούμενα στο PANTIMO.GR μια και καταλήγει να είναι μια κωμωδία της σειράς. Προσφέρεται όμως για ειδικό μάθημα περί διανομής, ιδιοσυγκρασίας, χημείας και θεωρίας ζωτικού χώρου.
Περονοσπόρου συνέχεια.
Σχεδόν δύο 24ωρα μετά τον ΡΟΜΠΙΝ ΓΟΥΙΛΙΑΜΣ, αποχαιρετάμε και τη ΛΩΡΗΝ ΜΠΑΚΩΛ. Πίκρα πολλή.
Ξεκινώ από την ΚΑΡΕΖΗ, την ΤΖΕΝΗ ΚΑΡΕΖΗ, η οποία τον προηγούμενο χρόνο έχει φάει δυο μεγάλα στραπάτσα στην «Καραγιάννης-Καρατζόπουλος», τη «Μαντώ Μαυρογένους» στο Νο 20 του εισπρακτικού πίνακα και την «Ερωτική συμφωνία» ακόμα πιο κάτω, στο Νο 31, που δεν φαντάζεσαι, τότε, ποιο μπορεί να είναι το επόμενο βήμα. Στο βαθμό που εκτός των άλλων πέφτουν κατακόρυφα και τα εισιτήρια των κινηματογραφικών αιθουσων και δη της ελληνικής παραγωγής.
1971, σαιζόν 1971-72, η χρονιά του ΘΑΝΑΣΗ ΒΕΓΓΟΥ. Παίρνει το βραβείο Α’ Ανδρικου ρόλου στο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ για το «ΤΙ ΕΚΑΝΕΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΘΑΝΑΣΗ;» του Ντίνου Κατσουρίδη και το καλλιτεχνικό συνοδεύεται κι από εμπορικό θρίαμβο, της τάξεως των 600 και βαλε, χιλιάδων εισιτηρίων ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ, όπου η Βουγιουκλάκη με το πολυδιαφημισμένο «Σ’ αγαπώ» και γυρίσματα σε κοσμοπολίτικες πρωτεύουσες , πόλεις και περιοχές της Ευρώπης, θα έρθει 2η και με μεγάλη διαφορά εισιτηρίων. Είναι η χρονιά που τα εισιτήρια πέφτουν κατακόρυφα. Ο Βέγγος κάνει την εξαίρεση.
Πολύ ενδιαφέρουσα η ταινία του ΡΟΝΤΡΙΓΚΟ ΣΟΡΟΓΚΟΓΙΕΝ, του Ισπανού, που είναι κι αυτή η οποία σάρωσε στα βραβεία «GOYA» της Ισπανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου.
Κι άλλαξαν τα ΕΙΔΗ, και τα ΑΝΑΝΈΩΣΑΝ. Αυτά, στο μεγάλο σινεμά των 70ς, που βγαίνουν τα καινούργια παλικάρια κι ένα από αυτά είναι ο ΓΟΥΙΛΙΑΜ ΦΡΗΝΤΚΙΝ.
Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα κι ως ένα βαθμό υποδειγματική η ταινία αυτή του Ισπανού ΑΛΜΠΕΡΤΟ ΡΟΝΤΡΙΓΚΕΖ, που είχε αρέσει στην Ελλάδα «Το μικρό νησί» του. Γίνεται υποδειγματική στον τρόπο κινηματογραφικής διαχείρισης ενός γεγονότος και στο πως μέσα στο γεγονός γίνονται ενέσεις μυθοπλασίας και πως καταλήγει το γεγονός να είναι κανονικό κινηματογραφκό σενάριο.