Τι υπενθυμίζει; Τη δύναμη των ομηρικών επών και συγκεκριμένα της «Οδύσσειας», την οποία από καταβολής ευχαριστιέται κι απολαμβάνει ο κόσμος, ξεκινώντας από την παιδική ηλικία, από την Τρίτη Δημοτικού που ξεκινούν οι αφηγήσεις των περιπετειών του Οδυσσέα στα παιδάκια και τα συναρπάζουν.. Από τα «Κλασικά Εικονογραφημένα» στη συνέχεια, που έδειχναν σε εικόνες την υλοποίηση της φαντασίας για τον Πολύφημο, για ην Κίρκη, τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη κι όλα οσα ο νους κι η φαντασία ήθελαν να συλλάβουν..
Εργο που προβληματίζει είναι η «ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ» του ΤΖΩΝ ΠΑΤΡΙΚ ΣΑΝΛΕΫ , την οποία ξέρουμε οι πολλοί από τον κινηματογράφο με τις μνημειώδεις ερμηνείες της Μέρυλ Στρηπ, του Φίλιπ Σέϋμουρ Χόφμαν, της Εϊμυ Ανταμς και της Βαϊόλα Ντέηβις, που ήταν κι οι 4 υποψήφιοι για το Oscar. Ωστόσο να τονίσω ότι το έργο είναι ΘΕΑΤΡΙΚΟ που μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο. Δεν είναι σαν κάτι άλλες περιπτώσεις που μας κατακλύζουν όταν παίρνουν κινηματογραφικά έργα και τα μετατρέπουν ο ίδιοι οι θίασοι σε θέατρο με λίγο πασπάλισμα κι από κάποια πιθανή λογοτεχνική καταβολή.
Στις φρέσκες ματιές που συναντάμε αυτή τη χρονιά, τύπου «EMILIA PÉREZ» ή «ΑΝΟΡΑ» ή ακόμα και το αιρετικό «ΕΛΙΞΗΡΙΟ ΤΗΣ ΝΙΟΤΗΣ» που διχάζει , εξέχουσα θέση κατέχει αυτό το ιρλανδικό φιλμ, που το έχουμε μαζί με τα παραπάνω, στην ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΑΚAΔΗΜΙΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ κι είναι φαβορί για το βραβείο “discovery”, όπως λένε στη συγκεκριμένη ακαδημαϊκή γλώσσα το βραβείο «πρωτοεμφανιζόμενου»
.Ομως κατέληξε σε ΑΠΟΛΑΥΣΤΙΚΟ και χορταστικό ΘΕΑΜΑ….. Το Σενάριο είναι που του λείπει, η απαρχή όλων των δεινών.
Η θεωρία του ζωτικού χώρου λέει σε γενικές, απλές γραμμές πως κάτι που ισχύει σε ένα μέρος, είτε σε ένα τόπο, είτε σε μια συνθήκη, όταν πάει να μεταφυτευθεί, σκαλώνει. Δεν λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο. Μπορεί να μη λειτουργεί και καθόλου.
Είναι το είδος του έργου που αφορά σε μια ευχάριστη έξοδο είτε σε θέατρο είτε σε κινηματογράφο, ο θεατής καθηλώθηκε, είδε κι άκουσε δυο πράγματα, απόλαυσε υπόθεση, σκέψεις , ατμόσφαιρα κι ερμηνείες και βγήκε γεμάτος
Τέτοιο είναι το «ΚΟΝΚΛΑΒΙΟ»
Θα μπορούσα να πω και H «PRETTY WOMAN» ΤΟΥ «ΧΡΥΣΟΥ ΦΟΙΝΙΚΑ» αλλά στον τίτλο μπορεί να διαβαζόταν και με προβοκατόρικη διάθεση και δεν ήθελα να παίρνουν φόρα οι κακοπροαίρετοι.
Και μαζί με αυτά πρότεινε στην ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΑΙΝΙΑ και τον «ΣΠΟΡΟ ΤΗΣ ΙΕΡΗΣ ΣΥΚΙΑΣ», το ιρανικό φιλμ που υπέβαλε η ΓΕΡΜΑΝΙΑ για δικό της, και το «THE ROOM NEXT DOOR», το πρώτο αγγλόφωνο φιλμ του ΠΕΔΡΟ ΑΛΜΟΒΑΡ καθώς και το ιταλικό «VERMIGLO», σταθερής ιταλικής αξίας και ταυτότητας της ΜΑΟΥΡΑ ΝΤΕΛΠΕΡΟ , που είναι κι η υποβολή της IΤΑΛΙΑΣ για το ΔΙΕΘΝΕΣ OSCAR
Αυτό που προτάσσω ως τίτλο της κριτικής ειναι κατά τον υποφαινόμενο το μεγαλο ατού της ταινίας