Για την ταινία αυτή του ΒΙΤΤΟΡΙΟ ΝΤΕ ΣΙΚΑ, που είναι από τις κορυφαίες του, θα ξεκινήσω αφηγούμενος μια προσωπική εμπειρία.
Προτάσσω τα δυο τραγούδια ως καθοριστικά για την ταινία αλλά και για το είδωλο ΑΛΙΚΗ στη δημιουργία του οποίου έπαιξε μέγιστο ρόλο ο ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ.
Διότι σημασία έχει ΠΟΙΟΙ ΣΕ ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΝ. Ποιοι πιστεύουν σε σένα. Αυτό το επικαλείτο η Αλίκη αλλά δεν ήταν αποκλειστική της πατέντα, ισχύει γενικότερα. Το επικαλείτο, όμως, όταν πήγαινε κανείς να την αμφισβητήσει. Κι εκεί όρεξη να έχεις να αραδιάζεις ονόματα.
Από την ΙΤΑΛΙΑ που δεν συνηθίζει το είδος… αν και μια ματιά στο κινηματογραφικό παρελθόν της ,δείχνει ότι δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα…Σίγουρα δεν έχει την παράδοση της Γαλλίας αλλά δεν είναι και πρωτάρα. Ταινίες με τον Φράνκο Νερο ή τον Τόμας Μίλιαν ή τον Αντόνιο Σαμπάτο, σκηνοθέτες όπως ο Νταμιάνο Νταμιάνι ή o Μάριο Καϊάνο ή ο Λούτσιο Φούλβι με διαθέσεις θρίλερ ή ο Κάρλο Λιτσάνι που το πήγαινε κι αλλού και το αστυνομικό ήταν το πρόσχημα…Είναι μια πρώτη ματιά για όποιον θέλει να κατατοπιστεί.
Εχει κάνει τον προηγούμενο χρόνο, σαιζόν 1968-69, τον «ΜΙΚΡΟ ΔΡΑΠΕΤΗ» κι εκεί έχει επισημανθεί το όνομα του. Προηγουμένως ήταν βοηθός. Με τον «ΠΑΝΙΚΟ», σαιζόν 1969-70, ερχεται πλέον να εγκατασταθεί. Ο Φίνος τον στέλνει και στο Φεστιβαλ Θεσσαλονίκης. Ας δούμε τι έργο είναι ο «ΠΑΝΙΚΟΣ» και προς τα που ο Φίνος ήθελε να τον στρέψει προς αξιοποίηση.
Όλα αυτά λίγο πριν το φινάλε. Του κλασικού σινεμά , της Φίνος Φιλμ και του Φίνου του ίδιου.
Για να διευκρινίσουμε τον τίτλο: Η ΝΟΡΑ ΒΑΛΣΑΜΗ εχει παίξει σε πολλές καλές ταινίες, τούτη όμως είναι «δική της». Γι αυτό κι η Νόρα της είχε αδυναμία, την ξεχώριζε. Είναι διαφορετικό το πρωταγωνίστρια-παρτενέρ κι άλλο πράγμα το πρωταγωνίστρια με όλο το έργο πάνω της. Για δικούς του λόγους, την ταινία την αγαπούσε ξεχωριστά κι ο δημιουργός της , ο ΝΤΙΝΟΣ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ.
Ο θεατής καλείται να υπερνικήσει την καχυποψία του και να απολαύσει μια ταινία ελληνική, καμωμένη με σύγχρονους, σημερινούς, ελληνικούς όρους.
Και κάνει ακριβώς τα αντίθετα από ό,τι στο «Ταξίδι». Όμως, όχι μονο εκείνη αλλά κι ο Ντίνος Δημοπουλος. Ο οποίος αυτή τη φορά δεν καταφέρνει να της επιβληθεί, ίσως και να κουράστηκε, ίσως και να μην το προσπάθησε καν.. Πάντως εδώ έληξε η συνεργασία τους, η οποία ουσιαστικά είχε λήξει στο «Η νεράιδα και το παλικάρι». Ας τα πάρουμε με τη σειρά.
Και κάνει ακριβώς τα αντίθετα από ό,τι στο «Ταξίδι». Όμως, όχι μονο εκείνη αλλά κι ο Ντίνος Δημοπουλος. Ο οποίος αυτή τη φορά δεν καταφέρνει να της επιβληθεί, ίσως και να κουράστηκε, ίσως και να μην το προσπάθησε καν.. Πάντως εδώ έληξε η συνεργασία τους, η οποία ουσιαστικά είχε λήξει στο «Η νεράιδα και το παλικάρι». Ας τα πάρουμε με τη σειρά.
Την πρωτοείδα πιτσιρίκι, στη «ΣΚΙΑ» του NTAΡΙΟ ΝΙΚΟΝΤΕΜΙ. Θίασος ΜΥΡΑΤ-ΖΟΥΜΠΟΥΛΑΚΗ, Θέατρον «Αθηνών».Επαιζε την «άλλη». Την αντίζηλο , με την οποία έρχεται αντιμέτωπη η ηρωίδα , όταν ανακτά την υγεία της, ύστερα από μακρόχρονη ασθένεια. Μου είχε κάνει εντύπωση, δεν την είχα ξαναδεί ούτε την είχα ξανακούσει. Στο πρόγραμμα την έγραφαν ως ΝΟΝΙΚΑ ΜΟΥΤΟΥΣΗ. Μου έκανε εντύπωση επειδή στη Σκηνή στεκόταν στα ίσα με τη λαμπερή Βούλα. Ενάμιση χρόνο αργότερα, την είδα στο φιλμ «Η ΛΕΩΦΟΡΟΣ ΤΟΥ ΜΙΣΟΥΣ» όπου εκεί είχε άλλο όνομα: ΝΟΝΙΚΑ ΓΑΛΗΝΕΑ. Αναρωτήθηκα μήπως δεν ήταν η ίδια αλλά η φυσιογνωμία της μου είχε «γράψει» και θεωρούσα ότι ήταν η ιδια. Ναι, τελικά ήταν η ίδια και μάλιστα έμαθα ότι η εκείνη η εμφάνιση στο έργο του Νικοντέμι ήταν ΝΤΕΜΠΟΥΤΟ.