Θα το επαναλάβω- θα το επαναλαμβάνω- για να είμαι ακριβέστερος- στο να γίνει κατανοητό το περί «Καλύτερης Ταινίας» και μην τα μπερδεύουν με το Α’ Βραβείο κάποιου Φεστιβάλ. Δεν έχουν σχέση μεταξύ τους.

Φέτος, το ψυχαγωγικό παντρεύεται με το ευρωπαϊκου τύπου «καλλιτεχνικό». Γράφω σχεδόν κάθε χρόνο για αυτό που συμβαίνει με το ΚΙΝΟΥΜΕΝΟ ΣΧΕΔΙΟ ως είδος, για το ποιος είναι ο στόχος του, για το ως που αντέχονται τα πειράματα του, για την παραδοχή ή όχι ότι είναι ψυχαγωγία των παιδιών και κατεπέκταση για το αν έχουμε το δικαίωμα οι ενήλικες- οι κινηματογραφιστές στη συγκεκριμένη περίπτωση, άρα οι Ακαδημίες ως τελικοί κριτές- να αποστερήσουμε από τα παιδιά μία Τέχνη που είναι καμωμένη για αυτά, Βέβαια, ο αντίλογος μιλάει και για έκφραση μέσα από το κινούμενο σχέδιο κι αυτό φαίνεται στην Ευρώπη όπου ναι μεν οι καλλιτεχνικοί πειραματισμοί ενηλίκων πάνω στο είδος καλά κρατούν, όμως, τα μικρά παιδιά και τα παιδιά γενικότερα, σε όλες τις ευρωπαϊκες χώρες με αμερικάνικα κινούμενα σχέδια ψυχαγωγούνται, η ευρωπαϊκή βιομηχανία δεν έχει καταφέρει να γίνει ανταγωνιστική πάνω στο είδος. Όμως η σύζευξη μπορεί να συμβάλλει στη διεύρυνση αυτών των ορίων. Κι όταν λέμε «σύζευξη» εννοούμε το ατόφιο παραμύθι με κάποιο ψάξιμο στην έκφραση. Ο «Πινόκιο» του Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο , με τον οποίο θα ξεκινήσουμε  ως αλφαβητική προϋπόθεση είναι ένα τέτοιο.

Ο Τοπόλ, ή Χαίμ Τοπόλ, που σφράγισε τον ρόλο του γαλατά Τέβγε στο μιούζικαλ «Ο ΒΙΟΛΙΣΤΗΣ ΣΤΗ ΣΤΕΓΗ» έφυγε από αυτό τον κόσμο, στα 87 του χρόνια, ύστερα από μάχη διαρκείας με τη Νόσο του Αλτζχάιμερ

To πρώτο μας δοκιμαστικό.Εκπέμπουμε. Κυριακή 12 του μήνα, ξημερώνοντας Δευτέρα, από τις 2 το πρωί

Το πόσο οι ερμηνείες εξαρτώνται από το έργο, είναι κάτι που έρχεται να μας διδάξει η φετινή χρονιά κι έχει επιλέξει την κατηγορία του Α’ Γυναικείου Ρόλου για να γίνει σωστά το μάθημα.

Τα 4 εναπομείναντα Σωματεία άνοιξαν τους φακέλους τους κι ανακοίνωσαν τα ονόματα των νικητών τους. Δίνοντας έτσι το επίσημο «τέλος» της προ-οσκαρικής περιόδου. Και περιμένουμε να δούμε πόσα από αυτά θα επαληθευθούν και στα Oscar.Θα τους «εξετάσουμε» με τη σειρά ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων τους.

Επειδή συχνά γίνεται λόγος περί «μινιμαλισμού» στην Ελλάδα, η ταινία αυτή η ιρλανδική που κατάφερε και μπήκε στην 5άδα του ΔΙΕΘΝΟΥΣ OSCAR 2023, έρχεται και δίνει μια απάντηση ή μια εξήγηση περί του τι εστί «μίνιμαλ». Διότι εδώ το μεθερμηνεύουν όπως τους βολεύει. Κάθε τι «λίγο», κάθε τι «ελλιπές»,  το βαφτίζουν «μίνιμαλ»

Κατ’ αρχάς, θέλω να πω ότι είναι μια πάρα πολύ ωραία ταινία το «ΔΑΚΡΥΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΑ», μοντέρνα, ψυχολογημένη,  εξαιρετικά παιγμένη κι άριστα σκηνοθετημένη. Κι ο θεατής συναρπάζεται  με τα ερωτικά μέτρα της εποχής που γυρίστηκε, εκστασιάζεται κι όλας.

Όσοι παρακολουθούν τα ακαδημαϊκά, αναλυτικά αφιερώματα του PANTIMO έχουν αντιληφθεί τι σημαίνει κινηματογραφικό τραγούδι κι ότι το τραγούδι στο σινεμά γίνεται κι εξετάζεται με κινηματογραφικούς όρους. Κι όχι δισκογραφικούς. Ετσι κι αλλιώς υπάρχουν τα αφιερώματα από το 2015 στα οποία μπορεί να ανατρέχει κάποιος και να κοιτάζει τις αναλύσεις και να εμπλουτίζει τις γνώσεις του πάνω στο σινεμά ώστε να μην επαναλαμβάνω, απλώς να υπενθυμίζω.

Προσέχουμε κι αυτό το σημείο στα πλαίσια της φετινής τάσης για ανανέωση που παρατηρείται και από πλευράς Σωματείων επιδοκιμάζεται. Ποιο είναι αυτό; Ότι το Εκ Διασκευής Σενάριο, που συνήθως είναι κυρίαρχο, φέτος δεν υποστηρίζεται από σκηνοθεσία. Κανένα από τα 5. Θα το χαρακτήριζα σχεδόν πρωτοφανές. Συνήθως , τα πρωτότυπα ήταν εκείνα που λιγόστευαν σε στήριξη.