Για την ταινία αυτή είχα κάνει εκτενή αφιερώματα, στο ετήσιο οσκαρικό , μακράς διαρκείας αφιέρωμα του PANTIMO.GR
Η ταινία ήταν υποψήφια σε τέσσερις κατηγορίες  και στην κάθε μία είχα κάνει το ανάλογο ζουμ, στο επίτευγμα για το οποίο η ταινία είχε προταθεί.

Αυτό επειδή έχω διαβάσει «τέρατα» για την ταινία του ΡΟΜΑΙΝ ΓΑΒΡΑ όπου σαν να του λένε οι λογοκριτές του πως για να κάνεις ταινία για την κατάσταση στα γαλλικά προάστια του μίσους και των  κονωνικο-φυλετικο-θρησκευτικών αντιθέσεων, πρέπει να «αντιγράψεις» το «Μίσος» του Κασοβιτς. Αλλο τρόπο οι λογοκριτες που νομίζουν ότι είναι κριτικοί δεν έχουν να του υποδείξουν. Κι αν ο Ρομαιν Γαβρας με τη σειρά του φανεί τόσο ανόητος κι ακούσει αυτά που του λένε οι κριτικοί- όπως έκαναν στην Ελλάδα κάποιοι που άφησαν να τους πάρουν στο λαιμό τους- τότε θα τον συγκρίνουν με τον Κασοβίτς και θα τον πουν από πάνω κι αντιγραφέα κι ότι αυτά τα έχει κάνει ο Κασοβίτς πριν περίπου 30 χρονια..Παρά κάτι…Κλπ, κλπ

Ξεκινώ, από αυτή τη διευκρίνιση διότι όταν πάμε να δούμε ένα έργο και να γράψουμε για αυτό, αρχίζουμε από την ταυτότητα του. Και το συγκεκριμένο φιλμ μας το λέει εξ αρχής ότι βασίζεται σε μυθιστόρημα. Με ηρωίδα την Μαίριλυν Μονρόε κι όχι μια συγκεκριμένη βιογραφία.

H ΡΩΣΙΑ δεν θα στείλει ταινία να την εκπροσωπήσει στα φετινά Οσκαρ κι έχει ξεσπάσει κινηματογραφικός εμφύλιος με πρωταγωνιστές τον ΝΙΚΗΤΑ ΜΙΧΑΛΚΩΦ και τον ΠΑΒΕΛ ΤΣΟΥΧΡΑΙ

Ένα έργο, τελικώς, ανάλαφρο είναι αυτό που κέρδισε τον «ΧΡΥΣΟ ΦΟΙΝΙΚΑ» στο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΑΝΝΩΝ 2022, που είναι κι ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ Χρυσός Φοίνικας του Σουηδού ΡΟΥΜΠΕΝ ΕΣΤΛΟΥΝΤ, ενώ δεν πήραν ποτέ πρώτο ούτε ο Μπέργκμαν ούτε ο Ταρκόφσκι ούτε ο  Κιζλόφσκι ούτε ο Μπερτολούτσι ούτε κανένας από τη «νουβέλ βαγκ»..Το αναφέρω επειδή υποτίθεται ότι στα Φεστιβαλ , με πρώτες τα Κάννες που επαίρονται για τις κατά καιρούς ανακαλύψεις τους, αναζητούν πρώτα το Δημιουργό, τον auteur κι ύστερα το έργο. Όχι βέβαια με τον τρόπο που το έθετε ο ΤΖΩΡΤΖ ΜΠΕΡΝΑΡΝΤ ΣΩ κι απαιτούσε συνέπεια των δυο αυτών μεταξύ τους, του Δημιουργού και του χαρακτήρα του ως αναπόσπαστο κομμάτι του έργου του..Όμως το τοποθετούσε διαφορετικά.

…..Κι οχι σκέτο, «Η γοητεία των Σταρ» , που είναι δεδομένο.

Ο τίτλος είναι ενδεικτικός του τι συμβαίνει με αυτή την ταινία, τόσο με την ίδια απέναντι στον εαυτό της όσο και με τους θεωρητικο-κριτικούς και δή εκείνους τους περί auteur που προσπερνούν ή αγνοούν τα είδη και τους κανόνες τους.

Η ΕΙΡΗΝΗ ΠΑΠΑ είναι η ΕΙΡΗΝΗ του τίτλου, η οποία μας άφησε για μια οφειλόμενη στον εαυτό της αιώνια ξεκούραση.

Κι επειδή έχω ζήσει πολλά μαζί της  στο εξωτερικό, θέλω να πω κάποια πράγματα για αυτήν, να της δώσω το φιλί του αποχωρισμού.

Θα συνιστούσα να δείτε την ταινία του ΜΙΣΕΛ ΑΖΑΝΑΒΙΣΙΟΥΣ «ΓΚΟΝΤΑΡ , ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ» (Godard mon amour) με τον ΛΟΥΙ ΓΚΑΡΕΛ, εκεί θα πιάσετε το απόσταγμα

Θέλουν να «θάψουν» την ταινία, δεν έχουν, όμως, τη δέουσα κατάρτιση σύν το γεγονός ότι η ταινία δεν δίνει βάσεις για θάψιμο, και καταφεύγουν στο βιβλίο. Κι εκεί αποθεώνεται  αυτή η έλλειψη κατάρτισης αφού μπλέκει βιβλίο με ταινία, τα οποία είναι ανόμοια πράγματα ώστε να συγκρίνονται μεταξύ τους. Απλώς, αυτό καλλιεργείται στο κοινό από δημοσιεύματα  κι η εύκολη απόρριψη είναι πάντα ότι η ταινία κατέστρεψε το βιβλίο