Blog (164)
Pantimo
Για τις γυναίκες στην Κρήτη που τις έκαψαν ζωντανές οι Ναζί, για την εκκένωση της Φώκαιας των Ελλήνων το 1914 αλλά και για τον Βασιλέα Παύλο των Ελλήνων…. Από τα ωραία που αποκόμισα στην τριήμερη ντοκυμαντερίστικη απόδραση μου στη Θεσσαλονίκη
Pantimo
Καλό είναι, άμα έχει χρόνο κανείς, να κάνει μια βολτούλα, έστω κι ολιγοήμερη, στη Θεσσαλονίκη, όπου αυτές τρις μέρες διεξάγεται το Φεστιβάλ Ντοκυμαντέρ. Δεν μπορείς να τα δεις όλα- εννοείται. Είναι πολλά. Λίγα και να σου μείνουν- αυτό είναι το μότο μου. Κι αν είσαι τυχερός, να δεις τα καλά. Όπως και νάχει καλύτερο ακόμα είναι να τα ψάξεις μόνος σου κι ό, τι βγάλει η κάλπη.
Pantimo
Κάθισα την Τρίτη το βράδυ να δω το ματς Ρόμα-Φιορεντίνα για το Κύπελλο Ιταλίας. Σε κάποια φάση λέω να κάνω ένα ζάπινγκ. Και πέφτω στον «ΒΑΡΥΠΟΙΝΙΤΗ ΤΟΥ ΑΛΚΑΤΡΑΖ», την παλιά , μαυρόασπρη ταινία (1962) του Τζον Φρακενχάιμερ με τον Μπαρτ Λάνκαστερ. Κι έμεινα κολλημένος εκεί…
Pantimo
....Δεν υπάρχει, όμως, μόνο η Σμύρνη μα κι όλες οι άλλες , χαμένες πατρίδες στις καρδιές των Μικρασιατών. Μία από αυτές είναι και η Μάκρη. Κι η Ρένα Βελισσαρίου , που έχει φύγει πιά από κοντά μας, είναι από τη Μάκρη. Κι άφησε ως παρακαταθήκη το βιβλίο "ΟΣΑ ΣΑΡΩΣΕ Η ΘΥΕΛΛΑ" που ουσιαστικά το "εξέδωσαν" οι ανηψιές της, όταν βρήκαν τα χειρόγραφα της πολυαγαπημένης θείας Ρένας. (εκδόσεις "Λεξίτυπον")
Pantimo
Η προκατάληψη είναι ,κι ήταν πάντα,ένας πολύ κακός σύμβουλος. Διότι στήνει παγίδες στο να χάσεις κάτι αξιόλογο το οποίο μπορεί και να σε "γέμιζε". Η παράσταση του έργου "ΣΜΥΡΝΗ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ" που έγραψε και σκηνοθέτησε η ΜΙΜΗ ΝΤΕΝΙΣΗ στο θέατρο του ΚΕΝΤΡΟΥ ΜΕΙΖΟΝΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ, στην οδό Πειραιώς 254, δίπλα στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών είναι ΠΕΡΙΤΡΑΝΟ παράδειγμα. Και περίτρανη ΑΠΟΔΕΙΞΗ
Pantimo
Η τέταρτη εντύπωση είναι ένας ΦΟΡΟΣ ΤΙΜΗΣ. Ονομάζεται ΝΙΚΟΣ ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ κι η αφορμή φέρει το όνομα ΓΛΥΚΙΑ ΣΥΜΜΟΡΙΑ. Παίχτηκε στα πλαίσια των «100 χρόνων ελληνικός κινηματογράφος» αλλά είναι το μόνο που δεν με ένοιαζε διότι είμαι σίγουρος ότι δεν θα νταλγκάδιαζε και το Νίκο. Το μόνο που άξιζε και θέλω να γράψω δύο λόγια είναι η ΔΙΚΑΙΩΣΗ. Τόσο του ίδιου όσο και της ταινίας.
Pantimo
Ηρθε η σειρά και του Φατίχ Ακίν. Μετά τη Σουζάνε Μπίερ,τον Λάσε Χάλστρομ, τον Μπιλ Ογκουστ, και το ΙΤΑΛΙΚΟ ΣΙΝΕΜΑ ΣΥΣΣΩΜΟ (ή…σχεδόν), παρέλαβαν κι αυτόν οι «αστεράκηδες» κι οι λογής λογής «συμμορίες» του εξωτερικού. Κι αποφάσισαν να τον… εξανδραποδίσουν.
Pantimo
Μετά την προβολή της ταινίας «Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ» της Σουζάνε Μπίαρ πήγα για ποτάκι, να «καταλαγιάσει» μέσα μου το έργο. Αλλοι πολλοί, όμως, επαγγελματίες και θεατές, πήγαν να δουν την «ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΑΠΙΛΑ», τη βουβή ταινία του 1932. Διότι δεν την είχαν δει. Κι αναρωτήθηκα ξανά.
Pantimo
Η πρώτη εντύπωση φυσικά και δεν ήταν φεστιβαλική αλλά κινηματογραφική. Αφού το πρώτο έργο που έσπευσα να δω ήταν το νέο φιλμ της Δανής που υπερ-εκτιμώ, της Σουζάνε Μπίαρ, που θα βγει στις αίθουσες με το νέο έτος κι ο ελληνικός της τίτλος θα είναι «Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ».
Pantimo
Καταρχάς, να ξεκαθαρίσω ότι η σχέση μου με την τηλεόραση είναι ιδιόμορφη. Υπήρξαν φορές που καθόμουν και τα έβλεπα «εξονυχιστικά», το ένα πίσω από το άλλο, και μιλώ για εποχές που δεν έπαιρνα ανάσα από την πολλή δουλειά, έφτανα στο σημείο να δίνω στο τέλος και «βραβεία», κάτι σαν προσωπικά «Εμμυ» στα επί μέρους επιτεύγματα.