Το «απρόβλεπτο» είναι η λέξη που ταιριάζει στην ταινία και κατεπέκταση στον δημιουργό της , τον ΣΤΗΒΕΝ ΣΠΗΛΜΠΕΡΓΚ. Διότι βλέπουμε άλλο έργο από εκείνο που νομίζαμε ότι θα δούμε.

Ιστορικό φιλμ, δικής του ματιάς, μοντέρνας, μας έρχεται από την ΑΥΣΤΡΙΑ, η οποία το έχει περι πολλού, το έχει υποβάλλει για το ΔΙΕΘΝΕΣ OSCAR, το έχουμε ΥΠΟΨΗΦΙΟ και στην ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΑΚΑΔΗΜΙΑ για την ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΑΙΝΙΑ, την ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ( Μαρία Κρόϋτσερ) και ΕΡΜΗΝΕΙΑ(ΒΙΚΥ ΚΡΙΠΣ)

Αν και διαφημίζεται ως ταινία του «Netflix», εδώ κυκλοφορεί κανονικά στις αίθουσες κι όχι στη γνωστή πλατφόρμα.

Ας μου επιτραπεί να ξεκινήσω από ένα διαχωρισμό εννοιών που προκαλεί σύγχυση σε πολλούς. Το «ΠΟΛΕΜΙΚΟ» είναι ΕΙΔΟΣ. Το «ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΟ» είναι ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ. Αντιπολεμικό, μπορεί να έχουμε και σε κωμωδία και σε δράμα και σε μελό και σε μιούζικαλ και σε όλα τα είδη. Ακόμα και σε μονοσάλονο αστικό δράμα-Τρανό παράδειγμα η «ΦΡΟΥΡΑ ΣΤΟ ΡΗΝΟ» από το θεατρικό έργο της Λίλιαν Χέλμαν. Το «Πολεμικό» είναι είδος. Είναι το έργο που διαδραματίζεται σε μέτωπο πολέμου, κυριαρχούν οι μάχες. Αυτό δεν εμποδίζει τις μάχες να αποκτούν περιεχόμενο και δραματικό χαρακτήρα, ανάλογα με το ποιοι είναι οι χαρακτήρες που πολεμούν. Το να είναι αντιπολεμικό το περιεχόμενο δεν καταργεί το πολεμικό είδος στο οποίο εντάσσεται το αντιπολεμικό μήνυμα.   Συνεπώς για να ορίσουμε το «Ουδέν νεώτερον από το δυτικόν μέτωπον» έχουμε να το συστήσουμε ως ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΦΙΛΜ ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ.