Ένα μικρό φιλμ, χαμηλού κόστους, και μάλιστα remake από γαλλικό, το οποίο βγαίνει καλύτερο κι από εκείνο, από το «Οικογένεια Μπελιέ» που ήταν η γαλλική βερσιόν του, έρχεται να κάνει τη διαφορά.
Το Μοντάζ αυτής της ταινίας με ενθουσίασε. Μπορεί να μην είναι κάτι που ενδιαφέρει τον πολύ κόσμο όλο αυτό ως κριτική για την ταινία, όμως η κριτική δεν είναι ένα δελτίο Τύπου για το τι λέει πάνω – κάτω η υπόθεση κι αν «παίζουν καλά» οι ηθοποιοί. Διότι ακόμα κι αυτό το «παίζουν καλά» για να είναι κριτική χρειάζεται ανάλυση και κανόνες.
Τα βιβλία της Αγκαθα Κρίστι, μυθιστορήματα και διηγήματα αλλά και τρία τέσσερα θεατρικά, είναι ψυχαγωγικός θησαυρός. Είναι έργα ξεκούρασης, γραμμένα με δεξιοτεχνία, ακόμα κι όταν είναι μη πειστικά αλλά δεν είναι εκεί το ζητούμενο, κινούνται σε «έξτρα» περιβάλλον κι έχουν και χαρακτήρες. Κι έχουν πάνω από ‘όλους και όλα ΤΟ ΑΙΝΙΓΜΑ. Εξου κι οι αμέτρητες κινηματογραφικές και τηλεοπτικές μεταφορές. Τόσο των κεντρικών ηρώων, δηλαδή του Ηρακλή Πουαρώ και της Μις Μαρπλ όσο και κάποια που δεν έχουν κεντρικό ήρωα εκ των δυο κι αυτά είναι κυρίως τα θεατρικά της στα οποία επίσης η μία διασκευή διαδέχεται την άλλη.
Είναι πολύ γοητευτική, είναι ΑΠΕΙΡΩΣ γοητευτική, η νέα ταινία του ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΝΤΕΛ ΤΟΡΟ, η οποία είναι remake παλιού φιλμ νουάρ του 1947
Αν κι έχει γερμανικό θέμα, η ΑΥΣΤΡΙΑ είναι αυτή που το «τρέχει» στις διεθνείς εκδηλώσεις του, άλλωστε ο σκηνοθέτης και συν-σεναριογράφος του φιλμ, ο ΣΕΜΠΑΣΤΙΑΝ ΜΑΪΖΕ, είναι Αυστριακός (στο σενάριο συνεργάζεται ο ΤΟΜΑΣ ΡΑΪΝΤΕΡ, επίσης Αυστριακός) κι υπό αυτή τη σημαία περιμένει να δει αν θα μπει και στην 5άδα του ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΟΣΚΑΡ μια και επί του παρόντος έχει αναγνωριστεί στη short list των 15 που ξεχώρισαν.
Η συγκυρία – ή μήπως η ..Μοίρα:- θέλησε να δω με αυτή η τη σειρά, το ένα κατόπιν του άλλου, το «BELFAST» του ΚΕΝΕΘ ΜΠΡΑΝΑ και την «ΠΙΤΣΑ ΓΛΥΚΟΡΙΖΑ» του ΠΩΛ ΤΟΜΑΣ ΑΝΤΕΡΣΟΝ. Και να βάλω και τις κριτικές τους, τη μία δίπλα στην άλλη και να βροντοφωνάξω με όλο τον ΕΡΓΟΚΕΝΤΡΙΣΜΟ που με διακατέχει, για το ΄΄ότι από την ίδια περίοδο, σε δυο διαφορετικά σημεία του κόσμου, στο Μπέλφαστ της Βορείου Ιρλανδίας και στο San Fernando Valley της Καλιφόρνιας , δύο καλλιτέχνες μεταπλάθουν το βίωμα σε Τέχνη με εντελώς διαφορετικό τρόπο και με εντελώς διαφορετικό σεναριακό υλικό. Το οποίο έχει να κάνει με τα εντελώς διαφορετικά βιώματα. Του καθενός.
Ταινία βιωμάτων και παιδικών αναμνήσεων είναι στην ουσία αυτό το «BELFAST», με το οποίο διεκδικεί «δάφνες» ο ΚΕΝΕΘ ΜΠΡΑΝΑ: Σκηνοθέτη, Σεναριογράφου, Δημιουργού (δεν συμμετέχει ως ηθοποιός)
H ταινία αυτή που κυκλοφορεί στην πλατφόρμα της ΑΜΑΖΟΝ έχει ως θέμα τη συζυγική σχέση του ζεύγους Λούσιλ Μπωλ κι Ντεζι Αρναζ , άρα υπερ- τραβηχτικό θέμα, κι έχει για ενσαρκωτές την ΝΙΚΟΛ ΚΙΝΤΜΑΝ και τον ΧΑΒΙΕ ΜΠΑΡΔΕΜ και για σεναριογράφο-σκηνοθέτη τον ΑΑΡΟΝ ΣΟΡΚΙΝ. Αρα, όλα, από πλευράς ακούσματος, ελκυστικά. Το θέμα, όμως, είναι τι έργο έχει βγει από όλη αυτή την υπόθεση.
Ο ΑΝΤΡΙΟΥ ΓΚΑΡΦΗΛΝΤ, αυτό το παιδί που επισημάνθηκε στο «The social network», που έγινε «Spiderman», που του εμπιστεύθηκε ο Μελ Γκίμπσον δυνατό δραματικό πρωταγωνιστικό ρόλο στο «Αντιρρησίας συνείδησης» με αποτέλεσμα να προταθεί για το Οσκαρ, και τον επόμενο χρόνο να κερδίσει το βραβείο ΤΟΝΥ στο θέατρο, στο revival του «ΑΓΓΕΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ» είναι ο βασικός λόγος για να δει κανείς αυτή την ταινία. Μαζί με κάποια όμορφα τραγούδια-σχολής μιούζικαλ, που τον συνοδεύουν.
Οι οποίοι όλο και πληθαίνουν, καθώς βλέπουμε το άλλοτε «μονοπωλιακό» παιδικό είδος, να απλώνεται σε θεματολογίες και ηλικίες που δεν αγγίζουν την παιδικότητα αλλά πάνε αλλού …Οπότε αναρωτιέται κανείς «γιατί διαλέγουν το κινούμενο σχέδιο» για να μιλήσουν για «μεγαλίστικα» θέματα.