Βέβαια, κακώς τα λένε «θρίλερ» συλλήβδην και το συγκεκριμένο είναι μάλλον αστυνομικό διότι με το αίνιγμα έχει να κάνει και με τη λύση του μυστηρίου. «Θρίλερ» έλεγαν εκείνα που προκαλούν ριγηλότητα. Σήμερα αποκαλούν έτσι ,ακόμα και τις πολιτικές ταινίες! Ας είναι…
Δεν είναι ούτε «Filmnoir» (ας περιοριστεί ο όρος για κάθε τι αστυνομικό που έχει και νυχτερινά πλάνα), ούτε έργο μελέτης του αμερικάνικου σινεμά των 70ς. Είναι μια περιπέτεια αστυνομικής δράσης σε κωμικούς τόνους του ΣΕΙΝ ΜΠΛΑΚ, σεναριογράφου των ταινιών «ΦΟΝΙΚΟ ΟΠΛΟ», που για αυτόν έχει γίνει ΕΙΔΟΣ, αφού αυτός το δούλεψε και το «εκπόνησε» και πάνω σε αυτό το είδος, ως σκηνοθέτης πλέον, κάνει το «NICE GUYS»
Λυπάμαι που πιθανόν να απογοητεύσω κάποιους, είτε επισκέπτες του site, είτε θεατές που την είδαν θετικά, όμως η ταινία αυτή δεν με βρίσκει καθόλου στο πλευρό της. Κι οι λόγοι είναι καθαρώς κινηματογραφικοί.
Το κύκνειο άσμα του παραγωγού ΝΤΕΗΒΙΝΤ Ο. ΣΕΛΖΝΙΚ κι ως ένα βαθμό και της πρωταγωνιστικής καριέρας (στο Χόλλυγουντ σίγουρα) της αγαπημένης του συζύγου και δημιουργήματος του, ΤΖΕΝΙΦΕΡ ΤΖΟΟΥΝΣ, είναι αυτή η ταινία, που βασίζεται στο βιβλίο του ΣΚΩΤ ΦΙΤΖΕΡΑΛΝΤ. Εγχρωμη, μεγάλη παραγωγή, γυρισμένη εξ ολοκλήρου στην Ευρώπη (ΚΥΑΝΗ ΑΚΤΗ, ΖΥΡΙΧΗ, ΡΩΜΗ), δώρο για την αγαπημένη, μόνο που στο μεταξύ οι καιροί είχαν αλλάξει κι οι δυνάμεις εγκατέλειπαν.
«Εκπλήξεις» αποκαλούνται στη γλώσσα των ΦΕΣΤΙΒΑΛ αλλά και των κινηματογραφικών ΒΡΑΒΕΙΩΝ γενικότερα, όσα δεν μπόρεσαν να προβλέψουν οι κριτικοί κι οι απεσταλμένοι. Ακόμα κι όταν ο «Χρυσός Φοίνικας» καταλήγει στον ΚΕΝ ΛΟΟΥΤΣ.
Πως ήταν «ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ» (Thenotebook) του ΝΙΚ ΚΑΣΑΒΕΤΗ; Ένα τέτοιο πράγμα ή κάτι ανάλογο ,είναι αυτό το φιλμ του ΓΚΑΜΠΡΙΕΛΕ ΜΟΥΤΣΙΝΟ, αρχής γενομένης (που είναι και το ήμισυ του παντός) από το ΛΑΜΠΡΟ cast στο σύνολο του όπου ηγείται ο ΗΘΟΠΟΙΑΡΑΣ που λέγεται ΡΑΣΕΛ ΚΡΟΟΥ.
Στα σινεμά της Β’ Προβολής ανακαλύπτονταν ή κι αποκαλύπτονταν πολλές φορές κάποιες αλήθειες κι έμεναν , ως εκ τούτου, κι αναπάντητα κάποια ερωτήματα. Όταν ερχόταν ένα έργο να γεμίσει τα κενά του προγράμματος κάποιου κινηματογράφου , μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας των πρώτων ημερών. Ένα τέτοιο έργο είναι και το «Η ΤΖΕΙΝ ΠΗΡΕ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΗΣ»
Πρώτα ήταν το «Deadpool» που είχα παρατηρήσει μια τάση ανανέωσης και προέκτασης δυνατοτήτων. Τώρα παρατήρησα κάποια ανάλογα και στο «CAPTAIN AMERICA:ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ», το οποίο , για να κριθεί… «κριτικά» χρειάζεται δύο πράγματα: Πρώτον, την κατανόηση των απαιτήσεων του ΕΙΔΟΥΣ και δεύτερον την εξ αυτής πιθανότητα ανάδειξης σκηνοθετικών υπογραφών.
Ας πει λοιπόν κι ο PANTIMO.GR τη γνώμη του κι είναι η παρακάτω που κυοοφόρησε πρώτα από το fb και δεν έχω να προσθέσω κάτι περισσότερο σε αυτό που ακολουθεί
Πολύ με παίδεψε η κριτική αυτής της ταινίας και το πώς θα τη διατυπώσω. Διότι δεν είναι μόνο τα περιβόητα spoilers(αυτό που λέγαμε παλιά «μην πεις το τέλος») μα το ότι «spoiler» στη συγκεκριμένη ταινία είναι ΟΛΗ η ταινία.