Για το «ΤΑΞΙΔΙ ΜΑΚΡΙΑΣ ΗΜΕΡΑΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΝΥΧΤΑ» του ΕΥΓΕΝΙΟΥ Ο’ΝΗΛ. ΚΙ επειδή την έχω ΔΕΙ σε αυτή την παράσταση, θέλησα να γράψω και για την ΕΡΜΗΝΕΙΑ της αλλά και για το τι αυτή η κατάκτηση σημαίνει!
«Εκπλήξεις» αποκαλούνται στη γλώσσα των ΦΕΣΤΙΒΑΛ αλλά και των κινηματογραφικών ΒΡΑΒΕΙΩΝ γενικότερα, όσα δεν μπόρεσαν να προβλέψουν οι κριτικοί κι οι απεσταλμένοι. Ακόμα κι όταν ο «Χρυσός Φοίνικας» καταλήγει στον ΚΕΝ ΛΟΟΥΤΣ.
Ας πει λοιπόν κι ο PANTIMO.GR τη γνώμη του κι είναι η παρακάτω που κυοοφόρησε πρώτα από το fb και δεν έχω να προσθέσω κάτι περισσότερο σε αυτό που ακολουθεί
Τότε… ο δρόμος είναι ορθάνοιχτος για να προχωρήσει εκεί από όπου ξεκίνησε κουβαλώντας ως αποσκευή το ΕΝΔΙΑΜΕΣΟ που είναι η ως τώρα εκθαμβωτική και ουσιαστική καριέρα.
Το πρώτο πράγμα που «φλάσαρε» στο νου μου με το που ειδοποιήθηκα για την απώλεια του ΓΙΑΝΝΗ ΒΟΓΛΗ, δεν ήταν ούτε τα «μύγδαλα», ούτε ο «Χορμόβας», ούτε ο νησιώτης ο Πετρής. Μα ήταν Η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΤΟΥ ΓΥΝΑΙΚΑ. Όπως και στο θάνατο του Πολ Νιούμαν, το άρθρο που έγραψα τότε στην εφημερίδα ήταν στραμμένο στην Τζόαν Γούντγουορντ.
ΤΖΩΝ ΛΕ ΚΑΡΕ, BBC και ΣΟΥΖΑΝΕ ΜΠΙΕΡ συνενώθηκαν κι έφτιαξαν αυτή τη μοναδική μίνι σειρά των ΕΞΗ επεισοδίων που βασίζεται στο μυθιστόρημα του πρώτου. Τους ηθοποιούς θα τους «πιάσουμε» πιο κάτω, στο κυρίως κείμενο. ΚΙ όπως καταλαβαίνετε, πρόκειται για κατασκοπικό που περιμένει να πωρώσει τους απανταχού της Γης ΛΑΤΡΕΙΣ του είδους. Οσονούπω, ξεκινά να μεταδίδεται και στην Αμερική κι εύχομαι να το δούμε συντομότατα και σε πανελλαδική εμβέλεια .
… Και ξαφνικά, στον έβδομο χρόνο τους τα βραβεία της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ απέκτησαν όνομα: ΒΡΑΒΕΙΑ IRIS. Πλέον έτσι θα τα αποκαλούμε. Κι ω του θαύματος, η 7η τελετή απονομής δεν είχε καμία απολύτως σχέση με τις προηγούμενες. Για πρώτη φορά, εκδήλωση γύρω από το ελληνικό σινεμά δεν έπασχε από ΜΙΖΕΡΙΑ, την αρρώστια που ταλάνιζε χρόνια αυτό τον χώρο.
ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ! Επρεπε να είχε γίνει από καιρό, καθυστέρησε αλλά ΧΑΛΑΛΙ. Νικητής ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΗΣ για το «ΤΕΤΑΡΤΗ 04.45»
Με ΝΙΚΟ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ έκλεισα τη σύντομη παραμονή μου στο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2016. Με το ντοκυμαντέρ «33.333 Η ΟΔΥΣΣΕΙΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ» του ΜΕΝΙΟΥ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ.
Και χτες, ακολούθησα την ίδια γραμμή με της πρώτης μέρας κι είπα να μη «χαλάσω» τα περί «τυχαίου». Η διαπίστωση είναι πως στο χώρο του ντοκυμαντέρ ψάχνονται τόσο σε θέματα όσο και σε προσεγγίσεις κι ενώ πρόκειται για είδος που το βαραίνει- ΚΑΚΩΣ, ΠΟΛΥ ΚΑΚΩΣ- η «λασπολογία» περί πλήξης, στην πράξη , κάθε χρόνο, κι όχι μόνο στη Θεσσαλονίκη, ανακαλύπτω συναρπαστικά πράγματα, έστω και… «τυχαία».