Ο τίτλος που βάζω στην κριτική μου είναι ό,τι πιο κατασταλαγμένο  θα μπορούσε, ύστερα από τρεις φορές θέαση της ταινίας, στο να την προσδιορίσω σε μία φράση και να μεταφέρω το συναίσθημα που δοκίμασα και που κατακάθισε κινηματογραφικά εντός μου.

Αυτό είναι η Ταινία. Ένα καθαρώς ψυχαγωγικό φιλμ, που σκοπό έχει να ευχαριστήσει το  θεατή στην δυομισάωρη παρακολούθηση, με θέμα ερεθιστικό, περιβάλλον θελκτικό, ηθοποιούς μαρκίζας και σκηνοθέτη που όσες αποτυχίες κι αν κάνει θα αντιμετωπίζεται πάντα ως …auteur

Προβληματίζει, σχετικά με την ταινία αυτή της MARVEL, το γεγονός της υποδοχής κι ακόμα νωρίτερα, της προϋποδοχής, όπου φτιάχτηκε μία κατάσταση γύρω από την ταινία, που όταν πήρα την απόφαση να πάω να τη δω, αυτά που διάβαζα, δεν τα είδα..

Πόσο εκτιμώ τον ΠΩΛ ΒΕΡΧΟΦΕΝ και πόσο απολαμβάνω τις ταινίες του, εξ αιτίας αυτού: Του ότι είναι προκλητικά παρών, ανυποχώρητος ως καλλιτέχνης, με έργα ολοκληρωμένα, που τολμάνε να δείξουν κάτι είτε αφορούν στην καθαρή ψυχαγωγία είτε και σε μια άλλου τύπου αναζήτηση. Αν κι ο Βερχόφεν, που απεχθάνεται τη θεωρία του auteur, τολμάει πάντα μέσα από ΕΙΔΗ, κατέχει τα είδη κι επιφυλάσσει και μια έκπληξη- σε πολλές περιπτώσεις η εν λόγω έκπληξη είναι ότι παραμένει γνήσιος και δεν εκβιάζεται από σειρήνες.