Ακριβώς για αυτό το λόγο το PANTIMO.GR έχει καθιερώσει τη λεγόμενη «Β’ ΠΡΟΒΟΛΗ» στις παρουσιάσεις κάποιων ταινιών, είτε επειδή αυτά τα έργα χρειάζονται χρόνο για να «ωριμάσουν» εντός μας είτε διότι αν υπήρχε η Β’ Προβολή στα σινεμά, ένα βίωμα που κουβαλώ παιδιόθεν και θα τραβήξει εφ’ όρου ζωής, σίγουρα μερικά έργα εκεί θα έβρισκαν την πιο φιλόξενη υποστήριξη, ίσως και την πιο δίκαιη, μια κι εκεί θα επενέβαιναν οι ψυχαγωγικοί παράγοντες που είναι και το ζητούμενο. Χωρίς κόμπλεξ, χωρίς να έχει ο θεατής να δώσει λογαριασμό σε κανέναν, παρά μόνο στον εαυτό του. Ένα τέτοιο φιλμ είναι το «VENOM» το οποίο, δυστυχώς, υποκύπτοντας στους σημερινούς νόμους της αγοράς, του να τα αρπάζουμε με τη μία στο πρώτο σαββατοκύριακό και μετά ό,τι βρέξει ας κατεβάσει, έχει αποσυρθεί από την κυκλοφορία πριν την παρέλευση έστω δύο ολόκληρων μηνών.

Με αυτή την ταινία του ΜΑΤΕΟ ΓΚΑΡΟΝΕ αποφάσισε η ΙΤΑΛΙΑ να κάνει φέτος τη δυναμική της εμφάνιση έχοντας ήδη στο ενεργητικό της ταινίας το ΒΡΑΒΕΙΟ ΑΝΔΡΙΚΗΣ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ στο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΑΝΩΝ για τον πρωταγωνιστή ΜΑΡΤΣΕΛΟ ΦΟΝΤΕ καθώς και υποψηφιότητες στα βραβεία της ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ σε όλες τις μεγάλες κατηγορίες  δηλαδή για ταινία, σκηνοθεσία, σενάριο κι ανδρική ερμηνεία.

Με κάτι τέτοιους τίτλους αντιλαμβάνεσαι πως η  σύγχρονη ελληνική γλώσσα θα έπρεπε ή να δανειστεί στοιχεία από την καθαρεύουσα ή να πάρει κάποιες πιο δραστικές αποφάσεις ώστε να προσδιορίζεται το γένος . Ο τίτλος, αν η Γραμματική είχε λύσει το πρόβλημα, θα έπρεπε να έχει αποδοθεί είτε «ΑΙ κληρονόμοι» είτε «Οι κληρονόμες»- ώστε να καταλαβαίνουμε περί τίνος πρόκειται , κάτι που στις άλλες γλώσσες συμβαίνει.. Ποιοι είναι «ΟΙ κληρονόμΟΙ» του έργου όπου δεν υπάρχει ούτε ένας άντρας στην υπόθεση;

H «Mary Shelley» καταρρίπτει διάφορες θεωρίες που τις αναμασούν άσχετοι με το σινεμά θεωρητικοί ή κριτικοί, επαγγελματίες ή ερασιτέχνες των «ομάδων»,  και φέρνει το θεατή ενώπιον ενός και μόνου ζητήματος: ΤΟ ΕΡΓΟ. Οι θεωρίες που καταρρίπτονται, με αφορμή αυτή την ταινία (κι άπειρες άλλες μα τώρα μιλούμε για αυτήν) είναι αφενός η περιβόητη του auteur,που η ταινία την κάνει σκουπίδι αφού τα φιλμ για τη ζωή της δημιουργού του «ΦΡΑΝΚΕΣΤΑΪΝ» το έχει γυρίσει ΣΑΟΥΔΑΡΑΒΙΝΑ σκηνοθέτης – στη Σαουδική Αραβία απαγορευόταν μέχρι πρό τινος το σινεμά καθ ολοκληρίαν κι όχι μόνο για τις γυναίκες- η οποία έχει μεταφέρει εκπληκτικά το κλίμα της Αγγλίας-Σκωτίας επί Αντιβασιλείας (πρίν από το 1820)και δεν έχει χρησιμοποιήσει τη Σέλλευ για να κάνει τα παλαβά δικά της ώστε να την πουν auter-ίστρια (άρα θα της θάψουν την ταινία ή θα την χαρακτηρίσουν «ακαδημαϊκή» μια και δεν ξέρουν τι άλλη λέξη να χρησιμοποιήσουν ή να υποθέσουν) (αν κι αυτά έχουν καταρριφθεί προ πολλού –μην ξεχνάμε και τον Ταϊβανό Ανγκ Λι όταν έκανε το «Λογική κι ευαισθησία» της Τζέην Ωστεν με προβολή του κρινολίνου μοναδική) και θα επιμένουν στη θεωρητική συναλλαγματική τους που δεν έχει αντίκρισμα….