Ο Ολιβιέ Ασαγιάς, από ό, τι βλέπω στην εξέλιξη του, τείνει περισσότερο προς το «σκηνοθέτης» παρά προς το «auteur», παρόλο ότι αρχικά πήγαινε στους τελευταίους να ενταχθεί ή πήγαιναν να τον εντάξουν. Τα «σύννεφα του Σιλς Μαρία» είναι ξεκάθαρα πάνω σε αυτό.
Ωραίος ο καινούργιος “Mad Max», ωραίος κι ο ΤΖΟΡΤΖ ΜΙΛΕΡ, ο οποίος βάλθηκε- και το πέτυχε- να ανανεώσει το blockbuster που τον είχε κάνει διάσημο κι είχε επιβάλει στο κινηματογραφικό στερέωμα τον Μελ Γκίμπσον. Τώρα η σκυτάλη πέρασε στον άξιο , ανερχόμενο ΤΟΜ ΧΑΡΝΤΥ αλλά μην υποτιμάμε και την ΣΑΡΛΙΖ ΘΕΡΟΝ.
Ένα ακόμα ωραίο δράμα από την Δανή ΣΟΥΖΑΝΕ ΜΠΙΕΡ, η οποία, στο προηγούμενο φιλμ της, που γύρισε στο Χόλυγουντ, την «Serena», είχε παρουσιάσει σοβαρή κάμψη, ήρθε να μας προτείνει τη δραματική απόλαυση. Εδώ ξαναβρίσκει τη φόρμα της, κυρίως τον «δανέζικο» εαυτό της. Είναι μια θαυμάσια αφηγήτρια δραματικών ιστοριών.
Ωστόσο προφέρεται για αποθέωση της εν Ελλάδι υποκρισίας όπου θα κατηγορήσουν για «ψυχροπολεμικό» κλίμα (τους Αμερικάνους) αυτοί που μισούν εξίσου τόσο τον Στάλιν όσο και τον Πούτιν. Βρε δεν μας παρατάτε…
Δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση εις βάρος του ΙΤΑΛΙΚΟΥ ΣΙΝΕΜΑ. Για κάποιο «ανεξήγητο» (τα πάντα , όμως, εξηγούνται) λόγο, οι «αστεράκηδες» έχουν βάλει στο σημάδι το ιταλικό σινεμά κι ότι έρχεται από εκεί το διασύρουν με χείριστο τρόπο μέσω των «αστερακίων» τους. Το κοινό, από την άλλη, ανοίγει τη σελίδα, κοιτάζει τα αστεράκια και πάει εκεί που βλέπει τα περισσότερα για να βγει μετά και να τους βρίσει και την επόμενη εβδομάδα να ξανακάνει το ίδιο.
Άλλο το θρίλερ, άλλο το αστυνομικό! Ένα καθαρόαιμο αστυνομικό είναι αυτό το γαλλικό φιλμ που το είδα καθυστερημένα. Όπως, όμως, έχω εξηγήσει – και θα το επαναλαμβάνω από άποψη- οι ταινίες δεν τελειώνουν στην πρώτη εβδομάδα προβολής. Οι ταινίες έχουν διάρκεια. Κι η ενδυνάμωση τους ή η ενασχόληση με αυτές έχουν, επίσης, διάρκεια
Μία Αυστραλή σκηνοθέτης, η Τζένιφερ Κεντ, «ψάχνεται» στο είδος «θρίλερ». Είναι ένα καλό μάθημα για όσους νομίζουν ότι «δημιουργός» είναι εκείνος που κάνει μόνο ό, τι του κατέβει. Κι αυτό, ανεξάρτητα από τα αν κάποια στιγμή η βιομηχανία της χτυπήσει την πόρτα.
Και το ένα και το άλλο. Ωστόσο, το ερώτημα θα συνεχίσει να με απασχολεί επειδή στοιχεία αυτής της «περιπετειάρας» είχαν κι άλλες ταινίες, πιθανόν και καλύτερες, εννοώ του είδους, που δεν βρήκαν τόσο δυναμική υποστήριξη.
Είναι ολοφάνερο ότι η ταινία έχει γίνει για να βγούν λεφτά. Χωρίς μεγάλα κοστολόγια και κυρίως χωρίς μεγάλο ενδιαφέρον (μηδαμινό θα έλεγα) για το είδος ΜΙΟΥΖΙΚΑΛ.
Κάποιοι θα ακούσουν «βουλγάρικο» και πιθανόν να τρομάξουν ή να προσπεράσουν. Το site, όμως, αυτό είναι δηλωμένο ΕΡΓΟΚΕΝΤΡΙΚΟ. Συνεπώς, δεν ενδιαφέρεται ούτε για τον τόπο προέλευσης ούτε για το ποιος το έκανε, αλλά για το ΕΡΓΟ απευθείας.