Αυτό είναι blockbuster! Περιπέτεια-παραμύθι από εκείνα που φτιάχνουν μνήμες στα παιδιά και τα φέρνουν κοντά στο σινεμά από την παιδική τους ηλικία. Μετά, μεγαλώνοντας, μπορούν να ανακαλύψουν και τα άλλα. Όμως στην τρυφερή ηλικία όπου η ΜΑΓΕΙΑ έρχεται να παίξει τον δικό της καθοριστικό ρόλο, έργα σαν το «WONDERWOMAN» έχουν επιτελέσει το σκοπό τους.

….ή ..ΣΟΥΜΑ για να μπούμε δυναμικά στα τρία επεισόδια που απομένουν και στον επίλογο.

Δεν το ευνόησαν οι συστάσεις από πηγές μη αξιόπιστες, το «στένεψαν» και τα δελτία Τύπου που πρόβαλαν ως υπόθεση το «μια γυναίκα που πάσχει από καρκίνο» και ποιος είχε όρεξη και για άλλο ένα τέτοιο, «καρκινοπαθές» και βραζιλιάνικο . Μόνο που η ταινία δεν είναι γύρω από την αρρώστια της ηρωίδας- απλώς η πεισματάρα ηρωίδα τυχαίνει να έχει και πρόβλημα υγείας το οποίο της έχει δώσει δύναμη.

Την αγάπη των Ιταλών για το «Ρόμποκοπ» και για το σινεμά του Βερχόφεν εν γένει και πολλών ακόμη που εδώ κάτι «κριτικόπαιδες» εννοούν να σνομπάρουν, τη γνωρίζω πολύ καλά. Μην ξεχνάμε και του Φατίχ Ακίν στη Γερμανία την αγάπη και την εκτίμηση για τον Βερχόφεν και την αναφορά του , κατά την τελευταία του ταινία, στους «κραγμένους» από τους  και καλά κριτικούς «Στρατιώτες του Σύμπαντος».  Το «ΜΕ ΛΕΝΕ ΤΖΙΓΚ» δεν είναι μόνο η ΕΥΧΑΡΙΣΤΗ έκπληξη της εβδομάδας μα είναι γενικώς η ΕΚΠΛΗΞΗ της εβδομάδας, την ίδια ώρα που πετιούνται στα μούτρα των θεατών διάφορα άλλα , ακατονόμαστα και μη. Το φιλμ έρχεται να αποδείξει και να υπενθυμίσει πως στην ΙΤΑΛΙΑ υπάρχει σινεμά που είναι ζωντανό, απλώς  το αγνοούν εκείνοι που γράφουν οι οποίοι έχουν κολλήσει στο παρελθόν και αδυνατούν να καταλάβουν τις νέες αναζητήσεις, τα νέα ζητούμενα αλλά και τα νέα δεδομένα.