Κριτικές (937)
Pantimo
Κι εδώ είναι σε καλή φόρμα ο ΤΟΜ ΧΑΝΚΣ. Όπως ήταν και στην «ΓΕΦΥΡΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΣΚΟΠΩΝ» αλλά και στο «CAPTAIN PHILLIPS». Εδώ, όμως, του ζητά κι ο ρόλος μεγαλύτερη «παρέμβαση» προσωπικότητας, οπότε όλο το έργο που έχει σταθεί πάνω σε αυτόν και γύρω από αυτόν, παίρνει την άγουσα.
Pantimo
Εντελώς «δηθενιά» αυτή η ταινία που σκηνοθετεί η ΤΖΟΝΤΙ ΦΟΣΤΕΡ και καθρεφτίζει το συνολικό «δήθεν» της σκηνοθετικής, κι όχι μόνο, καριέρας της. Ωστόσο στις αναλαμπές ΧΙΟΥΜΟΡ του δεύτερου μέρους, η ταινία κάτι κερδίζει και…. Θα τα πούμε πιο κάτω
Pantimo
Τι ωραίο φιλμ που είναι αυτό! Πάνω από όλα είναι ΩΡΑΙΟ. Δεν είναι τόσο συγκινητικό, δεν είναι δηλαδή «ΕΤ»… αλλά αυτά θα τα πούμε παρακάτω
Pantimo
Όχι πάντως από τις «συστάσεις». Διότι αυτές λένε για τη σχέση του εκδότη Μαξ Πέρκνς με τον συγγραφέα Τόμας Γουλφ και μας το «προτείνουν» με ΚΟΛΙΝ ΦΕΡΘ και ΤΖΟΥΝΤ ΛΟ με παρτενέρ τους τη ΝΙΚΟΛ ΚΙΝΤΜΑΝ και την ΛΟΡΑ ΛΙΝΕΥ. Γιατί, όμως, βαριόμαστε και μετά βίας στα μισά μόλις του δεύτερου μέρους κάτι πάμε να αισθανθούμε;
Pantimo
…Αυτό προέρχεται όμως από την ΑΡΓΕΝΤΙΙΝΗ αν κι είναι ανακατεμένη κι η ΙΣΠΑΝΙΑ στην παραγωγή του, όπου μία εκ των χρηματοδοτών είναι η εταιρία «El Deseo» του ΠΕΔΡΟ ΑΛΜΟΔΟ’ΒΑΡ και του συνεταίρου αδελφού του, ΑΓΚΟΥΣΤΙΝ. Οι οποίοι εμπλέκονται, σύμφωνα με τους τίτλους, και προσωπικά στην εκτέλεση .
Pantimo
Και πώς να μην είναι, όταν πηγαίνεις στο σινεμά κι αποκομίζεις τέτοια και τόσα συναισθήματα. Κι όλο αυτό με τη διαδικασία της απόλαυσης . Η αληθινή ΤΕΧΝΗ μπορεί να μιλά κι απευθείας στην ΚΑΡΔΙΑ, χωρίς να της παραγνωρίζουμε το δικαίωμα της διανοητικής επεξεργασίας- σε άλλες περιπτώσεις.
Pantimo
Επί πολλά χρόνια ισχυριζόμουν με πείσμα ότι οι Ελληνες θεατές δεν έχουμε επαφή με τον ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ κινηματογράφο. Νομίζουμε ότι έχουμε επειδή έχουν περάσει στο κοινό τη γραμμή πως ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ είναι το ΦΕΣΤΙΒΑΛΙΚΟ. Τα φιλμ όμως που γίνονται στις ευρωπαικές χώρες για να τα δουν Ευρωπαίοι θεατές, δεν τα βλέπαμε. Δεν ξέραμε τι έβλεπαν, δεν είχαμε επαφή. Τα τελευταία, όμως, χρόνια αυτό αρχίζει κι αλλάζει.
Pantimo
Πρώτα από όλα θα ήθελα να ξεκαθαρίσουμε μερικά πράγματα σχετικά με την «ΜΑΡΓΚΕΡΙΤ» και την «FLORENCE: ΦΑΛΤΣΟ ΣΟΠΡΑΝΟ». Ώστε να μην μπούμε σε άσκοπες συγκρίσεις παρόλο ότι σε κάποια σημεία θα ήταν αναπόφευκτες. Ούτε η μία ταινία ούτε η άλλη διεκδικούν κανενός είδους «πατρότητα» δεδομένου ότι η κάθε μία εμπνέεται με διαφορετικό τρόπο από το πρωταγωνιστικό πρόσωπο και τώρα «λύνονται» πολλές απορίες που είχαν ενσκήψει στον υπογράφοντα όταν έγραφε για τη γαλλική ταινία «ΜΑΡΓΚΕΡΙΤ»
Pantimo
Πολλά ειπώθηκαν, το έργο δεν με ενθουσίασε και θα εξηγήσω τους λόγους, ωστόσο πήρα πολλά πράγματα μαζί μου.
Pantimo
Αυτό που με ενθουσιάζει με το Ισπανικό Σινεμά και με τους Ισπανούς Κινηματογραφιστές (μολονότι ως τώρα δεν βλέπαμε πολλά από τα έργα τους κι ας νομίζαμε ότι βλέπαμε…) είναι αφενός το πόσο ακομπλεξάριστα υπηρετούν το σινεμά των ειδών κι αφετέρου πόσο το κατέχουν. Κι όλο αυτό καταλήγει στο να βάζουν τη δική τους σφραγίδα και υπογραφή. Και προσφέρουν ΤΕΡΨΗ και ΟΥΣΙΑ.