Μια στάση στην β’ προβολή για τα έργα που χάσαμε όταν προβλήθηκαν στην α’ .Ένα από αυτά είναι το «Η ΡΙΚΥ ΚΑΙ Η ΡΟΚ» που το αφήσαμε υπέρ κάποιων άλλων που μας τράβηξαν περισσότερο κι άς έπαιζε η ΜΕΡΥΛ ΣΤΡΗΠ. Άλλωστε, όπως έχω εξηγήσει κατ'επανάληψη, τα έργα πρέπει να έχουν διάρκεια
Όχι, δεν είναι μια «παραδοσιακή» ταινία γύρω από το «Ολοκαύτωμα». Αν κι η λέξη «παραδοσιακό» ακυρώνεται όταν έχουν γυριστεί τόσα , και διαφορετικά μεταξύ τους, αριστουργήματα , από τη «Λίστα του Σίντλερ» και τον «Πιανίστα» ως τον «Κήπο των Φίντσι Κοντίνι» και «Το μαγαζάκι της κεντρικής οδού» με ειδική θέση στο «Η ζωή είναι ωραία».
Δεν προτίθεμαι να κάνω κανένα σεμινάριο για το πώς γράφεται μια κριτική ταινίας τους ΤΖΕΗΜΣ ΜΠΟΝΤ. Θα πω όμως ΠΩΣ, με ποιο τρόπο δηλαδή, την αντιλαμβάνομαι εγώ: Πρώτον και κύριον πρέπει να είσαι fan!
Ο ΤΟΜ ΧΑΡΝΤΥ είναι ένας θαυμάσιος ηθοποιός και στο «ΔΙΔΥΜΟΙ ΘΡΥΛΟΙ» το δείχνει και με το παραπάνω. Αλλωστε- τώρα που έχει καταλαγιάσει μέσα μου η ταινία- θα έλεγα ότι είναι κι ο βασικός (ή κι ο μόνος για καταστάσεις άνω του μετρίου) λόγος για να τη δείτε.
Σε πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση εξελίσσεται ο Χιλιάνος ΠΑΜΠΛΟ ΛΑΡΕΝ , που μετά το «NO», με το οποίο προτάθηκε για πρώτη φορά για ΟΣΚΑΡ η ΧΙΛΗ, μας δίνει την επόμενη ταινία του , τη «ΜΥΣΤΙΚΗ ΛΕΣΧΗ» όπου και πάλι η χώρα τον επιλέγει για «οσκαρική» εκπροσώπηση
Παρόλα αυτά, άντεξε! Κι αν μη τι άλλο καταφέρνει σε μεγάλο βαθμό να βάλει τον θεατή στο κλίμα της.
Με αυτή την ταινία, η ΙΝΔΙΑ απευθύνεται στα Οσκαρ ως επίσημη υποβολή χωρίς όμως να κεντράρει επακριβώς στο ποιο είναι το θέμα της: Το εκεί νομικό- δικαστικό σύστημα ή η ελευθερία του λόγου;
Την ελληνική ταινία «ΜΑΡΙΟΝΕΤΕΣ» σε σκηνοθεσία ΠΑΝΤΕΛΗ ΚΑΛΑΤΖΗ την παρακολούθησα με πολλή ευχαρίστηση. Μέχρι το τέλος. Εχω, βεβαίως, να διατυπώσω και κάποιες αιχμές αλλά μέσα από ένα βλέμμα αγάπης λόγω αναγνώρισης σιγά- σιγά, από νεώτερους ανθρώπους, του ΣΙΝΕΜΑ ΤΩΝ ΕΙΔΩΝ, που ο ελληνικός κινηματογράφος έδειχνε να το έχει ρίξει …εις το πυρ το εξώτερον.
Και προσφέρει στο κοινό την ποιοτική εκείνη ψυχαγωγία που του χαρίζει τη δίωρη ξενοιασιά συνδυασμένη με ουσία. Διότι δεν βλέπουμε ένα ακόμα έργο για τη μαγειρική αλλά το ψυχολογικό πορτραίτο ενός σεφ. Και του επισημαίνει του κοινού ότι ο ΜΠΡΑΝΤΛΕΙ ΚΟΥΠΕΡ είναι κάτι πολύ παραπάνω από όσο δεν ήθελαν να του αναγνωρίσουν.
Θα σας «ξεμπερδέψω» αμέσως. Το πρώτο είναι φιλμ που παίζεται στις αίθουσες, το δεύτερο είναι βιβλίο, μυθιστόρημα και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Καστανιώτη». Κοινός παρονομαστής ο Κουβανός συγγραφέας ΛΕΟΝΑΡΔΟ ΠΑΔΟΥΡΑ του οποίου δηλώνω μέγας θαυμαστής.