Κριτικές (937)
Pantimo
Γερμανικό αστυνομικό, περιπέτεια ως βάση, νυχτερινό, ατμοσφαιρικό και σκοτεινό, εκείνο το στοιχείο που, στη δική μου αντίληψη το κάνει να ξεχωρίζει, είναι ο υφέρπων ρομαντισμός του.
Pantimo
Ηδη η ΓΑΛΛΙΑ, το περιέλαβε , και στη συνέχεια το πρόκρινε, στην «βραχεία λίστα» για το Διεθνές Oscar του 2025, από όπου θα κάνουν την τελική επιλογή και τις μέρες που ακολούθησαν ήρθε κι η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΑΚΑΔΗΜΙΑ και το ενέταξε στους (προ) ημιτελικούς της.
Pantimo
Όλα αυτά, επειδή είχαμε καιρό να δούμε «ΔΙΚΑΣΤΙΚΉ» ή και… «ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑΚΗ» ταινία που να μας αρπάζει από το λαιμό και να μας κεντά συναισθήματα μεταξύ αδικίας και δικαίωσης
Pantimo
Ταινία αξιοσημείωτης ψυχαγωγικής αξίας είναι η «ΥΨΗΛΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ» και να καλωσορίσω επι τη ευκαιρία την πρωτοβουλία αυτή του Ηλία Φραγκούλη και τη νεοσύστατη εταιρία «REPERTORY» που συγκροτήθηκε για να ξαναφέρει στα θερινά σινεμά μια χαμένη λάμψη: Το κλασικό Χόλυγουντ που κάποτε πρωτοστάτησε.
Pantimo
Εκεί εντοπίζεται η διαχρονική αξία της ταινίας.
Pantimo
Μια ενδιαφέρουσα σκέψη κι αφορμή σεναριακού ενδιαφέροντος, δίνει η κομεντί «FLY ME TO THE MOON» με την ΣΚΑΡΛΕΤ ΓΙΟΧΑΝΣΟΝ και τον ΤΣΑΝΙΝΓΚ ΤΕΪΤΟΥΜ, ενδιαφέροντες στηρικτικούς ρόλους και τίτλο που παραπέμπει στην μεγάλη δισκογραφική επιτυχία του ΦΡΑΝΚ ΣΙΝΑΤΡΑ, την οποία τραγούδησε, επίσης έξοχα, κι η ΝΤΟΡΙΣ ΝΤΑΙΗ.
Pantimo
Είναι μια υπέροχη ταινία το «ΠΑΝΤΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΟ ΑΥΡΙΟ», που τιμήθηκε σε υψηλές κατηγορίες στα «DAVID DI DONATELLO» του 2024 Κι σήμανε το σκηνοθετικό ντεμπούτο της ΠΑΟΛΑ ΚΟΡΤΕΛΕΖΙ.
Pantimo
Είναι πολύ χαριτωμένη και διασκεδαστική η ταινία αυτή που συνδυάζει πολλά πράγματα και βασικά τα στοιχεία που συναποτελούν το είδος «αστυνομική κωμωδία ΔΡΑΣΗΣ»
Pantimo
Αν την «Κοιλάδα της κατάρας» του Τζων Φορντ, τα «ιερατεία» φρόντισαν να την «εξαφανίσουν» ώστε να μην μπορούν να γινουν οι συγκρίσεις με εκείνο που ήθελαν να προωθήσουν (κι εννοώ τον «Πολίτη Κέην»- μην κοροϊδευόμαστε), στην «ΚΟΡΗ ΤΟΥ ΡΑΫΑΝ» προχώρησαν όχι απλώς στο διασυρμό της ταινίας, έφτασαν στα όρια της διαπόμπευσης
Pantimo
Ως ιδεολόγος Εργοκεντρικός, θα σταθώ στο έργο και στην από εκεί αντλούμενη αξία του. Διότι, την απάντηση στα πάντα και στην περιβόητη ρήση «Ο χρόνος θα δείξει», την απάντηση τη δίνουν μόνο τα έργα. Αρκεί να τα δεις, αν είναι φιλμ, αρκεί να τα διαβάσεις, αν είναι βιβλία, αρκεί να τα δεις να παρασταίνονται αν είναι θεατρικά. Ο Χρόνος δεν αποφασίζει από μόνος του. Οι άνθρωποι αποφασίζουν και τον επικαλούνται, ότι μιλούν για λογαριασμό του, και καλά , κι ως εκπρόσωποι του. Και δεν αντιλαμβάνονται ότι αυτό είναι Υβρις. Ο Χρόνος, όπως κι η Φύση, είναι υπεράνω. Αυτοί που κατά καιρούς έρχονται στα πράγματα , αποφασίζουν να ξαναγράψουν και την Ιστορία, έτσι όπως επιθυμούν, όπως θεωρούν ότι τους εξυπηρετεί. Και τότε, προωθούν έργα που τα βαφτίζουν ανάλογα, , εξαφανίζουν μερικά, διασύρουν κάποια άλλα κλπ. Στην περίπτωση του αριστουργήματος του ΤΖΩΝ ΦΟΡΝΤ «Η ΚΟΙΛΑΔΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΡΑΣ», δεν διέσυραν το έργο, όπως κάνουν με άλλα, το υποτίμησαν όμως μέσω διαφορετικού τρόπου: Της εξαφάνισης του. Για να προωθήσουν , ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ, κάποιο άλλο.