Κριτικές (945)
Pantimo
«Fake Agatha» διότι δεν έχει καμία σχέση με το έργο της Αγκαθα Κρίστι , με κανένα μυθιστόρημα αλλά είναι μια original(;) μυθοπλασία με ηρωίδα την ίδια και την επίλυση ενός αινίγματος. «Fake movie» διότι δεν πρόκειται για κινηματογραφική ταινία αλλά για τηλεοπτική η οποία δεν ξέρω πως βρέθηκε στο πακέτο αγοράς ταινιών του διανομέα.
Pantimo
Και το καθαρώς κινηματογραφικό ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ αυτής της ταινίας είναι το ΜΑΚΙΓΙΑΖ , ένα μακιγιάζ ανθρώπινων τρολ , όπου γύρω από αυτό στρέφεται όλη η ιστορία. Κι η ταινία φυσικά.
Pantimo
Ως χαρακτηρισμό της ταινίας βάζω τον τίτλο που θα ήθελα εγώ για την ταινία. Και θα τον ήθελα αφενός γιατί το ξεχωριστό και ιδιαίτερο της ταινίας είναι η ίδια η Πρίγκηπος (Büyükada τη λένε οι Τούρκοι, δηλαδή «μεγάλο νησί», «μεγαλονήσι») κι είναι αυτή που διαχωρίζει την ταινία από κάτι που να μπερδεύει με Αγκαθα Κρίστι κι από την άλλη επειδή οι Τούρκοι , ως κινηματογραφική παραγωγή, ως κινηματογραφία κι όχι ως επιμέρους καταγωγές και προελεύσεις, δείχνουν ικανότητες στο αστυνομικό είδος.
Pantimo
Διότι περί ΜΙΟΥΖΙΚΑΛ πρόκειται κι όχι περί βιογραφίας διανθισμένης με πολλή μουσική. Ξεκινώ από εδώ για να τονίσω τον προσδιορισμό του είδους και τις μη συγκρίσιμες αντιπαραβολές με το «BOHEMIAN RHAPSODY» ως εκ τούτου. Όπως επίσης, βάζω και το όνομα ΕΛΤΟΝ ΤΖΩΝ σε εισαγωγικά διότι αυτό που βλέπουμε είναι Ο ΡΟΛΟΣ κι όχι ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ.
Pantimo
Για 9 Σεζάρ, τα βραβεία της Γαλλικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, προτάθηκε αυτή η κομεντί κι είναι βέβαιο πως μια ανάλογη αν είχε προταθεί για αντίστοιχα Οσκαρ θα άκουγε πολλά. Το γεγονός πως δεν άκουσε με τα Σεζαρ οφείλεται στο ότι δεν ασχολούνται με τα Σεζάρ έως και τα αγνοούν , όπως και τα «Νταβίντ Ντι Ντονατέλλο» της Ιταλίας ή τα «Γκόγυα» της Ισπανίας. Κι έτσι αδυνατούν να αποκτήσουν σφαιρική άποψη του κινηματογράφου σε πανευρωπαϊκή ή και παγκόσμια κλίμακα και στο τι είδους αποτίμηση κάνουν οι Ακαδημίες και ποιος είναι ο σκοπός τους κι ο προορισμός τους. Κι επειδή οι Ακαδημίες είναι οι θεματοφύλακες των κανόνων, ας δούμε αυτή την κομεντί που πέρασε σε εννέα κατηγορίες και στις επισημάνσεις που της έγιναν, αν και στο τέλος δεν κέρδισε σε καμμία, δεν της αναγνωρίστηκε τελικό επίτευγμα. Οι επισημάνσεις, όμως, ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρουσες.
Pantimo
Κι όπως είναι φυσικό, η ταινία με έφερε στα όρια ενθουσιασμού, καθώς, καθοδόν, επιβεβαιωνόταν η διαπίστωση του τίτλου. Ο άνθρωπος αυτός έχει όνομα κι επώνυμο, ονομάζεται ΜΑΡΙΟΣ ΠΙΠΕΡΙΔΗΣ, είναι Κύπριος σεναριογράφος-σκηνοθέτης. Κι ειλικρινά τέτοιο σενάριο έχω να δω στον ελληνικό κινηματογράφο κάτι δεκαετίες , με εξαίρεση το «ΕΤΕΡΟΣ ΕΓΩ» του ΣΩΤΗΡΗ ΤΣΑΦΟΥΛΙΑ.
Γνώστης του σεναρίου, της ανάπτυξης του story, της δημιουργίας χαρακτήρων, της ένταξης σε ιστορικό-γεωγραφικό πλαίσιο, γνώστης των ειδών, και της σύνθεσης όλων των παραπάνω.
Γνώστης και της κωμωδίας! Γνώστης και της ένταξης σε αυτήν.
Pantimo
Το εκπληκτικό με αυτή την ταινία, που καταλήγει κι άκρως εντυπωσιακό, είναι πως ενώ εκ πρώτης όψεως διαθέτει όλα εκείνα τα στοιχεία που στρέφονται κατά του είδους «blockbuster- περιπέτεια δράσης», καταφέρνει να συναρπάζει. Και τούτο επιτυγχάνεται επειδή υπάρχουν σοβαροί κινηματογραφικοί λόγοι που το προκαλούν.
Pantimo
Βέβαια, ο ελληνικός τίτλος είναι λίγο … «γειά σου» μια και δεν είναι «αφεντικό» αυτός που σκοτώνεται αλλά ένας «ματσό» συνάδελφος της ηρωίδας και των δύο άλλων γυναικών , ο οποίος είχε επιχειρήσει να την παρενοχλήσει σεξουαλικά, όπως είχε κάνει και με μία από τις άλλες δύο. Ωστόσο, αυτό δεν εμποδίζει την ταινία να είναι ευχάριστη, εξαιρετικά παιγμένη, καλογραμμένη και όπως συνέβη και με το άλλο γαλλικό, το «Μια ανέφικτη αγάπη», αλλιώς ξεκινά ως είδος και σε άλλο είδος καταλήγει χωρίς , όμως, να συμβαίνει κάτι παράταιρο- αντίθετα η εξέλιξη το περνά ομαλά από το ένα είδος στο άλλο.
Pantimo
Η λέξη «ρομάντζο» δεν χρησιμοποιείται καθόλου υποτιμητικά στον τίτλο για να χαρακτηρίσει αυτή την υπέροχη, θα έλεγα, γαλλική ταινία. Η λέξη εμπεριέχει και «ρομαντισμό» και «μυθιστόρημα» και «Love story», ίσως στην Ελλάδα της δίνουν κακόζηλες διαστάσεις..
Pantimo
Στο πρώτο μου αφιέρωμα στην ΝΤΟΡΙΣ ΝΤΑΙΗ που μας άφησε στα 97 της χρόνια (θα ακολουθήσει και δεύτερο αφιέρωμα στις αμέσως επόμενες μέρες), θέλησα να ασχοληθώ με αυτή την ταινία της. Περισσότερο από ανάγκη, με αφορμή την Ντόρις Νταίη, να μιλήσω για τον ίδιο τον ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ, να πω κάποια πράγματα στους αναγνώστες εκείνους που τον αγαπούν πραγματικά και που θέλουν να μαθαίνουν για αυτόν. Κι επειδή η Ντόρις Νταίη υπήρξε μια πολύ μεγάλη τραγουδίστρια, που έκανε , παράλληλα, μα τεράστια καριέρα στον κινηματογράφο , αυτή η ταινία μου δίνει την έμπνευση και το κίνητρο. Και- δεύτερο «επειδή»-είναι μία από τις καλύτερες ταινίες της που κάποιοι μπορεί να μην την ξέρουν ή να την έχουν ξεχάσει κι επειδή γύρω από την αλησμόνητη καλλιτέχνιδα δημιουργήθηκε μια «περσόνα» δική της, ΑΞΙΑ ΚΑΙ ΠΑΝΑΞΙΑ, εκείνη της κομεντιέν υψηλής κλάσεως, που δεν αντιπροσωπεύεται σε τούτο το φιλμ. Και τρίτο «επειδή», η ταινία υπήρξε μεγάλη επιτυχία και της άνοιξε κι άλλους δρόμους αλλά όχι μόνο σε εκείνη.
Κι όλα ξεκινούν από ένα «story», από το «story» της ταινίας, που πήρε το ΟΣΚΑΡ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟΥ STORY ΤΟ 1956 κι αυτό το «story» είναι η βάση της κινηματογραφικής αφήγησης ή διήγησης που θα ξεκινήσω .