Κριτικές (937)
Pantimo
Η λέξη «ρομάντζο» δεν χρησιμοποιείται καθόλου υποτιμητικά στον τίτλο για να χαρακτηρίσει αυτή την υπέροχη, θα έλεγα, γαλλική ταινία. Η λέξη εμπεριέχει και «ρομαντισμό» και «μυθιστόρημα» και «Love story», ίσως στην Ελλάδα της δίνουν κακόζηλες διαστάσεις..
Pantimo
Στο πρώτο μου αφιέρωμα στην ΝΤΟΡΙΣ ΝΤΑΙΗ που μας άφησε στα 97 της χρόνια (θα ακολουθήσει και δεύτερο αφιέρωμα στις αμέσως επόμενες μέρες), θέλησα να ασχοληθώ με αυτή την ταινία της. Περισσότερο από ανάγκη, με αφορμή την Ντόρις Νταίη, να μιλήσω για τον ίδιο τον ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ, να πω κάποια πράγματα στους αναγνώστες εκείνους που τον αγαπούν πραγματικά και που θέλουν να μαθαίνουν για αυτόν. Κι επειδή η Ντόρις Νταίη υπήρξε μια πολύ μεγάλη τραγουδίστρια, που έκανε , παράλληλα, μα τεράστια καριέρα στον κινηματογράφο , αυτή η ταινία μου δίνει την έμπνευση και το κίνητρο. Και- δεύτερο «επειδή»-είναι μία από τις καλύτερες ταινίες της που κάποιοι μπορεί να μην την ξέρουν ή να την έχουν ξεχάσει κι επειδή γύρω από την αλησμόνητη καλλιτέχνιδα δημιουργήθηκε μια «περσόνα» δική της, ΑΞΙΑ ΚΑΙ ΠΑΝΑΞΙΑ, εκείνη της κομεντιέν υψηλής κλάσεως, που δεν αντιπροσωπεύεται σε τούτο το φιλμ. Και τρίτο «επειδή», η ταινία υπήρξε μεγάλη επιτυχία και της άνοιξε κι άλλους δρόμους αλλά όχι μόνο σε εκείνη.
Κι όλα ξεκινούν από ένα «story», από το «story» της ταινίας, που πήρε το ΟΣΚΑΡ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟΥ STORY ΤΟ 1956 κι αυτό το «story» είναι η βάση της κινηματογραφικής αφήγησης ή διήγησης που θα ξεκινήσω .
Pantimo
Και δίνει την ευκαιρία και στον πρώην της, τον ΡΙΚΑΡΝΤΟ ΣΚΑΜΑΡΤΣΟ, να κάνει το επόμενο του βήμα ως ηθοποιός ωρίμανσης.
Για τη ΒΑΛΕΡΙΑ ΓΚΟΛΙΝΟ ο λόγος, την Ελληνο-Ιταλίδα μας, η οποία σε τούτη τη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία της δείχνει ότι ως σκηνοθέτης έχει κάτι να πεί κι έχει και τον τρόπο να το δείξει.
Pantimo
Είδα την ταινία του ΜΑΧΜΟΥΤ ΦΑΖΙΛ ΚΟΣΚΟΥΝ και παρατηρησα κάποια ενδιαφέροντα πράγματα.
Pantimo
Αυτό είδε ο υπογράφων να συμβαίνει στην ταινία κι αυτό να την χαρακτηρίζει. Αλλά ΑΥΤΟ!! Το ότι η «Marvel», που εδώ και μια 20ετία έχει μπει δυναμικά στην κινηματογραφία και τα κόμικς της τα μεταφέρει στον κινηματογράφο και τα κάνει και δικές της παραγωγές, ΤΡΟΠΟΝ ΤΙΝΑ, σε συνεργασία με τα μεγάλα στούντιο των σημερινών αντιλήψεων (έχει κι αυτό η σημασία του- τα στούντιο του προϊόντος και του να βγάλουμε λεφτά, όχι του πάλαι ποτέ που εκτός από λεφτά έβγαλαν και τις εργάρες που θα συνεχίσουμε να τις βλέπουμε στον αιώνα τον άπαντα) εδώ κάνει την απόλυτη ολοκλήρωση.
Pantimo
Πολύ ευχάριστη έκπληξη ήταν για μένα αυτή η ταινία. Ευχάριστη έκπληξη επειδή, ενώ κινείται στα ,περί υπερ-ηρώων και νοοτροπίας comics, κινηματογραφικά περιπετειώδη παραμύθια, καταφέρνει κι επιβάλει δική του ταυτότητα. Δεν γνωρίζω προκαταβολικώς αν αυτή η ταυτότητα στήνει βάσεις για νέο σουπερ-ήρωα, εκείνο που ξέρω είναι αυτό που είδα, ότι όλο μαζί κάνει διαφορετικό ενώ το φοβάσαι για «ολόιδιο»… Κι ότι όλα αυτά οφείλονται στο ότι στο έργο υπάρχει σενάριο!
Pantimo
Και φυσικά, επηρεάζει και τη ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ, διότι κι η Σκηνοθεσία τι είναι; Όταν μάλιστα τα έχει κάνει το ίδιο πρόσωπο, ο ΚΡΙΣΤΙΑΝ ΠΕΤΖΟΛΝΤ, ο οποίος παρόμοια προβλήματα έχει παρουσιάσει και σε άλλες ταινίες του αλλά άμα δεν ξέρεις τι ακριβώς είναι το σενάριο κι είναι και το έργο γερμανικό, τα.. υμνείς καλού - κακού, ενώ αν είναι αμερικάνικο βαράς αλύπητα , απλώς επειδή είναι αμερικάνικο και νομίζεις ότι έχεις ασυλία κουλτούρας..
Pantimo
Ξεκινώ από τη λέξη «βιομηχανία» που πολλούς τους τρομάζει ενώ ο υπογράφων την αποδέχεται επειδή πήγα κι εγώ να πέσω στην παγίδα . Γι αυτό και ξεκινώ από εδώ. Ως εξορκισμό. Μια και καθώς έβλεπα την ταινία, αντί να κοιτάω το φιλμ έφυγε το μυαλό σε τέτοιες σκέψεις. Στο πόσα χρόνια γράφει ο Στήβεν Κινγκ, πως κάθε βιβλίο είναι προμελετημένα προπωλημένο στο Χόλυγουντ, πως…πως…πως.. Ευτυχώς , ο άλλος εαυτός μου έδωσε αμέσως την απάντηση και με επανέφερε στα συγκαλά μου. Η απάντηση ήταν «Μα και με την Αγκαθα Κρίστι το ίδιο δεν συνέβαινε, καθώς και με τον ημέτερο Γιάννη Μαρή; Εκεί, γιατί δεν διατύπωσες ποτέ μια ανάλογη ένσταση; Μήπως επειδή εκείνο το είδος σε ενδιέφερε ή σου ταίριαζε περισσότερο κι ήταν όλα καλώς καμωμένα αφού μπορούσες να βλέπεις και να ξαναβλέπεις κάτι που απροσδιόριστα σε συνάρπαζε;».
Pantimo
Ο ΦΡΑΝΣΟΥΑ ΟΖΟΝ, του οποίου τυγχάνω θαυμαστής, ΤΩΝ ΤΑΙΝΙΩΝ ΤΟΥ θαυμαστής, να εξηγούμαι, δίνει ένα εξαίρετο δείγμα ή μάθημα, του πως μεταφέρουμε ένα αληθινό περιστατικό στον κινηματογράφο, και πως μετατρέπουμε τα δραματικά γεγονότα της ζωής σε κινηματογραφικά δράματα της οθόνης.
Pantimo
Είναι αυτό το σινεμά, που σε ψυχαγωγεί για δύο ώρες, με ένα πολύ ωραίο κι ασυνήθιστο θέμα, με καλή παραγωγή ΕΠΟΧΗΣ, με δύο υπέρλαμπρους πρωταγωνιστές, τον ΜΕΛ ΓΚΙΜΠΣΟΝ και τον ΣΩΝ ΠΕΝ, που γεμίζουν την οθόνη και που φεύγοντας παίρνεις μαζί σου και δύο πράγματα ενώ όσο διαρκεί το παρακολουθείς με αμείωτο ενδιαφέρον. Όταν μάλιστα δεν έχεις ακούσει προηγουμένως τίποτε για την ταινία, δεν έχει διαφημιστεί, μοιάζει σαν να σου ήλθε από το πουθενά κι όταν εκ των υστέρων, μετά την προβολή βγαίνεις να συλλέξεις συμπληρωματικές πληροφορίες και διαπιστώνεις ότι στις ΗΠΑ δεν έχει βγει ακόμα, ότι ημερομηνία εξόδου του εκεί είναι η 10ή Μαίου 2019.