Κριτικές (968)
Pantimo
Ο κινηματογράφος της ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΣ εξακολουθεί να μας εκπλήσσει ευχάριστα με το να βλέπουμε πως έχει μπει για τα καλά στο σινεμά των ΕΙΔΩΝ και δοκιμάζει τις δυνάμεις του εδώ κι εκεί.
Pantimo
Αυτό είναι το σημαντικότερο στοιχείο κατά τον υπογράφοντα, σε τούτη την ταινία, το οποίο αφορά αφενός σε όποιον ενδιαφέρεται να κατανοεί το αντικείμενο κι αυτό που λέμε «σενάριο» κι αφετέρου στο θεατή που μπορεί ανεπηρέαστα από το τι του γράφουν ή του λένε, να απολαύσει την συγκεκριμένη ταινία.
Pantimo
Ας μου επιτραπεί να ξεκινήσω από το «εύρημα», το σεναριακό «εύρημα» που περισσότερο αφορά στο story του ΤΖΑΚ ΜΠΑΡΘ και λιγότερο στο σενάριο του ΡΙΤΣΑΡΝΤ ΚΕΡΤΙΣ, επειδή είναι αυτό που μπλοκάρει πολλούς θεατές οι οποίοι δεν μπορούν να εξηγήσουν μέσα τους το ανικανοποίητο της ολοκλήρωσης.
Pantimo
Την εκτίμηση μου στην ιταλική κωμωδία την έχω διατυμπανίσει τόσες φορές ώστε καταλήγει σε «πληροφορία επαναλαμβανομένη ίσον άκυρη», που μου είχε διδάξει κάποιος σοφός, τουλάχιστον όσον αφορά στους αναγνώστες που με έχουν παρακολουθήσει συστηματικά.
Pantimo
Κι ο λόγος είναι απλός: ΣΕΝΑΡΙΟ…ΣΕΝΑΡΙΟ…ΣΕΝΑΡΙΟ.. Οπου για μια ακόμα φορά αποδεικνύεται πως η σκηνοθεσία από εκεί εκπορεύεται εξού και βλέπουμε πολλούς σεναριογράφους να μεταπηδούν στη σκηνοθεσία με θαυμαστά αποτελέσματα, σε αντίθεση με σκηνοθέτες , ακόμα και καλούς, που όταν επιχειρούν να γράψουν σενάριο ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ, δικό τους, κάμπτονται..
Pantimo
Το «Κι όμως», έχει να κάνει με το Χρόνο, με το ότι μετά από τόσα χρόνια, το φιλμ της ΑΝΙΕΣ ΒΑΡΝΤΑ επιδεικνύει χυμούς αντοχής, και κυρίως με το θέμα και την κατάληξη του που σε παρεϊστικες συζητήσεις, μπορεί να σε βγάλει κι από τα ρούχα σου. Βασικά , η κατάληξη του: Αυτή η ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΑ των Γάλλων δίκην ερωτικού μοντερνισμού και γύρω από το «τρίο» που ειδικά στη «νουβέλ βαγκ» και ειδικότερα μετά το «Ζυλ και Τζιμ» του Τρυφφώ έκανε θέμα τη λειτουργικότητα και τον εξωραϊσμό του τρίο, αν και στην περίπτωση του Τρυφφώ, η κατάληξη ήταν άλλη.
Pantimo
Αποφάσισα να γράψω για το «TOY STORY 4» επειδή το ξεχώρισα από άλλα sequels ή και remakes των ημερών, όπως το «X MEN ή το «ΑΝΔΡΕΣ ΜΕ ΤΑ ΜΑΥΡΑ», τα οποία τα είδα αλλά δεν βρήκα κανένα απολύτως λόγο, κανένα ερέθισμα ώστε να γράψω για αυτά το παραμικρό. Τα προσπέρασα και μέσα στο μυαλό μου, ειδικά το «Ανδρες με τα μαύρα» που δεν βρήκα κανένα απολύτως λόγο ότι έπρεπε να είχε γίνει. ΚΙ επειδή αυτή την περίοδο έχω δει μερικές ξένες σειρές και δεν θέλω να γίνω κριτικός σειρών αλλά φοβάμαι δεν θα τα αποφύγω τελείως, αναρωτιέμαι για πιο λόγο να γράφω για τα «καινούργια επεισόδια» κινηματογραφικών ταινιών και να μην γράφω για το «νέο κύκλο» ή έστω για τη φυσιολογική συνέχεια της υπόθεσης ενός τηλεοπτικού προϊόντος που ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΙΝΕΜΑ, είναι και καλύτερα..
Pantimo
‘H “feel good” α λα γαλλικά. Μια και τέτοιο πράγμα είναι η ταινία! Η οποία προτάθηκε για 10 ΣΕΖΑΡ και τιμήθηκε μόνο με ένα- θα μιλήσουμε λεπτομερέστερα πιο κάτω.
Pantimo
Με την επανάληψη αυτής της ταινίας και με τόσα αστυνομικά αινίγματα κι αινιγματάκια γύρω μας, έρχεται η στιγμή να μπουν τα πράγματα στη θέση τους. Με μια πικρή διαπίστωση όμως ΟΤΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΣΙΝΕΜΑ ΕΓΙΝΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΑΝΑΓΙΝΕΤΑΙ. Τα υπόλοιπα είναι παρηγοριά για να την βγάλουμε στο παρόν.
Ο «ΜΑΡΤΥΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ», μαυρόασπρος, παραγωγής 1957, είναι Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΕΡΓΟΥ ΤΗΣ ΑΓΚΑΘΑ ΚΡΙΣΤΙ ΣΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ !!!! Το κατά Σύντνεϋ Λιούμετ «Εγκλημα στο Οριάν Εξπρές» του 1974, έπεται
Pantimo
«Fake Agatha» διότι δεν έχει καμία σχέση με το έργο της Αγκαθα Κρίστι , με κανένα μυθιστόρημα αλλά είναι μια original(;) μυθοπλασία με ηρωίδα την ίδια και την επίλυση ενός αινίγματος. «Fake movie» διότι δεν πρόκειται για κινηματογραφική ταινία αλλά για τηλεοπτική η οποία δεν ξέρω πως βρέθηκε στο πακέτο αγοράς ταινιών του διανομέα.