Ενας σκηνοθέτης του κινηματογράφου, που έχει γίνει δεκτός ως καθηγητής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, φεύγει σιδηροδρομικώς για την ορκωμοσία του. Ο γιός του ο μεγάλος προβάλει αντιρρήσεις στο να τον συνοδεύσει στο ταξίδι, η σύζυγος είναι ηθοποιός και δεν μπορεί να απουσιάσει από την Αθήνα, ο μικρός γιός είναι πολύ μικρός. Και μέσα στο ταξί που τον πηγαίνει στο τραίνο ,και μας δείχνει πολύ ωραία και τη διαδρομή του πως πάμε στο σταθμό Λαρίσσης από το κέντρο της Αθήνας, κι από εκεί αντιλαμβανόμαστε ότι θα φύγει με τραίνο, αντί να πετάξει το δεύτερο εισιτήριο που περίσσεψε, κάνει μια δεύτερη σκέψη. Και σταματά έξω από ένα σπίτι καθοδον προς τον σταθμό.

Ο χαρακτηρισμός «Γουέστερν» κι ο  προσδιορισμός «Δανέζικο» να διαβαστούν σοβαρά, δεν είναι καθόλου ειρωνική η χρήση τους, έχει να κάνει με αυτό για το οποίο έχω μιλήσει πάρα πολλές φορές και θα το επαναλαμβάνω: Εχει να κάνει με το επίπεδο κινηματογραφικών σπουδών στη Δανία.