Κι έτσι χάνεται η ευκαιρία, να απολαύσει κανείς μια περιπέτεια απόλυτης ξεκούρασης αφού ο τίτλος τον προκαταβάλει για αναμάσημα αμέτρητης φοράς.

Κι όμως, όποιος μπει εκεί μέσα, ξέροντας ότι πάει να ψυχαγωγηθεί , να αφεθεί, να αισθανθεί μια «παιδική» σχέση με τον κινηματογράφο, το δίωρο και κάτι τον περιμένει εγγυημένο.

Καταρχάς, αμφιβάλλω αν πρόκειται για «θρίλερ» τουλάχιστον έτσι όπως αντιλαμβάνεται τον ορισμό το ευρύτερο κοινό και ιδιαιτέρως οι fan του είδους. Είναι ένα έργο περισσότερο τελετουργικό και στυλίστικο και λιγότερο θρίλερ με την «παραδεκτή» έννοια του όρου.

Αυτό είναι το νέο φιλμ του ακάματου ΓΟΥΝΤΥ ΑΛΕΝ και για το φιλμ θα μιλήσουμε. Τα υπόλοιπα των δημοσιευμάτων δεν αφορούν την κριτική, η κριτική έχει να κάνει με το έργο κι όχι με τα παρασκήνια είτε των γεγονότων είτε των ψυχολογικών διαθέσεων εκείνων που τα γράφουν ή που δεν είναι σε θέση να «σκανάρουν»  καλλιτεχνικά τις ταινίες του.

Αυτό ήταν το μυστικό του ΚΟΥΕΝΤΙΝ ΤΑΡΑΝΤΙΝΟ, αυτό τον έκανε διάσημο κι αυτό είναι που σε τούτη την ταινία βρίσκεται σε καθεστώς απογείωσης: Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΣΙΝΕΜΑ, το «ΓΟΥΣΤΑΡΛΙΚΙ» του σινεμά.