Κριτικές (961)
Pantimo
Αλανσάριστο και με λάθος τακτική, με κατάχρηση του κατασκευασμένου από τους «κριτικούς» όρου «road movie» και με εμμονή στο φιλμ με το οποίο τραβούσαμε παλιά τις φωτογραφίες, χωρίς ονόματα ελκυστικά (ο ΕΝΤ ΧΑΡΙΣ είναι θαυμάσιος ηθοποιός αλλά δεν είναι όνομα μαρκίζας) και μέσα στον ορυμαγδό των καλοκαιρινών «πρώτων προβολών»… πλήρωσε το τίμημα του «κοντά στα ξερά καίγονται και τα χλωρά». Κι όμως είναι ένα από αυτά τα «μικρά» που έχουν δουλευτεί πολύ και που έχουν ως βάση το σενάριο.
Pantimo
Για όποιον ενδιαφέρεται μέσω των ταινιών να μπαίνει στο νόημα περί κινηματογράφου, το «BORG McENROE» είναι μια ενδιαφέρουσα περίπτωση. Εχει να κάνει και με την κινηματογραφική κατάρτιση των Δανών και με τις ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΕΣ σπουδές τους (ΔΑΝΟΣ ο σκηνοθέτης ΓΙΑΝΟΥΣ ΜΕΤΣ), έχει να κάνει με το ΣΕΝΑΡΙΟ και με τι στοιχεία από τους βασικούς ήρωες μπαίνει στην υπόθεση του σεναρίου και πως ακολουθεί τους κανόνες του συγκεκριμένου σεναρίου ώστε να τους εντάξει, έχει να κάνει με το ΜΟΝΤΑΖ στο οποίο καταλήγει το σενάριο ώστε να ολοκληρωθεί το εγχείρημα του Γιάνους Μετς σε ΤΑΙΝΙΑ.
Pantimo
Για τα «εργάκια» δεν τρέφω εχθρικά ούτε σνονμπίστικα συναισθήματα, κάθε άλλο. Τα τιμώ και τα θεωρώ κι απαραίτητα για την ψυχαγωγία μας, την ανάλαφρη έξοδο μας, το να μας δώσουν εκείνη τη δίωρη χαλάρωση που τόσο απαραίτητη μας είναι. Συγχρόνως τα τιμώ και για το ότι δεν είναι εύκολο να φτιάξεις «εργάκι». Χρειάζονται κι εδώ γνώσεις, πρέπει να έχεις κατάρτιση, να κατέχεις το είδος εσύ που το κάνεις και να ξέρεις τι θα ζητήσεις και τι θες να πάρεις από τους συνεργάτες σου. «Εργάκια» όμως είναι και τα θερινά «σκουπίδια» που κατακλύζουν τις οθόνες κάθε καλοκαίρι και κάνουν το σινεμά απωθητικό, κι αυτό επειδή δυστυχώς είναι πολλά διότι οι διανομείς συμπεριφέρονται σαν απορριματοφόρα του Δήμου στο δρόμο προς τις χωματερές…. Οταν λοιπόν δεις μερικές επαναλήψεις που σου υπενθυμίζουν τι εστί Κινηματογράφος παρελθόντος καιρού, και μετά κληθείς για «θερινίλα», η προσγείωση είναι λίγο απότομη..
Pantimo
¨Η πως το ΣΤΥΛ μετατρέπεται σε ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ
Pantimo
Είναι πλέον καταφανές ότι ως προς την Ισπανία μιλάμε για ΣΧΟΛΗ πάνω σε αυτό που συλλήβδην αποκαλείται σήμερα «θρίλερ» ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για το είδος «ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ» που αποδεικνύει τις αμέτρητες παραλλαγές του. Αυτό και μόνο αρκεί για να αποδείξει σοβαρότητα, για δημιουργία νέας παράδοσης και για ΕΘΝΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΑΣ κι όχι ενός και μόνου auteur. Αυτό φυσικά έχει ως αποτέλεσμα, οι «κολλημένοι» στους auteurs να ψάχνουν να βρίσκουν ελαττώματα επειδή έχουν «μάθει» (;) να εξετάζουν το σινεμά μέσα από πρόσωπα κι όχι μέσα από είδη, από σχολές, από κινηματογραφίες. Νομίζουν πως τις ταινίες τις εντάσσουμε σε πρόσωπα, σε «δημιουργούς» κι αν δεν υπάρχει τέτοιος αδυνατούν να παρακολουθήσουν λόγω ελλιπούς και πλημμελούς μη καταρτήσεως ως προς την εξέταση των ταινιών. Αυτό, δεν σημαίνει πως μέσα από αυτά τα «θρίλερ» δεν θα ξεπεταχτεί και κάποιος που ειδικεύεται κι υπηρετεί αποκλειστικά το είδος οπότε είναι εν δυνάμει δημιουργός. Η θεωρία του auteur, όμως, δεν τα εξετάζει έτσι.
Pantimo
Ταινίες σαν κι αυτήν εδώ είναι που στο πάλαι ποτέ όφειλαν τη διάσωση τους στους θερινούς κινηματογράφους. Τους πρόσφεραν τη ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ, εκείνη που είχε χαθεί στη χειμερινή προβολή λόγω πληθώρας κινηματογραφικής ύλης ανά εβδομάδα και ανειλημμένων προσωπικών υποχρεώσεων των θεατών. Το θερινό ήταν που έδινε την ευκαιρία και για την ταινία αυτή το όλο θέμα καθίσταται ΚΥΡΙΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ.
Pantimo
Η ταινία αξίζει ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΥΣ ΔΥΟ: Και για τον ΑΛΑΙΝ ΝΤΕΛΟΝ δηλαδή αλλά και για τον σκηνοθέτη ΤΖΟΖΕΦ ΛΟΟΥΖΥ. Θα ξεκινήσω, όμως, από τον Ντελόν στον οποίο θα αφιερώσω και το μεγαλύτερο μέρος της κριτικής διότι πολλά επιπόλαια έχουν ειπωθεί κι όλο έχει να κάνει με την προκατάληψη και τον κομπλεξισμό απέναντι στους σταρ , μόνο που κι αυτό γίνεται «α λα καρτ» - που λένε. Ή με δύο μέτρα και δύο σταθμά, επί το ελληνικότερον.
Pantimo
Το… «quo vadis» της αναρώτησης στον τίτλο, εννοείται πως τους πιάνει όλους. Κι είναι από εκείνα που με κάνουν κι απορώ όταν συμβαίνουν, κυρίως όταν βλέπω ότι οι συντελεστές διαθέτουν κάποιες περγαμηνές. Πόσο μάλλον από το χώρο του σεναρίου.
Pantimo
Δεν μπορώ να την χαρακτηρίσω αυτή την ταινία και το σκέφτηκα πολλές φορές να μην γράψω καθόλου. Είναι από τις χειρότερες περιπτώσεις του «concept» : «να κάνουμε και μία συνέχεια, ένα νούμερο 2 επειδή έχουμε ένα πετυχημένο εμπορικά τίτλο».